Με αξίωσε ο Θεός στα μέσα της τελευταίας δεκαετίας της περασμένης χιλιετίας να γνωρίσω εκ του σύνεγγυς έναν σεβάσμιο ιερωμένο, τον π. Αυγουστίνο. Από την πρώτη στιγμή που τον αντίκρυσα, μου θύμιζε ιεράρχη των πρώτων χριστιανικών χρόνων ολοκληρωτικά αφιερωμένους στο ποίμνιό τους, κατά τόπο και τύπο Χριστού. Γόνος ιερατικής οικογένειας, βίωσε τη θλίψη με την πρόωρη απώλεια του αδελφού του. Ήταν προικισμένος με το χάρισμα της υψηλής ευφυίας και οξυδέρκειας. Αγνόησε τις παραινέσεις των καθηγητών του για τη λαμπρή σταδιοδρομία που ξανοιγόταν μπροστά του, την απεμπόλησε σαν κάτι φθαρτό και πρόσκαιρο. Έτσι εντάχθηκε στον ιερό κλήρο και μοναχισμό, αφιέρωσε τη ζωή του στο Χριστό διακονώντας Τον με συνέπεια μέχρι τα έσχατα της επίγειας ζωής του. Δάσκαλοί του ήταν οι ασυμβίβαστοι φλογεροί κήρυκες και αγωνιστές του θείου Λόγου, ο Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης, ο θεολόγος και ιεροκήρυκας Νίκος Σωτηρόπουλος και ο καθηγητής Θεολογίας ( Εισαγωγή και ερμηνεία της Καινής Διαθήκης) Στέργιος Σάκκος.
Η θρησκευτική παγκοσμιοποίηση με τη μορφή της παναίρεσης του ύπουλου οικουμενισμού είχε ήδη απλώσει τα πλοκάμια της και στην ορθόδοξη αγιοπατερική χώρα μας. Ένας ακήρυκτος πόλεμος με εξάρσεις και υφέσεις, φανερός ή αφανής κατά των ευαγγελικών αληθειών της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης μας ,των παραδόσεων και των δογμάτων που πολλές φορές παίρνει τη μορφή του ανοιχτού διωγμού μαίνεται και είναι σε εξέλιξη. Το αντιχριστιανικό στρατόπεδο ποικιλώνυμο: κυβερνητικοί αξιωματούχοι, εκλεγμένοι άρχοντες, Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, δημοσιογράφοι δημοσιογραφούντες κατά παραγγελίαν ή ασκούντες διατεταγμένην δημοσιογραφίαν, τηλεοπτικά κανάλια, διάφοροι ειδικοί, επιστήμονες, κάποιοι συγγραφείς αποβλέποντες σε πρόκληση εντυπώσεων και γρήγορη αναγνώριση, αυτόκλητοι αγορητές σε στρογγυλά τραπέζια τηλεοπτικών καναλιών κ.α.
Ο π. Αυγουστίνος διακατεχόταν από ανησυχία για όσα τεκταίνονταν στα σχολεία μας, τη βαθμιαία αποχριστιανοποίηση σε αντίθεση με το συνταγματικό νόμο, τη βίαια επέλαση του νεοεποχίτικου πνεύματος σε όλα τα επίπεδα: αποκαθήλωση ορθόδοξων συμβόλων, εισβολή στα σχολεία του ρεύματος και κινήματος τουδικαιωματισμού με όλα τα συνεπακόλουθα (μαθητικός κομματισμός, επιπλέον έναντι των χριστιανών δικαιώματα των μουσουλμανοπαίδων, δωδεκαθεϊστών, αθέων, εξοστρακισμός των Πνευματικών από τα σχολεία, αφαίρεση του σταυρού από τον ιστό της σημαίας, κατάργηση πρωϊνής προσευχής και εθνικού ύμνου, αντικατάσταση ομολογιακού μαθήματος Θρησκευτικών με τη Θρησκειολογία, έμφυλες ταυτότητες, εισαγωγή απ’ την πρώτη κιόλας βαθμίδα της Εκπαίδευσης μαθήματος γενετήσιας (σεξουαλικής) εκπαίδευσης με αναφορές και σε τρίτο φύλο κ.α.).
Οι κατασκηνώσεις της Αγίας Τριάδος Βελβενδού στα Πιέρια υπό την επίβλεψη και την πνευματική καθοδήγησή του είχαν ορθόδοξη χριστιανική κατεύθυνση. Πρόγραμμα διδακτικό, ποιμαντικό, ψυχαγωγικό, πλήρες με ποικίλες δραστηριότητες. Όλα τα παιδιά συμμετείχαν με ενθουσιασμό. Στο υπαίθριο αμφιθέατρο μέσα στο πευκοδάσος κάθε πρωΐ με την ανατολή του ηλίου προσεύχονταν οι πάντες, έψαλλαν ύμνους και ακουγόταν ο λόγος του Θεού. Λίγες ακτίνες του πρωϊνού ήλιου μας σημάδευαν σαν φλογισμένες σαΐτες καταφέρνοντας να περάσουν ανάμεσα απ’ τα πανύψηλα, ολόϊσια πεύκα. Το θρόϊσμα των δέντρων συνόδευε τους ύμνους και τα τραγούδια των παιδιών κρατώντας το ίσον.
Οι εξορμήσεις στις πλαγιές των Πιερίων – βουνό μοναδικού φυσικού κάλλους και σπάνιας χλωρίδας- μέσα από τις φτέρες και τα αγριολούλουδα, στην καρδιά του σκιερού πευκοδάσους, διασχίζοντας ξέφωτα και καταπράσινα λιβάδια, κάτω απ’ τον βαθυγάλανο ουρανό με μόνη συντροφιά τη σιωπή του δάσους και τα ίχνη της άγριας ζωής ήταν για όλους μια ζωγραφιά, εικόνα του Παραδείσου. Η νυχτερινή πορεία κάτω από τα φωτεινά κοντινά στον πλανήτη μας αστέρια και τα θαμπά από τους μακρινούς, ασύλληπτα μακρινούς γαλαξίες, μας θύμιζαν ότι ο Δημιουργός ‘’άπαντα καλώς λίαν εποίησεν’’. Ο Θεός μέσω των έργων του μίλησε, δίδαξε στα παιδιά. Εμπειρίες πρωτόγνωρες για παιδιά και ομαδάρχες. Οπ. Αυγουστίνος πρόβλεψε και την παραμικρή λεπτομέρεια: τα μικρά παιδιά που κουράζονταν στην πορεία και ξέμεναν τελευταία τα περιμάζευε από το δρόμο στο αυτοκίνητό του που ακολουθούσε. Η άρτια οργάνωση των κατασκηνώσεων από μηδενική σχεδόν βάση οφειλόταν στην εντυπωσιακή προθυμία και εθελοντική προσφορά διακονητών ανδρών και γυναικών. Αρκούσε ένα τηλεφώνημα για να γίνει κάποια δουλειά ή να διεκπεραιωθεί μια εκκρεμότητα. Ο εγκαταστάσεις σύγχρονες, η λειτουργία τους σύμφωνα με τις οδηγίες και τους κανόνες υγιεινής. Σε 24ωρη βάση λειτουργούσε ιατρείο και φαρμακείο πλήρως εξοπλισμένα. Το γήπεδο του μπάσκετ ήταν το κόσμημα των κατασκηνώσεων, χώρος απόδρασης και ευχάριστης αξιοποίησης του ελεύθερου χρόνου όχι μόνο των παιδιών αλλά και των μεγάλων. Διοργανώνονταν αθλοπαιδιές και αγώνες. Σύγχρονο τηλεφωνικό κέντρο στην καρδιά των Πιερίων εξασφάλιζε συνεχή επικοινωνία με τον έξω κόσμο.
Η λειτουργία των κατασκηνώσεων δυστυχώς λόγω εξωτερικής παρέμβασης με το πρόσχημα της πυρασφάλειας ανεστάλη. Ο π. Αυγουστίνος είχε προνοήσει ,βέβαια, δημιουργώντας περιμετρικά αντιπυρική ζώνη κατόπιν αποψίλωσης θάμνων, χόρτου κ.α. Όμως το πρόβλημα δεν ήταν εκεί. Περιθώρια περαιτέρω βελτίωσης της πυρασφάλειας σαφώς υπήρχαν, βούληση δεν υπήρχε. Αν το πρόβλημα ξεκίνησε από τη νομαρχία, το δήμο Σερβίων – Βελβενδού ή τη μητρόπολη Κοζάνης δεν έγινε γνωστό, ένα όμως είναι σίγουρο: δεν είχαμε την παραμικρή υποστήριξη από την οικεία μητρόπολη. Έκτοτε οι κατασκηνώσεις παραμένουν ερημωμένες, οι μόνοι επισκέπτες είναι τα τσακάλια της περιοχής, τα κοράκια και τα νυχτοπούλια.
Η εκκλησία του αγίου Νικάνορα με τα κηρύγματα του πατρός Αυγουστίνου εξελίχθηκε σε ένα αληθινό εργαστήριο θεολογικής αφύπνισης, εργαστήριο καλής αλλοίωσης, λιμάνι ψυχών, κέντρο εξομολόγησης και μετανοίας ιδιαίτερα των νέων που τόσο πολύ αγαπούσε και αγωνιούσε για το δρόμο που θα ακολουθούσαν. Στον άγιο Νικάνορα λειτουργούσαν κατηχητικά σχολεία για μαθητές και φοιτητές στην άνυδρη πνευματικά περίοδο που διανύουμε. Κορωνίδα της δράσης του ήταν το απογευματινό κυριακάτικο κήρυγμά του. Πλήθος ακροατών ενοριτών, πιστών αλλά και περίεργων ή αδιάφορων περί την πίστιν συνωστίζονταν στο ναό για να τον ακούσουν. Στο απογευματινό κυριακάτικο κήρυγμά του στο μισοσκόταδο του ναού ενώπιον πυκνού απαιτητικού ακροατηρίου ξεδιπλώνονταν οι ευαγγελικές αλήθειες με γλαφυρό, σαφηνή, εύληπτο και κυρίως ανόθευτο τρόπο. Το ύφος του λόγου λιτό, απέριττο.
Βασικό γνώρισμα του πατρός Αυγουστίνου ήταν ή βαθιά θεολογική ορθόδοξη κατάρτισή του βασισμένη στην παρακαταθήκη του Ευαγγελίου, στις Οικουμενικές μας συνόδους, στην παράδοση των αγίων και πατέρων της Εκκλησίας μας. Προσπαθούσε με θεολογικά επιχειρήματα να αποδείξει και να στηλιτεύσει την πλάνη. Κάποιοι αναρωτιούνταν και απορούσαν γιατί ο π. Αυγουστίνος απέφευγε τις κατά μέτωπον προσωπικές επιθέσεις σε λανθασμένες έως αιρετικές θεολογικά προσεγγίσεις. Ο χρόνος δικαίωσε την ορθότητα των επιλογών του: καταδίκαζε την πλάνη αφοπλίζοντας θεολογικά τον αντίπαλο αποσκοπώντας πρωτίστως στην αφύπνιση και στη θεολογική θωράκιση των πιστών, ώστε να μη παρασυρθεί το ποίμνιο στην αίρεση.
Η εκδίωξή του από τον άγιο Νικάνορα Κοζάνης επέφερε μεγάλη αναστάτωση στους πιστούς: αναγκαστική μετάβαση στο Παλαιογράτσανο για εξομολόγηση μικρού πλέον αριθμού πνευματικών του τέκνων της περιοχής και πόλης της Κοζάνης με όλες τις δυσκολίες λόγω της απόστασης· η πλειονότητα πάντως αδυνατούσε να μεταβεί. Η αναγκαστική διακοπή των κατηχητικών στον άγιο Νικάνορα είχε ολέθριες επιδράσεις και στα παιδιά που έκτοτε κατέκλυζαν τα διάφορα ιντερνετκαφέ, καφετέριες και πάμπ της Κοζάνης, ακαθοδήγητα πνευματικά και έρμαια σε μύριες κακές επιδράσεις. Ο π. Αυγουστίνος αγαπούσε ιδιαίτερα ταπαιδιά και αγωνιούσε για την πνευματική τους πορεία, για τα διλήμματα και τις συγκρούσεις της εφηβείας. Τρίτη σοβαρή συνέπεια της απομάκρυνσής του ήταν η στέρηση του κόσμου της Κοζάνης του μοναδικού κυριακάτικου κηρύγματος που άγγιζε τις καρδιές των ακροατών. Υπήρξε κάποια διαμαρτυρία από πνευματικά του τέκνα που δυστυχώς όμως προσέκρουσε στην άρνηση του οικείου μητροπολίτη. Στο συγγραφικό του έργο περιλαμβάνονται τα βιβλία του Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ( αναφέρεται στη δράση και το έργο του Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτη τον καιρό της Κατοχής), ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ ΜΟΝΟΣ-ΣΤΟΝ ΑΙΩΝΑ ΤΩΝ ΨΕΥΤΙΚΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ (ομολογία αμερικανού προτεστάντη πάστορα μεταστραφέντος στην Ορθοδοξία) κ.α. Καλό θα είναι τα πνευματικά του τέκνα να συμπεριλάβουν όλες τις ομιλίες, κηρύγματα σε έναν καλαίσθητο τόμο που θα εκδοθεί και θα είναι προσιτός σ’ όλους. Γνώρισμά του ήταν η λιτότητα και ασκητικότητα του βίου του. Αρκούνταν σε ελάχιστη τροφή, σε ελάχιστες ώρες ύπνου κατά το παράδειγμα του μακαριστού γέροντος Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτη. Δεν άφηνε αλειτούργητες εκκλησιές, κοινωνούσε ασθενείς σε απομακρυσμένα χωριά και δεν έπαυε να εξομολογεί μέχρι και μεταμεσονύκτιες ώρες παρά τα προβλήματα υγείας (τον βασάνιζε μια μόνιμη φαρυγγίτιδα). Περιόδευε σε πόλεις και χωριά σε Ελλάδα και Κύπρο κηρύττοντας το λόγο του Θεού και μαχόμενος κατά των αιρέσεων. Κάποτε μου ζήτησε να εξετάσω στο μοναστήρι τον ηλικιωμένο λευίτη πατέρα του που αντιμετώπιζε καρδιολογικά προβλήματα. Βρισκόμασταν στον άγιο Νικάνορα.« Ακολούθησέ με με το αυτοκίνητό σου» μου είπε. Ακολουθώντας το αυτοκίνητό του- ένα Τογιότα παρελθόντων ετών-αναγκάστηκα να οδηγήσω καθ’ οδόν προς Παλαιογράτσανο ασυνήθιστα γρήγορα. Βιαζόταν να τα προλάβει όλα, την εξομολόγηση των παιδιών, τον εσπερινό, την υποδοχή επισκεπτών που μόλις κατέφθασαν στο μοναστήρι, εκκρεμότητες της μονής κ.λπ.
Αντίπαλος της οικουμενιστικής παναίρεσης που σαν ωστικό κύμα εξαπλώνεται σε ολόκληρη την Οικουμένη, ήταν ακάματος εργάτης του Ευαγγελίου και στρατιώτης Χριστού μη φειδόμενος κόπων, σωματικής καταπόνησης και προβλημάτων υγείας. Ενθυμούμαι την αντιπαπική του ομιλία προς πολλούς αποδέκτες, τότε που ο δίκερως ηγέτης της αιρετικής Δύσης επισκέφθηκε το Φανάρι.
Μια άλλη πλευρά της μορφής του πατρός Αυγουστίνου που κάποιοι ενδεχομένως δεν γνωρίζουν ήταν η μεγάλη ταπείνωσή και η υπακοή του. Δύο αρετές αλληλένδετες μεταξύ τους.
Παρά τις προσωπικές επιθέσεις εναντίον του και μάλιστα από το χώρο της Εκκλησίας έδειχνε καταλλαγή, υπακοή και έκανε υπομονή μιμούμενος τον άγιο Νεκτάριο στον οποίο αφιέρωσε το ιερό ησυχαστήριο που με τόσο μόχθο και αγώνα ίδρυσε. Κάποτε το Παλάτι θέλησε να τιμήσει ένα νέο συγγραφέα που η φήμη του διαδόθηκε σε όλη τη μικρή τότε Ελλάδα. Στη δεξίωση προσήλθαν επίσημοι, αξιωματούχοι με τις γιορτινές επίσημες στολές τους. Πήγε και ο συγγραφέας προς τιμήν του οποίου γινόταν η εκδήλωση, ο Παπαδιαμάντης, ντυμένος με καθαρά αλλά παλιά και τριμμένα, πολυφορεμένα ρούχα. «Εσείς περάστε», είπε σε κάποιους επίσημους ντυμένους με φανταχτερές στολές ο θυρωρός. Αμέσως μετά ατενίζοντας τον Παπαδιαμάντη που εκείνη τη στιγμή έφτασε στην ανακτορική πύλη και εκλαμβάνοντάς τον για ζητιάνο του είπε απαξιωτικά: « εσύ φύγε! » και ο μοναχικός κοσμοκαλόγερος, ο μεγάλος Παπαδιαμάντης σιωπώντας έκανε μεταβολή και έφυγε!
Μεγάλη θλίψη λόγω της εκδημίας του κατέχει τα πνευματικά του τέκνα ,τη νεολαία και όσους τον γνώρισαν ή δεν τον γνώρισαν. Ο π. Αυγουστίνος πήρε πάνω του όλα τα κρίματά μας. Είναι συγκινητικό, ότι παρακάλεσε τον Κύριο να σηκώσει ο ίδιος το σταυρό της λοιμικής νόσου και όχι τα πνευματικά του τέκνα. Πολλά χρόνια πριν η ευλαβέστατη μητέρα του Σταυρούλα παρακάλεσε τον Κύριο να της δώσει την ίδια πάθηση (λευχαιμία) από την οποία έφυγε το παιδί της, ο δεκαοχτάχρονος Κωστάκης και εισακούσθηκε. Είμαστε όλοι, παιδιά κι γονείς, ευγνώμονες απέναντί του. Η ανάμνησή του θα παραμένει για πάντα ζωντανή, η μνήμη του χαραγμένη στις καρδιές μας. Ας έχουμε την ευχή του και την μεσιτεία του στον Κύριο για τη σωτηρία μας.
Αναστάσιος Σεμίζογλου, καρδιολόγος
