Γράφει ο Βασίλης Μόσχης
– Θα πρέπει να το αναλύσουμε αυτό!
– Μου βάζεις δύσκολα πράγματα!
– Εμ, τα εύκολα, εύκολα λύνονται! Στα δύσκολα θέλω να σε δω. Τι θες; Πόσο κάνει ένα κι
ένα; Δυο! Αυτό το ξέρει και η κουτσή Μαρία!
– Αυτή η Μαρία η κουτσή από τόσα που ξέρει πρέπει βασικά να είναι τέρας μορφώσεως!
Κινητή βιβλιοθήκη ένα πράγμα. Εγώ να σου πω ότι ένα κι ένα μπορεί να κάνει και έντεκα!
– Μπράβο! Μπράβο! Συγχαρητήρια! Αυτή είναι η λύση στο θέμα μας! Και μια πολύ έξυπνη
λύση!
– Με τρομάζεις! Τι θες να πεις;
– Η σωστή απάντηση είναι έντεκα!
– Καλά, δουλευόμαστε μου φαίνεται! Και μεταξύ μας, ρε φίλε μου;
– Άνοιξες την πόρτα τώρα!
– Πόρτα; Που την βλέπεις την πόρτα;
-Μη μου το χαλάς τώρα! Εννοώ ότι είμαστε σε καλό δρόμο και θα βγάλουμε μια άκρη!
– Για πες!
– Είναι δυνατόν ένα κι ένα να κάνουν έντεκα;
– Όχι!
– Αυτό είναι ένα σχολικό λογοπαίγνιο των παιδικών μας χρόνων!
– Ακριβώς! Και;
– Χωρίς καμία ουσία! Απλώς έμενες εμβρόντητος από την έκπληξη και την δήθεν εξυπνάδα
του δήθεν λογοπαίγνιου!
– Πολλά δήθεν μου λες και δεν μ’ αρέσει! Ξεκαθάρισε τη θέση σου!
– Είναι ότι τα σχολικά μας χρόνια με όλη την αφέλεια που κουβαλούν, επανέρχονται,
εκδηλώνονται, σιωπούν, κραυγάζουν και εμείς συνεχίζουμε εμβρόντητοι να
παρακολουθούμε τις δικές μας ψυχολογικές μεταπτώσεις!
– Πώς τις παρακολουθούμε;
– Τις νιώθουμε μεν, αλλά δεν θέλουμε να αποτινάξουμε από πάνω μας αυτή την
παλιμπαιδίστικη σκόνη που καλύπτει τα έργα και τις ημέρες…
– Του Ησίοδου!
– Ξέρεις ότι έχεις εξελιχθεί και με πλησιάζεις αρκετά σοβαρά θα έλεγα! Μπράβο σου!
– Ε! Πες μου το φίλο σου για να σου πω ποιος είσαι!
– Έτσι λοιπόν οι υπόγειες διαδρομές συνεχίζουν να καλλιεργούνται, να αναπτύσσονται και
κάνοντας τους ακροβολισμούς τους να συναντώνται!
– Άλλο το βότσαλο στη θάλασσα, άλλο το βότσαλο στη λίμνη!