Ζούμε σε μια παρδαλή εποχή ανατροπών, ποικίλων επαναστάσεων και της αλματώδους τεχνολογικής προόδου σ’ όλους τους κλάδους της επιστήμης, αλλά ταυτόχρονα και της απόρριψης και του ευτελισμού των ηθικών και πνευματικών αξιών.
Γράφει ο Γιώργος Σ. Κανταρτζής
Το ερώτημα που εγείρεται είναι: Μπορούμε ακόμα ως χριστιανοί να είμαστε διαφορετικοί σ’ έναν κόσμο αντεστραμμένων αξιών; Να είμαστε διαφορετικοί σ’ έναν κόσμο όπου το αφύσικο και η διαστροφή θεωρούνται φυσιολογικά, και η ηθική, η αγνότητα, η δικαιοσύνη, η αλήθεια και όλα αυτά θεωρούνται παλιομοδίτικα και παρωχημένα; Όσοι τολμούν να πουν την αλήθεια και να μιλήσουν εναντίον της κάθε ανωμαλίας, θεωρούνται οπισθοδρομικοί και φανατικοί. Μάλιστα μπορούν να οδηγηθούν και στον εισαγγελέα!
Το ερώτημα είναι: Μπορούμε να μη συμμορφωθούμε και να μη συμβιβαστούμε μ’ όλα τα ανώμαλα και αλλοπρόσαλλα που κυριαρχούν στην εποχή μας και τείνουν να εκτοπίσουν καθετί ομαλό και ηθικό; Θα μπορούσε άραγε η ακεραιότητα, η εντιμότητα και οι αρχές των χριστιανών να γίνουν ένα ισχυρό ανάχωμα στη λαίλαπα των υπονόμων της ανηθικότητας, της διαφθοράς και της ανωμαλίας, που ξεχείλισαν και έχουν κατακλύσει και τη χώρα μας; Μήπως όμως και οι χριστιανοί σιγά σιγά άφησαν τις αρχές της Βίβλου και συμβιβάστηκαν με το φρόνημα τον κόσμου της αδικίας; Μήπως επαναπαυόμαστε και έχουμε ήσυχη τη συνείδηση, επειδή συχνάζουμε στην εκκλησία, εκτελούμε τα θρησκευτικά μας καθήκοντα, βοηθάμε τους φτωχούς κλπ, ενώ στην καθημερινή μας ζωή ακολουθούμε το σύστημα του κόσμου και δεν διαφέρουμε στον τρόπο ζωής από τους ανθρώπους της απιστίας; Και το κάνουμε αυτό για να μην μας περάσουν οι άλλοι για καθυστερημένους, ακοινώνητους και αγενείς. Κι έχουμε την ψευδαίσθηση ότι ο Θεός «κλείνει τα μάτια», επειδή είμαστε μέλη κάποιας εκκλησίας.
Οι στατιστικές δείχνουν ότι μεγάλο ποσοστό μελών της εκκλησίας δεν έχουν την πείρα της αναγέννησης και δεν διαφέρουν σε τίποτα με τους γείτονές τους που δεν έχουν σχέση με την εκκλησία. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Θεός είναι αναλλοίωτα ο ίδιος χθες, σήμερα και για πάντα και δεν μπορεί να ανεχθεί κανέναν συμβιβασμό, επειδή είναι ΑΓΙΟΣ και ζητά από τους πιστούς να είναι άγιοι. Αν και μερικές φορές μπορεί εμείς να ξεγελάσουμε τους συνανθρώπους μας, ακόμη και τον εαυτό μας, δεν μπορούμε να ξεγελάσουμε τον Θεό σε οποιαδήποτε σφαίρα της ζωής μας. Η αγαθότητά Του, η δικαιοσύνη Του και η αγιότητά Του δεν μπορούν να ανεχτούν συμβιβασμό, διπλή ζωή ή την κακία μας.
Για να είμαστε διαφορετικοί στον τόσο αλλοπρόσαλλο, παράξενο και ανώμαλο κόσμο, όπως ο δικός μας, πρέπει να κάνουμε συχνά κάποια επιλογή. Κι αυτή η επιλογή είναι ανάμεσα σ’ εμάς και τον ΘΕΟ. Δεν θα πρέπει να μας ενδιαφέρει η γνώμη των άλλων, ιδιαίτερα σε θέματα ηθικής και σ’ αυτά που διδάσκει η Βίβλος. Αυτή η επιλογή θα μας προστατεύσει από πολλά κακά κι ενοχές και θα μας προετοιμάσει για ένα λαμπρό μέλλον.
Πρέπει να επιλέξουμε να είμαστε διαφορετικοί στις επαφές μας με τους συνανθρώπους μας, ακόμη και αν μας θεωρήσουν απροσάρμοστους. Πάντα πρέπει να λέμε την αλήθεια, άσχετα με το κόστος, να είμαστε ειλικρινείς, να αγαπούμε, να μη συκοφαντούμε, να συγχωρούμε ακόμη κι αυτούς που μας έβλαψαν. Με δυο λόγια να είμαστε άψογοι και άγιοι σε κάθε τομέα της ζωής μας. Ας ζούμε σύμφωνα με τις αρχές μας, ακόμη κι αν οι άλλοι μας θεωρούν καθυστερημένους κι ακοινώνητους.
Να είμαστε διαφορετικοί στις σχέσεις μας. Μερικές φορές αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολο, επειδή έχουμε τον πειρασμό να ανταποδώσουμε με το ίδιο νόμισμα αυτούς που μας έβλαψαν ή μίλησαν άσχημα για εμάς. Το θέλημα του Θεού και σ’ αυτήν την ευαίσθητη πρόκληση είναι να επιλέξουμε να είμαστε διαφορετικοί. Αν δεν σταυρώσουμε το εγώ μας, τότε ξανασταυρώνουμε τον Χριστό.
Να είμαστε διαφορετικοί στη δουλειά μας, στην επιχείρησή μας. Είναι δύσκολο; Ασφαλώς και είναι σ’ έναν κόσμο απάτης, διαφθοράς και αδικίας, αλλά δεν είναι αδύνατο. Πιστεύω ότι στον κόσμο μας, όπου οι πειρασμοί του Σατανά σερβίρονται σε μια φανταχτερή πιατέλα από εκείνον που «είναι ψεύτης και πατέρας του ψεύδους» (Ιωάν. 8:44), μερικές φορές καμουφλαρισμένα με μορφή σπάνιων ευκαιριών, που πρέπει να εκμεταλλευτούμε, το βρίσκουμε δύσκολο να χάσουμε την ευκαιρία, αλλά θα πρέπει πάλι να επιλέξουμε. Μπορεί βέβαια οι άλλοι να μας θεωρήσουν αφελείς ή δειλούς, επειδή δεν εκμεταλλευτήκαμε την ευκαιρία. Το αποτέλεσμα της επιλογής μας θα είναι είτε να χάσουμε την ευκαιρία ή να χάσουμε τον Θεό.
Να είμαστε διαφορετικοί από τους άλλους του κόσμου, που φανατίζονται, που καυγαδίζουν, που αλληλομισούνται σε θέματα προτίμησης πολιτικού κόμματος ή ποδοσφαιρικής ομάδας. Η διχόνοια είναι μεγάλη και αγιάτρευτη πληγή της φυλής μας. Ο Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιιος σε πρόσφατο κήρυγμά του στον Βόλο τόνισε ότι «πρέπει ν’ αρνηθούμε το διχαστικό πνεύμα». Είπε ακόμη ότι «ο διάβολος ενσπείρει μέσα μας την αμφιβολία, την καχυποψία, παγιδεύοντάς μας στη σκέψη ότι όλοι μάς εχθρεύονται και είναι απέναντί μας. Με τον τρόπο αυτόν πυροδοτείται η επικριτικότητα, η επιθετικότητα και χάνεται η απλότητα. Το απλό είναι του Θεού, το σύνθετο είναι του διαβόλου».
Η επιλογή να είμαι διαφορετικός εξαρτάται από εμένα σε κάθε θέμα. Δεν είναι εύκολη επιλογή. Απεναντίας, μπορεί να είναι εξαιρετικά δύσκολη και ασύμφορη σ’ έναν κόσμο, όπου επικρατεί η αδικία, η εκμετάλλευση, η απάτη. Αλλά δεν πρέπει να ξεχάσουμε ότι ανήκουμε και σ’ έναν άλλον κόσμο. Είμαστε πολίτες του Ουρανού και πρέπει να ζούμε σύμφωνα με τη διδασκαλία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Αυτό είναι που κάνει τη διαφορά!
«Εσείς όμως είστε γένος εκλεκτό, ιερατείο βασιλικό, έθνος άγιο, λαός που απέκτησε ο Θεός για τον εαυτό του με σκοπό να διαλαλήσετε τις έξοχες ιδιότητες εκείνου που σας προσκάλεσε από το σκοτάδι να βγείτε στο θαυμαστό του φως» (Α΄Πέτρου 2:9).
