Του Δημητρίου Δημηνά, Δικηγόρου
Οι Τρείς Ιεράρχες, η μνήμη των οποίων εορτάζεται από την Εκκλησία μας την 30η Ιανουαρίου, τιμώνται και εορτάζονται από σύμπασα την εκπαιδευτική κοινότητα ως προστάτες των γραμμάτων και της παιδείας.
Οι «μελίρρυτοι ποταμοί της σοφίας», όπως τους αποκαλεί ο υμνωδός, συνέζευξαν αρμονικά την άνωθεν σοφία και την εξ αποκαλύψεως αλήθεια της Χριστιανικής διδασκαλίας με τους θησαυρούς της «θύραθεν» σοφίας, δηλ. της αρχαίας ελληνικής γραμματείας και φιλοσοφίας και κατέστησαν με την διδασκαλία και τα συγγράμματά τους φωστήρες της οικουμένης. Οι φωτισμένοι αυτοί εκκλησιαστικοί πατέρες, συνδυάζοντας στα πρόσωπά τους θεωρία και πράξη, αποτελούν παιδαγωγικά πρότυπα, καθόσον θεμελίωσαν την παιδεία όχι απλώς και μόνο στη στείρα μετάδοση γνώσεων, αλλά κυρίως στην πνευματική ολοκλήρωση του ανθρώπου με τον εξοπλισμό του με ηθικές αρετές και πανανθρώπινες αξίες.
Είναι παγκοίνως γνωστό ότι το θέμα «παιδεία-εκπαίδευση» αποτελεί δυσεπίλυτο διαχρονικό πρόβλημα που ταλανίζει διδάσκοντες και διδασκομένους δεκαετίες ολόκληρες, αφού οι εκάστοτε υπουργοί παιδείας και η ακολουθία τους είναι ,όπως αποδείχτηκε από τις επιλογές των τελευταίων ετών, συνήθως άσχετα με το αντικείμενο του υπουργείου άτομα, καθόσον επιλέγονται αποκλειστικά με κομματικά κριτήρια.
Η αριστεία και αξιολόγηση των διδασκάλων και καθηγητών βάσει ουσιαστικών προσόντων έχει μπει σε δεύτερη μοίρα. Ο εκπαιδευτικός συνδικαλισμός, ειδικότερα, τρέμει οποιαδήποτε αξιολόγηση του εκπαιδευτικού τους έργου εμμένοντες στο «μπάχαλο»,που εδώ και χρόνια εδραιώθηκε. Έτσι παρατηρείται το φαινόμενο να υπηρετούν σήμερα δάσκαλοι και καθηγητές παντελώς ανεπαρκείς και ακατάλληλοι για το θεμελιώδες έργο που τους εμπιστεύτηκε η Πολιτεία, εφοδιασμένοι πολλές φορές με πλαστά ή ακριβοπληρωμένα πτυχία και τίτλους σπουδών. Αφήνουμε βέβαια τις περιπτώσεις ψυχοπαθών και σεξουαλικά διεστραμμένων εκπαιδευτικών, που κατά καιρούς έρχονται στην επιφάνεια.
Παρά όμως τις αθλιότητες αυτές της βαριάς νοσούσης παιδείας μας είναι παρήγορο το γεγονός ότι υπάρχουν και ένας ικανός αριθμός φωτισμένων και άξιων εκπαιδευτικών ,που κυριολεκτικά αναλίσκονται στην επιτέλεση του έργου τους, αφιερώνοντας ώρες για την επαρκή προετοιμασία και μετάδοση όχι μόνο γνώσεων , αλλά και αξιών και δημιουργικών οραμάτων ,ανοίγοντας στους νέους ορίζοντες και πανιά αισιοδοξίας για το μέλλον τους.
Στις μέρες μας διαπιστώνεται, τέλος, μια αντιθρησκευτική και αντεθνική, υπό την ευρεία έννοια του όρου τάση προς αποδόμηση των παραδεδομένων αξιών της ελληνικής πραγματικότητας, της αλλοίωσης και παραχάραξης της ιστορικής αλήθειας και των παραδόσεων μας. Πρόκειται για επιτήδειους σκηνοθέτες ενός στημένου παιγνιδιού ,προφανώς κατευθυνόμενου από την υπερεθνική κυβέρνηση των Βρυξελλών , που στοχεύουν να υπονομεύσουν τις εθνικές μας αξίες και ιστορικές μνήμες ,ισχυριζόμενοι ότι αυτά είναι πια «ξεπερασμένα» και αντιστρατεύονται, δήθεν, στην προσπάθεια για φιλία μεταξύ των λαών.
Οι εορταζόμενοι Τρεις Ιεράρχες προστάζουν «στώμεν καλώς» και ο εθνικός μας ποιητής Κωστής Παλαμάς κρούει τον κώδωνα κινδύνου για το Έθνος μας στο γνωστό ποίημά του «Στις Πολιτείας τη μάνδρα οι λύκοι !.Παντού είναι λύκοι.!. Στα όπλα Ακρίτες!» Η επαγρύπνηση των ευαισθητοποιημένων πολιτών και η υγιής παιδεία είναι η μόνη παρηγοριά για την αναστροφή της απελπιστικής κατάστασης
