Ουδέν Σχόλιο! – Γράφει ο Βασίλης Μόσχης

– Χρειάζονται γερά νεύρα για τέτοια πάζλ! 
– Αφού κουράζεσαι γιατί ασχολείσαι;
– Αυτά ασχολούνται μαζί μου, εγώ νομίζεις ασχολούμαι;
– Καλά ρε, έρχονται τα σταυρόλεξα και τα σουντόκου και σου λένε, καλώς ήρθαμε… να κάτσουμε; Και εσύ τους λες, καθίστε παλληκάρια! 
– Όχι ρε! Δεν είναι έτσι, αλλά όσο πάει αυτά τα σταυρόλεξα της πολιτικής, όσο περνάει ο καιρός γίνονται και πιο σχιζοφρενικά! 
– Τι θες να πεις;
– Αυτό που λέω! Τίποτα παραπάνω! Και για να εξηγηθώ, θυμάσαι παλιά, ε, όχι και πολύ παλιά, όχι τόσο παλιά, επί εποχής που έδεναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα, πιο κοντά μας, κάτι να πούμε κατά την εποχή της κρίσεως, όχι της κρίσεως του Θεού, να εδώ κοντά, επί της εποχής που θα μας γράφει η ιστορία με χρυσά γράμματα!
– Επί της εποχής του Περικλέους; Αυτή είναι πολύ παλιά ρε! Άλλο παλιά, τόσο ένδοξα δεν θυμάμαι…
– Καλά, βαλ’ το στο σήμερα τότε! 
– Το έβαλα! 
– Λοιπόν, δεν πήγε ο Θεοδωράκης του ποταμιού, για να μη ρωτάς ποιος Θοδωράκης, και συνεργάστηκε με τη Φώφη της αλλαγής και να σου αναμνηστικές φωτογραφίες, και να σου τα χαμόγελα μέχρι να φανούν τα ολόλευκα και αστραφτερά δοντάκια τους, και να ευτυχισμένες στιγμές και να συνεργασίες, να σου κι εγώ έλεγα, εδώ είμαστε, αρχίζουν και συνεργάζονται, κάπου θα βγάλει αυτό για αυτήν την έρμη την ψωροκώσταινα… Θυμάσαι, δεν θυμάσαι;
– Αν δεν θυμάμαι λέει!
– Μετάνιωσε τώρα!
– Ποιος η Φώφη; 
– Όχι ρε, ο Σταύρος! 
– Τι έγινε; Γιατί μετάνιωσε;
– Εδώ τώρα σε θέλω, γιατί εγώ δεν μπορώ να βγάλω άκρη!
– Για πες, για πες! 
– Τι να πω ρε;
– Τι έγινε και την έκανε; Τι ήταν αυτό και δεν τα βρήκαν;
– Κοίτα να σου πω. Όσα ξέρει ο νοικοκύρης δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος! Έτσι δεν είναι;
– Σωστό κι αυτό! 
– Σου λέει, το ποτάμι, το κίνημα αλλαγής θυμίζει το παλιό ΠΑΣΟΚ! 
– Και πριν δεν το θύμιζε; Κατόπιν εορτής το αντιλήφθηκε;
– Και σου λέει για να μην υπάρχει κανένα εσωτερικό αντάρτικο άσε να την κάνουμε με ελαφρά πηδηματάκια!
– Από πριν δηλαδή δεν; Δεν ήξεραν; Δεν έβλεπαν; Δεν άκουγαν; Δεν, τίποτα;
– Άντε τώρα, να πεις ότι έτσι σκέφτονται, έτσι αποφασίζουν, έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα! 
– Ρε, για αυτό δεν έρχεται η ανάπτυξη! Το σκέφτεται ακόμη! Που να πάω να μπλέξω σου λέει;