Προς αποφυγή τυχόν παρεξηγήσεων, κανένας δαίμονας του τυπογραφείου δεν έβαλε την ουρά στον αναγραμματισμό τού τίτλου, το καταθέτουμε, εν γνώσει των συνεπειών του νόμου, και γράμματα γνωρίζουμε.
Τουλάχιστον τα βασικά, για να ανεβάζουμε «ατμόσφαιρες», με τις όποιες ελληνικούρες, από τηλεοράσεως, ακούστε και τη διά βίου εκπαιδευόμενη στα πρωινάδικα, μανδάμ «Μήτσαινα», αναφωνούσα: «Ντοκουμέντα, να “κατασταθεί!” σαφές το έδεσμα, δεν υπάρχουν;».
Προς αποφυγή τυχόν παρεξηγήσεων, κανένας δαίμονας του τυπογραφείου δεν έβαλε την ουρά στον αναγραμματισμό τού τίτλου, το καταθέτουμε, εν γνώσει των συνεπειών του νόμου, και γράμματα γνωρίζουμε.
Τουλάχιστον τα βασικά, για να ανεβάζουμε «ατμόσφαιρες», με τις όποιες ελληνικούρες, από τηλεοράσεως, ακούστε και τη διά βίου εκπαιδευόμενη στα πρωινάδικα, μανδάμ «Μήτσαινα», αναφωνούσα: «Ντοκουμέντα, να “κατασταθεί!” σαφές το έδεσμα, δεν υπάρχουν;».
«Να καταστεί, ανελλήνιστη, να καταστεί!» εξανέστη ο μικροσυνταξιούχος σύζυγος, ευλόγως, το είπαμε, ανάθεμα την…
Κακοτυχία.
Ναι για! Βλέπετε, με τόσα προαπαιτούμενα να μας κατατρύχουν στη χτεσινή στήλη, – ξέρετε τώρα. «Φόρο στο φόρο ξετιναχτήκαμε, κ.λπ. κ.λπ. – όλο και θα μας κυνηγούν θεοί και δαίμονες, υποθέτουμε.
Ωστόσο, δεν ευθύνονται για το σερβίρισμα της μπριζόλας συνοδεία μπίρας στην οικονομική συσκευασία του ενός λήμματος, «μπιρζόλα», που σκέφτηκε ο δαιμόνιος Μποστ και να λείπουν οι απορίες, όταν κατά την αξιολόγηση από το Κουαρτέτο, εν μέσω Νοεμβρίου, το Μαξίμου προσπάθησε να αντικαταστήσει τον ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση, φορολογώντας την εγχώρια ζυθοποιία, αλλά οι συγκυβερνώντες ΑΝ.ΕΛ. το έπαιξαν αντιπολίτευση, προς μεγάλη απογοήτευση των πολυεθνικών του είδους, βεβαίως-βεβαίως.
Έτσι, την πλήρωσαν τα τυχερά παιχνίδια με το κρασί, αντί του βοδινού που γυρόφερνε στα κανάλια, κι ανοίγουμε παρένθεση, καθόσον κι οι μικροσυνταξιούχοι έχουν ψυχή, για να μην ξεχνιόμαστε.
Το ζεύγος, λοιπόν, κλεισμένο με τις μέρες στο σπίτι, αναπαραδιάς ένεκεν (σ.σ. Εσείς;…), είπε να ξεσκάσει μια φορά στις τόσες. Όμως, βρέθηκε Σάββατο, δυστυχώς, με τη Βουλή να εργάζεται πυρετωδώς, λέτε και χάθηκαν οι καθημερινές, οπότε δώστε βάση, τη γκαντεμιά μέσα!
– Τι έχει το Κέντρο, μανδάμ;
– Ουίσκι, 5.
– Ξέχασες πως με βαράει κατακούτελα;
– Κρασί μικρό μπουκάλι, 7.
– Με ή χωρίς «πρώτη φορά αριστερά» δασμό;
– Για να πίνουν οι σοσιαλιστές στο απέναντι τραπέζι, άνευ φόρου, προφανώς.
– Εντάξει, αλλά μπας κι είναι παλιό; Τα μπαγιάτικα τα φοβούμαι.
– Ο πεπαλαιωμένος οίνος έχει άλλη χάρη, απαντώ, και πάω για φρέσκα. Χυμός, 3,5.
– Έστυψα πορτοκάλια το πρωί.
– Σόδα, 2.
– Τι να χωνέψουμε; Φάγαμε; Δεν φάγαμε!
– Μπίρα, 2,5, αλλά σε χτυπάει στο στομάχι.
– Τώωωρα το στομάχι. Πέρασε και μια μπίρα την πίνω. Πώς δεν την πίνω. Πες του «παιδού» ζύθο ελληνικό με μπόλικα πατατάκια και κλείστε την παρένθεση. Τα προαπαιτούμενα… μπάααζουν!
«Ζήθι, «Μήτσε», με τους ζύθους!», αποκρίθηκε ο αναλυτής, υπακούοντας στην προσταγή του αναγνώστη, ως όφειλε, κι ένεκα η περίσταση ακολουθεί παράφραση Αλεξανδρινού, οποία ύβρις(!), με τον μικροσυνταξιούχο να απαγγέλλει:
Βακχικό.
Απ’ του κουβέρνου προστριβή με τη ζυθοποιία,
εντός του ποτηρίου μου εύρον παρηγορία•
κέφι, ελπίδα εν αυτώ και πόθους εσωκλείω,
δότε να πίω.
Μακράν των πολυεθνικών ζύθου εισαγομένου,
κερδίζω το συνάλλαγμα εκ του εδώ φτιαγμένου
κ’ εν ασφαλεί ευρισκόμενος επάρκειας ταμείω,
δος, δος να πίω.
Ω(!), υγιής του ζύθου μου αύρα απομακρύνεις
των πιστωτών επιρροές. Των «Grexit», εξ απήνης,
ή φόρων, μέτρων και τελών δε σκέφτομαι τη φύρα,
δότε μια μπίρα.
Ελληνική, αυθεντική, νόστιμη θέλω πλέον,
να απολαύσω τη ζωή, εις έναν κόσμο νέον•
εν των ονείρων τω ευρεί ευρίσκομαι πεδίω,
δος μοι να πίω.
Χαρές μου, εδώ σχολάει το γλέντι και πού είστε; Υγιαίνετε!
-Ω-