Του Αδάμου Ευαγγέλου
Κι όμως, η αριστερή κυβέρνηση, δια του υπουργού Παιδείας αυτόν τον νόμο ο οποίος ευθυγραμμιζόταν με τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα των προηγμένων χωρών τον απορρίπτει και μας γυρίζει πίσω. Μας γυρίζει πίσω ο υπουργός παιδείας, αφού επαναφέρει το λεγόμενο «πανεπιστημιακό άσυλο», δηλαδή την ελεύθερη εισβολή οποιουδήποτε τραμπούκου στους χώρους των Ανωτάτων Ιδρυμάτων.
Μας γυρίζει πίσω ο υπουργός, αφού δεν τον απασχολεί η οπισθοδρόμηση με την επαναθεσμοθέτηση της φοιτητικής συμμετοχής στη συνδιοίκηση των ιδρυμάτων η οποία θα σημάνει πλήρη επιστροφή στο μαύρο παρελθόν. Μας γυρίζει πίσω ο υπουργός, αφού επαναφέρει στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα ένα καθεστώς κομματοκρατίας, το οποίο κατατρομοκρατούσε τους ουδέτερους διδάσκοντες, και επέμενε στο καθεστώς του λεγόμενου «ασύλου», που κρατούσε σε ομηρία όλους τους αντιφρονούντες προς τη φαντασιακή κοινότητα κάποιας απροσδιόριστης αριστεράς. Μας γυρίζει πίσω ο υπουργός όταν αξιώνει προς τα κάτω τους αρίστους με αυτούς που βραδυπορούν ως ατάλαντοι, όταν θέτει ως κριτήριο διάκρισης των φοιτητών τον ακτιβισμό τους σε κομματικές δραστηριότητες και όχι την επιστημονική τους επίδοση.
Από τα παραπάνω συνάγεται, ότι ο υπουργός παιδείας στην προσπάθειά του να διαφοροποιηθεί στο χώρο της Παιδείας από τους προκατόχους του, και ειδικώς από το Νόμο 4009/2011 (Νόμος Α.Διαμαντοπούλου), ο οποίος ψηφίστηκε από 255+βουλευτές και ήταν η σημαντικότερη μεταρρύθμιση των Α.Ε.Ι. απλώς διαλύει τα υπάρχοντα και δεν εισάγει καμία βελτιωτική πρόταση επί της ουσίας. Νομοθετεί νε γνώμονα το συμφέρον των συνδικαλιστών της παράταξής του, και όχι της Παιδείας, αφού εμμονικά ξεριζώνει ότι σωστό πήγαινε να γίνει και μας γυρίζει σε ένα μοντέλο που δοκιμάστηκε πριν από τριάντα χρόνια με οικτρά αποτελέσματα.
Ακόμη οι δηλώσεις του υπουργού για την Ανώτατη Εκπαίδευση, χαρακτηρίζονται αντιφατικές και υποδηλώνουν μια άκρατη ιδεοληψία, η οποία αντικαθιστά τον ρεαλισμό. Κι εκεί, εγκλωβίζεται ο υπουργός παιδείας. Και μαζί μ’ αυτόν φοβάμαι ότι θα εγκλωβιστεί και η Παιδεία της χώρας.