Το πρώτο έχει σχέση με τον σκοπό ή τους σκοπούς των καταλήψεων και το δεύτερο με τον τρόπο και την ποιότητα των καταλήψεων.
του Αδάμου Ευαγγέλου (*)
Ο τρόπος και η ποιότητα των καταλήψεων σχετίζεται άμεσα με το ισχύον πολιτικό περιβάλλον (συμπολίτευση-αντιπολίτευση- διοίκηση-καθηγητές-φοιτητές). Στο πλαίσιο των καταλήψεων που είναι ένας τρόπος διεκδίκησης, δυστυχώς παρεισφρέουν στοιχεία που επιβάλλονται και επιβάλλουν βία και αυθαιρεσία. Πρόκειται για θρασείες μειοψηφίες φοιτητών και όχι μόνο, οι οποίοι εισέρχονται στους χώρους διδασκαλίας και κάνουν ότι θέλουν, όπως θέλουν, όποτε θέλουν χωρίς συνέπειες.
Ναι, όποτε θέλουν, αρκεί ένα κόμμα να αποφασίσει να κινητοποιήσει τους δικούς του για οποιονδήποτε λόγο και η συνέχεια γνωστή. Έτσι αρχίζει ο χορός των καταλήψεων χωρίς καμία αντίσταση στα σχέδιά τους. Δεν υπάρχει καμία αντίσταση στα σχέδιά τους, γιατί η πολιτεία μένει σιωπηρή, μ’ αποτέλεσμα να επικρατεί ο φόβος μέσα στα πανεπιστήμια.
Και το ερώτημα που μπορεί να τεθεί από πολλούς: πως είναι δυνατόν, ο κατεξοχήν χώρος ελευθερίας το πανεπιστήμιο να λειτουργεί υπό το κράτος φόβου; Ναι, υπάρχει ο φόβος υπό την απειλή αντιποίνων και βίας, γιατί ένα μεγάλο κομμάτι του πολιτικού κόσμου, ανέχεται αδιάφορα επί δεκαετίες – ακόμη και σήμερα- την κακοποίηση και τον βανδαλισμό των πανεπιστημίων. Η βία, η αυθαιρεσία, ο φόβος και οι προπηλακισμοί καθηγητών στον υπερθετικό βαθμό.
Τι να πρωτοαναφέρει κανείς; Τις διάφορες μειοψηφίες, οι οποίες εισέρχονται στις συνεδριάσεις της Συγκλήτου και την διακόπτουν με βία, επειδή η ενδεχόμενη απόφαση δεν τους είναι αρεστή; Τις καταστροφές, τις λεηλασίες, τις επιθέσεις εναντίων καθηγητών και γραφείων; Μέχρι και «εντοιχισμό» καθηγητών είχαμε από διάφορες ομαδούλες φοιτητών, διαφόρων ιδεολογιών και νοοτροπιών, οι οποίες συνεχίζουν να προκαλούν με το έτσι θέλω και με πλήρη συνείδηση, καταστροφές, κλεψές και ό,τι τους αρέσει από τα γραφεία των σχολών.
Όλοι αυτοί οι γνωστοί άγνωστοι που δεν τους αγγίζει κανείς, συνεχίζουν να διαπράττουν ότι το πιο ακραίο, χωρίς να λογοδοτούν σε κανέναν, ασκώντας συνεχή και συστηματικό εκφοβισμό. Και αυτός ο εκφοβισμός έχει περάσει μέσα στα κόμματα μιας και όλοι σκέφτονται το πολιτικό κόστος, οπότε κανένα κόμμα δεν αντιμετωπίζει σοβαρά το ζήτημα που έχει σχέση με τον τρόπο και την ποιότητα των καταλήψεων.
Επομένως μερίδιο ευθύνης έχει ο πολιτικός κόσμος -συμπολίτευση και αντιπολίτευση- ο οποίος επιδιώκοντας μικροκομματικά οφέλη και βρίσκοντας πρόθυμους αριβίστες, με ελαστικές συνειδήσεις, στρέβλωσε τον τρόπο λειτουργίας της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Έτσι όλο το σύστημα σχεδόν έχει παραδοθεί στην κομματοκρατία, την οποία υπηρετούν λογιών-λογιών επιτήδειοι και φαύλοι, με στόχο τη νομή της εξουσίας, της όποιας εξουσίας.
Ο πολιτικός κόσμος κατόρθωσε για πολλά χρόνια να ενσωματώσει στις σχολές των πανεπιστημίων αυτό που όλοι λοιδορούμε. Ένα σύστημα πολιτικάντικο και πελατειακό, ένα σύστημα που απέκλειε και αποκλείει τους προγραμματικούς στόχους, χωρίς όραμα και ακαδημαϊκό λόγο.
Την κορύφωση της απαράδεκτης αυτής κατάστασης τη ζούμε σήμερα. Τακτικές νοσηρές του παρελθόντος, οι οποίες πρέπει να αντιμετωπιστούν, ώστε να πάψουν τα πανεπιστήμια να είναι ξέφραγο αμπέλι…
* Αδάμος Ευαγγέλου
Οικονομολόγος πρώην μέλος
του Ειδικού Διδακτικού Προσωπικού
του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών
του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης,
πρώην καθηγητής εφαρμογών στο ΑΤΕΙ Θεσσαλονίκης.
