Γράφει ο Βασίλης Μόσχης
– Καλώς τον! Που είσαι; Σε χάσαμε! Χρόνια και ζαμάνια! Που χάθηκες;
– Προβλήματα!
– Τι προβλήματα; Υγείας;
– Πες το κι έτσι!
– Οικονομικής φύσεως;
– Πες το κι έτσι!
– Είχες τις μαύρες σου;
– Πες το κι έτσι!
– Δηλαδή λίγο από όλα;
– Πες το κι έτσι!
– Δηλαδή όλα αυτά;
– Πες το κι έτσι!
– Με μπερδεύεις! Τι είναι τέλος πάντων και χάθηκες;
– Τόσα σου είπα, τίποτα δεν σου κάνει; Δεν σου άρεσαν οι απαντήσεις μου;
– Τι να μου αρέσουν; Το θέμα είναι να βγάλω ένα συμπέρασμα, να καταλάβω κάτι!
– Και να καταλάβεις τι θα γίνει;
– Θα μάθω γιατί σε χάσαμε τόσο καιρό;
– Και στενοχωρήθηκες;
– Πες το κι έτσι!
– Μη μου πεις ότι στενοχωρήθηκες πολύ;
– Πες το κι έτσι!
– Και γιατί δεν έψαξες να με βρεις;
– Σ’ έψαξα!
– Το ξέρω!
– Τότε γιατί αναρωτιέσαι;
– Αν κάποιος θέλει κάτι πολύ, μα παρά πολύ, το πετυχαίνει!
– Τι εννοείς;
– Αν ήθελες να με βρεις, θα με έβρισκες! Δεν είμαι δα και βελόνα να χαθώ μέσα στα άχυρα! Τότε δεν θα με έβρισκες με τίποτα.
– Τελικά θα μου πεις ή δεν θα μου πεις;
– Τι πράγμα;
– Γιατί εξαφανίστηκες;
– Δεν σου είπα;
– Δεν μου είπες κάτι ξεκάθαρο! Που να καταλάβω με αυτά που μου είπες; Εξηγήσου να τελειώνουμε!
– Είσαι και βιαστικός!
– Όχι, δεν είμαι καθόλου, αλλά…
– Τότε τι σε έπιασε;
– Καλά, δεν είμαι φίλος σου;
– Είσαι;
– Να μην ξέρω τι σου συμβαίνει, αν μπορώ να βοηθήσω, κάτι να κάνω τέλος πάντων, γι’ αυτό είναι οι φίλοι, ρε! Να βοηθούν ο ένας τον άλλο! Μια αλληλεγγύη μεταξύ μας!
– Να με βοηθήσεις και εσύ;
– Ναι, ρε, τι φίλοι είμαστε;
– Όχι, ρε δεν θέλω τη βοήθεια κανενός.
– Γιατί;
– Διότι η βοήθεια είναι παρεξηγημένη λέξη!
– Ποιος την παρεξήγησε;
– Όλοι μας! Όλοι θέλουν να βοηθήσουν και μόλις φτάσει εκείνη η στιγμή της βοήθειας, κάτι περίεργο συμβαίνει στο σύμπαν και έρχονται τα πάνω κάτω! Και η βοήθεια γίνεται εφιάλτης!
– Η βοήθεια γίνεται εφιάλτης;
– Ναι, ρε! Τόσα χρόνια, τόσες δεκαετίες περιμένουμε βοήθεια αλλά…
– Με συγχωρείς, εδώ και χρόνια δεν περιμένουμε βοήθεια, σωτηρία περιμένουμε! Τα μπερδεύεις!