Στην κατάμεστη Εκκλησία πλήθος πιστών αποχαιρέτησε τον αγαπητό, προσηνή και με μεγάλο κοινωνικό, φιλανθρωπικό και κατηχητικό έργο πατέρα Δημήτριο ο οποίος ποίμανε και υπηρέτησε την τοπική Ενορία επί τριάντα επτά συναπτά έτη.
Της Εξοδίου Ακολουθίας προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γέρων Καισαρείας κ. Θεοφύλακτος με την συμμετοχή μεγάλου αριθμού Κληρικών της Μητροπόλεως Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος, ο οποίος στον λόγο του αναφέρθηκε στο πολυσχιδές έργο του μακαριστού πατρός Δημητρίου Κουτσιμάνη, στην προσφορά του στην Τοπική Εκκλησία, στην ευαισθησία του στην φιλανθρωπία, στην υποστήριξη της κατήχησης των νέων, στην δημιουργική του ανησυχία για την παράδοση και αναβίωση των εθίμων της παρολύμπιας περιοχής.
Επισήμανε την αγάπη του εκλιπόντος προς την οικογένεια του η οποία υπήρξε το στήριγμά του στην λειτουργική του πορεία, αλλά και στις δύσκολες στιγμές από την ασθένεια που τον ταλάνισε μέχρι το μοιραίο γεγονός. Ολοκληρώνοντας γνωστοποίησε τις συλλυπητηρίους ευχές που απηύθυνε στους οικείους ο απουσιάζων στο εξωτερικό για υποχρεώσεις της Τοπικής μας Εκκλησίας, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος κ. Γεώργιος.
Οι επικήδειοι
Από μέρους του Συνδέσμου Ιερέων Μητροπόλεως Κίτρους (Σ.Ι.ΜΗ.Κ.) μίλησε ο πρόεδρος του Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Γκόλιας, τονίζοντας: «Με τις ευλογίες του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ. Γεωργίου που λόγω ειλημμένων υποχρεώσεων του δεν κατέστη δυνατό να είναι ο ίδιος στην Εξόδιο Ακολουθία του πατρός Δημητρίου, θα ήθελα εκ μέρους του Σ.Ι.ΜΗ.Κ. να πω δύο λόγια.
Τελέσαμε με πολύ κατάνυξη την Ακολουθία στον σεβαστό και αγαπητό μας Πρωτοπρεσβύτερο Δημήτριο, Σάββατο της Διακαινησίμου μέσα στην Αναστάσιμη ανοιξιάτικη ατμόσφαιρα. Μπορούμε να συγκρίνουμε το θάνατο με την Ωραία Πύλη που έχουμε στις Εκκλησιές μας και μάλιστα αυτή τη Διακαινήσιμο εβδομάδα που διανύουμε, είναι η ανοικτή Ωραία Πύλη γιατί είναι ανοικτός ο Τάφος Του Χριστού.
Ο Χριστός με την Ανάστασή Του νίκησε το θάνατο, έτσι ο θάνατος για εμάς τους Ορθόδοξους Χριστιανούς είναι πέρασμα από το γήινο νάρθηκα στο ουράνιο θυσιαστήριο. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι μέσα σε αυτήν τη χαρά της Αναστάσεως κάλεσε στην αγκάλη Του ο Κύριος μας τον πατέρα Δημήτριο να τον αναπαύσει κοντά Του ύστερα από τη περιπέτεια της υγείας του, στην αιώνια ζωή η οποία δεν τελειώνει στον τάφο αλλά αντίθετα αρχίζει από τον τάφο.
Ο μακαριστός π. Δημήτριος ήταν αληθινός ποιμένας που ήξερε τους ενορίτες του αλλά και τα ζητήματα τους. Ανύσταχτος ποιμένας της ποίμνης που του εμπιστεύτηκε η Εκκλησία του Χριστού. Επιζητούσε την πρόοδο και τη σωτηρία των ψυχών των ενοριτών του. Αγαπούσε ανυπόκριτα όλους τους ανθρώπους μικρούς και μεγάλους. Ήταν ελεήμων και φιλάνθρωπος. Ήταν πρωτοπόρος στις διάφορες εκδηλώσεις του χωριού.
Δεν θα ξεχάσω στο Αντάμωμα όλων των χωριανών που πρωτοστατούσε κάθε χρόνο με πολύ μεγάλη επιτυχία. Φρόντιζε για το πνευματικό έργο της Ενορίας του, τις Ιεροακολουθίες, τα κατηχητικά σχολεία, τους κύκλους Μελέτης της Αγίας Γραφή, το καλλωπισμό και εξωραϊσμό του Ιερού Ναού της Αγίας Παρασκευής καθώς και τα ξωκλήσια και το κοιμητήριο του χωριού.
Ήταν λαμπρός οικογενειάρχης. Άμεση συνεργάτιδα στο έργο του η καλή του πρεσβυτέρα Μαρία. Απέκτησε δύο παιδιά τον Κωνσταντίνο και την Παρασκευή. Με νύφη την Ευγενία και γαμπρό τον Αντώνη. Του χάρισαν τέσσερα εγγόνια που υπεραγαπούσε.
Πατέρα Δημήτριε. Πορεύσου εν ειρήνη, την αγαθή πορεία την άγουσα στην αληθή και άληκτη ζωή. Σε χαιρετούμε Αναστάσιμα. Χριστός Ανέστη»
Του πρώην Δημάρχου Δίου
Ακολούθησε ο επικήδειος του πρώην Δημάρχου του Δίου Δημητρίου Καραΐσκου: «Σεβασμιότατε, Σεβαστοί Πατέρες,
Αξιοσέβαστοι πολιτικοί και στρατιωτικοί με τις ιδιότητές σας,
Αγαπητοί οικείοι του εκλιπόντος,
Αγαπητές και αγαπητοί που κατακλείσατε μέσα και έξω το Ναό μας.
Για εμάς τους Διώτες και τις Διώτισσες, τους κατοίκους αυτού του ευλογημένου και ιστορικού Τόπου, εχθές ήταν μια δεύτερη Μεγάλη Παρασκευή, αν και η γιορτή της Παναγίας μας ως Ζωοδόχος Πηγή, και σήμερα θλιμμένο Σάββατο γιατί χάσαμε τον παπα-Δημήτρη μας. Χάσαμε ένα ισχυρό Στήριγμα, ένα τοπικό Σύμβολο, έναν εξαιρετικό Ιερέα, έναν πολύ καλό Οικογενειάρχη και στοργικό Γονέα. Την αρρώστια του την υπέμεινε με στωικότητα, με πίστη και υπομονή, με χαμόγελο και χωρίς γογγυσμό. Παράδειγμα για όλους μας. Και καταπονημένος που ήταν δεν έλλειπε από την εκκλησία μας, ήταν δίπλα μας.
Η Αγία Παρασκευή ήταν το κυρίως σπίτι του. Εδώ τον εύρισκες τις περισσότερες ώρες της ημέρας να ιερουργεί, να δέχεται τον κόσμο και να κάνει όλες τις χειρονακτικές εργασίες που είχε ανάγκη ο Ναός και το προαύλιό του.
Το έργο του είναι μεγάλο και ποικίλο. Ήταν ο συμπαραστάτης και ο αρωγός, με διακριτικότητα πάντα, για τον κάθε έναν και την κάθε μία που έπρεπε να στηριχθεί και να βοηθηθεί. Όταν είχε ανάγκες η εκκλησία μας και απευθυνόταν σε όλους μας για οικονομική στήριξη ανταποκρινόμασταν πρόθυμα γιατί ξέραμε πως ο παπάς μας θα έκανε την καλύτερη χρήση.
Αυτόν τον Ναό τον παρέλαβε σχεδόν ημιτελή από τον αείμνηστο παπά-Κώστα Κελεπούρη, που και εκείνος επιτέλεσε σπουδαίο έργο, και όχι μόνο τον ολοκλήρωσε αλλά τον κατέστησε κόσμημα του χωριού μας. Έκτισε την αίθουσα τελετών και εκδηλώσεων δίπλα στον Ναό, διαμόρφωσε τον πολύ μεγάλο αύλειο χώρο, ανακαίνισε το νεκροταφείο μας, βελτίωσε τα εξωκλήσια μας, τον Άγιο Δημήτριο και τον Άγιο Διονύσιο. Για το εξωκλήσι του Άγιου Γεώργιου θυμάμαι πως αγαστά συνεργαστήκαμε, εγώ τότε ως πρόεδρος Κοινότητας και κατόπιν ως Δήμαρχος του ιστορικού Δήμου Δίου, για να σχεδιάσουμε τον Ναό και να τον οικοδομήσουμε με συμπαραστάτες το Σύλλογο Σαρακατσαναίων και όλους τους Δημότες μας.
Καθιέρωσε το αντάμωμα των κατοίκων και των απανταχού καταγομένων από το Δίον και ευτύχησε να διοργανώσει εφέτος το 30ο. Καθιέρωσε και τελούσε με ευλάβεια και άλλες θρησκευτικές και εκκλησιαστικές τελετές. Με τους Εκκλησιαστικούς Επιτρόπους, τους νυν και τους κατά καιρούς, είχε άριστη συνεργασία. Στεκόταν δίπλα του αναμμένες λαμπάδες.
Είχε πολλά προσόντα και χαρίσματα. Ήταν ειλικρινής, φιλότιμος, φιλόξενος, φιλεύσπλαχνος, αισιόδοξος αλλά και εκρηκτικός ενίοτε προκειμένου να επιβάλει το σωστό και την τάξη. Είχε κύρος, αναγνωρισιμότητα και πολύ καλές δημόσιες σχέσεις και αυτό αντανακλούσε θετικά πάντα στην ενορία μας.
Για όλα αυτά συναισθάνομαι πως εδώ στο Δίον κάτι μας λείπει από σήμερα, θεωρώ πως είμαστε φτωχότεροι ως κοινωνία γιατί χάσαμε τον παπά-Δημήτρη, έναν σπουδαίο άνθρωπο, έναν απροσποίητο ιερέα, έναν αξιοσέβαστο ιερωμένο.
Εκ μέρους όλων των συγχωριανών μας θέλω να σε ευχαριστήσω παπά-Δημήτρη για το πλούσιο έργο σου, για την πολυσχιδή προσφορά σου και να σου απευθύνω το ύστατο χαίρε. Επίσης έχεις το κατευόδιο κι από τον παπά- Γιώργη τον Μπιλιάγκα τον πεθερό μου και γονέα μας που σου είχε δώσει πρόθυμα τη συμμαρτυρία του και την ευλογία του για να χειροτονηθείς και εσύ αυτό το γεγονός το εκτιμούσες και πάντα τ΄ ομολογούσες και το εκθείαζες.
Εκφράζω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στην καλοσυνάτη παπαδιά, καθώς και στα εξαιρετικά παιδιά και εγγόνια του εκλιπόντος.
Θα σε θυμόμαστε πάντα παπά-Δημήτρη.
Το χώμα της φιλόξενης γης μας ας είναι ελαφρύ. Η ψυχή σου ας αναπαύεται στον Παράδεισο και από εκεί όλους να μας νοιάζεσαι.
Αιωνία σου η μνήμη.»
Του καθηγητή Δρ Λαζάρου Κοντοκώστα
Ο κύκλος των επικήδειων έκλεισε με τον εκφωνηθέντα λόγο του καθηγητή Δρ. Λαζάρου Κοντοκώστα, Πνευματικό ανάστημα του π. Δημητρίου Κουτσιμάνη: « Σήμερα, προπέμπουμε στην αιωνιότητα τον πολυσέβαστο και αγαπητό μας ιερέα, έναν ξεχωριστό άνθρωπο, έναν σεμνό, άξιο και ακούραστο εργάτη της αμπέλου του Κυρίου μας, μια φωτεινή προσωπικότητα, τον πολυτίμητο εφημέριο της ενορίας μας Πατέρα Δημήτριο Κουτσιμάνη.
Γλυκύτατε Παπά-Δημήτρη μας, ποιους λόγους να αναπέμψουμε τῇ σῇ ἐξόδῳ;
Με τις καρδιές μας βαριές από τη δυσαναπλήρωτη απώλεια, αποχαιρετούμε τον πιο δικό μας άνθρωπο, τον παπά μας, το στήριγμά μας, του οποίου η διαδρομή και το έργο σημάδεψαν τη θρησκευτική και κοινωνική ζωή του τόπου μας, και αναμφίβολα έγραψαν ανεξίτηλα ένα από τα λαμπρότερα κεφάλαια της σύγχρονης τοπικής εκκλησιαστικής ιστορίας.
Σήμερα ορφανεύουμε και ταυτοχρόνως γινόμαστε φτωχότεροι, γιατί μαζί με το πρόσωπο του παπά Δημήτρη απομακρύνεται ο πλούτος της σκέψης του και του οράματός του σε ένα παρελθόν που δεν θα ηχεί πια στη καθημερινότητά μας. Σε λίγο η Μακεδονική Γη του Δίου θα σε δεχθεί στα σπλάχνα της, στον τόπο όπου γεννήθηκες, μεγάλωσες, εργάστηκες και ξόδεψες τις σωματικές και ψυχικές σου δυνάμεις ως το τέλος της επίγειας ζωής σου.
Ο πατήρ Δημήτριος ενυμφεύθει εν Κυρίω την πολυσέβαστη πρεσβυτέρα μας Μαρία, και ο Θεός τους χάρισε δύο παιδιά, τον Κωνσταντίνο και την Παρασκευή, οι οποίοι δημιούργησαν τις δικές τους οικογένειες χαρίζοντας τους τέσσερα εγγόνια.
Περάτωσε τις Εκκλησιαστικές του σπουδές φοιτώντας ως ιεροσπουδαστής στο Μέσο Εκκλησιαστικό Φροντιστήριο Κατερίνης, αργότερα στο Ι.Σ.Δ.Ε.Κ. και έπειτα στο Εκκλησιαστικό Ι.Ε.Κ., τέλος, παρακολούθησε συστηματικά, επιμορφωτικά σεμινάρια στη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Χειροτονήθηκε διάκονος εδώ στον Δίον στον Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής στις 23 Μαρτίου του 1988, κατά τη περίοδο της Μεγάλης Σαρακοστής την Τετάρτη του Μεγάλου Κανόνος, και μέσα σε τρεις ημέρες, στις 26 Μαρτίου του 1988, πρεσβύτερος στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου στην Καρίτσα, λαμβάνοντας την ιεροσύνη από τα τίμια χέρια του Μακαριστού Μητροπολίτη Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος κυρού Αγαθονίκου. Έλαβε το οφίκιο του Σακελλαρίου από τον Μακαριστό Μητροπολίτη Αγαθόνικο και τα οφίκια του Μεγάλου Οικονόμου και του Πρωτοπρεσβυτέρου από τον νυν Μητροπολίτη Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος κ. Γεώργιο. Από την ημέρα της εις πρεσβύτερον χειροτονίας του διαδέχτηκε τον μακαριστό προκάτοχό του πατέρα Κωνσταντίνο Κελεπούρη και διετέλεσε έως σήμερα εφημέριος του Ιερού Ναού Αγίας Παρασκευής εδώ στο Δίον. Από το 1988 έως σήμερα, για 37 συνεχή χρόνια, διηκόνησε αγόγγυστα, την ενορία μας και εν γένει το μυστήριο του ανθρώπου, με τρόπο υποδειγματικό και θαυμαστό.
Η Αγία μας Παρασκευή που τόσο πολύ αγάπησες και για την οποία εργάστηκες ανιδιοτελώς μέχρι τη τελευταία σου πνοή, είμαι σίγουρος ότι τούτη τη στιγμή είναι δίπλα σου, συνοδοιπόρος στο ταξίδι σου, όπως εξάλλου ήταν και κατά τη διάρκεια της επίγειας ζωής σου. Τη ζωντανή της παρουσία την ένιωθες και πάντα μας διαβεβαίωνες ότι δεν θα μας αφήσει η Αγία Παρασκευή, οι δυο σας επικοινωνούσατε με έναν δικό σας τρόπο που στα δικά μας μάτια και αυτιά παρέμεινε ανερμήνευτος. Κι όταν τα ανθρώπινα μάτια και οι ανθρώπινες ικανότητες αδυνατούν να συλλάβουν, κάτι θεϊκό και πνευματικό συμβαίνει. Άραγε πόσες ώρες και ώρες, πόσες ημέρες και ημέρες και τελικά πόσα χρόνια και χρόνια πέρασαν που έφευγες από το σπίτι σου αχάραγα για τον Ναό και παρέμεινες μέχρι αργά το βράδυ….για να προλάβεις….να προλάβεις να τελειώσεις την Αγιογράφηση, να προλάβεις να τελειώσεις το δάπεδο του Ναού…την σκεπή….το τέμπλο και τα προσκυνητάρια….τα παράθυρα και τις πόρτες, το εξωτερικό ντύσιμο του Ναού με πέτρα…το δάπεδο του προαυλίου και τις περιοχές… την θέρμανση και τον κλιματισμό, το καμπαναριό και τον εξοπλισμό του κωδωνοστασίου, τις μικροφωνικές εγκαταστάσεις….την ανέγερση και τον εξωραϊσμό της αίθουσας …τα κοιμητήρια…..τα εξωκκλήσια και πολλά άλλα, τελικά πρόλαβες παπα Δημήτρη και πρόλαβες τόσα πολλά…
Αφήνεις πίσω σου μια ενορία κόσμημα τόσο σε υλικό όσο και σε πνευματικό επίπεδο. Σε θυμάμαι ημέρες απαιτητικές για εσένα, όπως για παράδειγμα στο πανηγύρι της Αγίας Παρασκευής, στο Αντάμωμα ή την Μεγάλη Εβδομάδα να είσαι στο Ναό από το χάραμα, εμείς να φεύγουμε μετά την πρωινή ακολουθία και να ερχόμαστε το απόγευμα και να σε βρίσκουμε ακόμη στο Ναό, και λίγο πριν την έναρξη της απογευματινής ακολουθίας να κάθεσαι για λίγο να ξαποστάσεις στο παγκάκι δίπλα από το γραφείο. Και σε ρωτούσα: πάτερ πήγες από το σπίτι να ξεκουραστείς; Κι απαντούσες, δεν πρόλαβα, να τώρα εδώ αυτή τη στιγμή αυτό με ξεκουράζει και το βλέμμα σου ανοιγόταν προς τον Ναό κι αμίλητος μάλλον καμάρωνες τους κόπους σου.
Σε πνευματικό επίπεδο φρόντισες να λειτουργήσεις κατηχητικές συνάξεις, για παιδιά, εφήβους και ενήλικες, οργάνωσες εκδρομές, γυναικεία χορωδία, ακολουθίες, βραδινές προηγιασμένες και στη συνέχεια δείπνο δίπλα στην αίθουσα, σαρανταλείτουργα. Καλλίφωνος και άξιος λειτουργός, ακολουθώντας πιστά το τυπικό της εκκλησίας πάντα ευσχημόνως και κατά τάξην. Για 30 χρόνια ο Θεός σε αξίωσε να αναβιώνεις το Αντάμωμα… όλη σου η ζωή αφιερωμένη στη διακονία…Πάντα δίπλα μας σε χαρές και λύπες, ο λόγος σου και η παρουσία σου στήριγμα και πηγή δύναμης για όλους μας. Ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές μας, ήξερες με μια κουβέντα να διώχνεις τη θλίψη μας, να μας κάνεις να χαμογελούμε και να μην χάνουμε την ελπίδα μας.
Η διαδρομή του και το εν γένει ποιμαντικό του έργο αναγνωρίστηκαν και τιμήθηκαν σε πολλαπλά επίπεδα από διάφορους φορείς και θεσμούς. Βραβεύτηκε ως πρωτεύσας και αριστεύσας ιεροσπουδαστής από τον Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος κατά την εβδομάδα των ιερατικών κλίσεων, λαμβάνοντας από τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμο Β΄ την αντίστοιχη τιμητική διάκριση. Τιμήθηκε από την 24η Τεθωρακισμένη Ταξιαρχία του Λιτοχώρου με το σήμα της Ταξιαρχίας, από την Ίλη Πεδίου Βολής Αρμάτων Λιτοχώρου, ενώ παράλληλα έλαβε και αρκετές άλλες τιμητικές διακρίσεις στο πλαίσιο της διακονίας του από την τοπική αυτοδιοίκηση και τους τοπικούς συλλόγους.
Σεβασμιώτατε, σεβάσμια χορεία των πατέρων, σήμερα πενθεί η καθ’ ημάς Ιερά Μητρόπολη Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος καθώς χάνει ένα σημαντικό συνεργάτη της και άξιο κληρικό της. Ο Παπά-Δημήτρης εργάστηκε σκληρά όλα αυτά τα χρόνια της επίγειας διακονίας του αφήνοντας πίσω του μεγάλο έργο, και φεύγει για την Άνω Ιερουσαλήμ με τα καλύτερα διαπιστευτήρια, διατηρώντας καθαρό το τίμιο ράσο με το οποίο τον ενέδυσε η Εκκλησία μας, με καθαρή τη συνείδησή του και την αξιοπρέπειά του, έχοντας κερδίσει το σεβασμό και την αγάπη της τοπικής κοινωνίας της Πιερίας, από τις αρχές αυτού του τόπου ως τον ελάχιστο πολίτη. Η απώλεια του Παπά-Δημήτρη κάνει φτωχότερη από σήμερα τη Μητρόπολή μας και η φυσιογνωμία του θα λείπει από τον κλήρο της Ιεράς Μητρόπολης, αλλά ακόμη περισσότερο θα λείπει από την τοπική κοινωνία του Δίου.
Προσευχόμαστε στον Πανάγιο Θεό που τον αξίωσε να γίνει λειτουργός του εδώ στη γη, να τον αναδείξει λειτουργό του στο ουράνιο θυσιαστήριο και όπως μεταξύ των ανθρώπων τον εκόσμησε με το αξίωμα της ιεροσύνης, να τον παραλάβει μεταξύ των αγγέλων ακατάκριτο στην Τριαδική του δόξα, και να τον τοποθετήσει μεταξύ εκείνων που από την αρχή τον ευαρέστησαν.
Από τον Ιούνιο του 2023 μέχρι τώρα, σήκωσε το προσωπικό του σταυρό, δίνοντας με λεβεντιά και γενναιότητα την μάχη με την επάρατο νόσο. Δίπλα του μέχρι τέλους η πρεσβυτέρα του και η οικογένειά του, άξιοι συμπορευτές του και ακοίμητοι φρουροί στις δύσκολες και επίπονες ώρες του προσωπικού του Γολγοθά.
Ο Παπά-Δημήτρης ξεχώριζε για πολλά, υπήρξε φιλότιμος, υποστηρικτικός και δίκαιος. Χαρακτηριστικό γνώρισμα το οποίο κοσμούσε την προσωπικότητά του ήταν η ευθύτητα του χαρακτήρα του. Σε ένα κόσμο χτισμένο πάνω στο ψέμα και την υποκρισία, η ευθύτητα αποτελεί αρετή.
Παπά Δημήτρη μας, για εμάς που είχαμε την ευλογία να ζήσουμε κοντά σου, γνωρίζουμε καλά ότι η ζωή σου και η πορεία σου δεν ήταν πάντα ευθεία, αλλά είχε τριβόλους, ρωγμές και αρκετούς αγώνες.
Όταν σε βρήκε το βόλι της βαριάς ασθένειας δεν μπόρεσε να σε γονατίσει, γιατί ήξερες κόντρα στο καιρό να πετάς ακόμα και λαβωμένος, κι όταν έβλεπες να γυρίζει η μέρα και να σκοτεινιάζει ακόμα πιο βαθιά δεν λιγοψυχούσες. Οι γιατροί, οι νοσηλευτές και οι ασθενείς σε περίμεναν στο Θεαγένειο για να πάρουν κουράγιο από σένα. Εμείς δεν χρειάστηκε να σε εμψυχώσουμε για κάτι, ακόμη και στις πιο δύσκολες ώρες σου αντί εμείς να σου δίνουμε κουράγιο έδινες εσύ σ΄εμάς. Γνώριζε τις δυσκολίες, ήξερε τι είχε απέναντί του, αλλά δεν λύγισε ποτέ. Με θάρρος, αξιοπρέπεια και την ανεξάντλητη δύναμη της ψυχής και της θέλησής του, αντιμετώπισε το κάθε εμπόδιο. Πάντα χαμογελαστός, γενναίος και αξιοπρεπής μέχρι τέλους. Εξάλλου, όλη σου η ζωή ήταν ακριβώς αυτή η απόδειξη. Ποιος δεν θαύμασε το σθένος σου και τη δύναμη της ψυχής σου.
Θα περάσουν χρόνοι και χρόνοι μα το δικό σου όνομα και η δική σου διαδρομή είναι τόσο βαθιά χαραγμένα, που ακόμη κι αν όλοι σιωπήσουμε ή λησμονήσουμε το έργο σου, τότε λίθοι κεκράξονται!
Η ψυχή σου ήδη πορεύεται στο Φως του Αναστάντος Χριστού. Στο ταξίδι σου αυτό έχεις συντροφιά την Αγία μας Παρασκευή, που τόσο πολύ αγάπησες και ευαρέστησες. Από σήμερα θα βρίσκεσαι στο επουράνιο θυσιαστήριο, δίπλα στο Χριστό που αγάπησες και διακόνησες. Για όλους εμάς που από βρέφη μας πήρες στα χέρια σου, μας εισήγαγες στα Άγια των Αγίων, μας βάπτισες, μας δίδαξες την εν Χριστώ Ζωή και συνδιαμόρφωσες το ήθος μας, για πάντα η μνήμη σου θα είναι ζωντανή και η στεντόρεια φωνή σου θα αντηχεί στα αυτιά μας. Πάντα θα σε τιμούμε και θα σε ευγνωμονούνε για όλα αυτά που προσέφερες.
Πορεύου εις ειρήνην, ξεκουράσου στην αγκαλιά του Λυτρωτή Χριστού μας, ευφραίνου και αγάλλου για τους κόπους και τα έργα σου. Τούτη τη στιγμή σκύβουμε ευλαβικά το γόνυ μπροστά στο καθαγιασμένο σκήνωμά σου από τον πόνο της ασθένειας, σε ασπαζόμαστε και σε αποχαιρετούμε περήφανοι με το πιο μεγάλο ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μας. Σε ευχαριστούμε για όλα!
Καλό ταξίδι στο Φως! Άξιος!»
Ο π. Δημήτριος ενταφιάστηκε στον αύλειο χώρο του Ιερού Ναού Αγίας Παρασκευής Δίου Πιερίας.
Ρεπορτάζ: Περικλής Χατζηγιάννης
