Πολλές αναφορές σε ό,τι αφορά την ανάπτυξη της Κατερίνης παρέχει ο Κοτυωρίτης πρόσφυγας Σάββας Κανταρτζής (1900-1985), ο σπουδαιότερος δημοσιογράφος της Πιερίας στον εικοστό αιώνα και μαχητικός υπερασπιστής των προσφυγικών δικαίων. Χάρη στα πολύτιμα απομνημονεύματά του με τον παραπειστικό τίτλο «Νίκη χωρίς ρομφαία» γνωρίζουμε από πρώτο χέρι πτυχές της πολιτικοκοινωνικής και επαγγελματικής ζωής της πόλης—μικρό παράδειγμα το παράθεμα που ακολουθεί (ο τίτλος του κειμένου είναι δικός μου). Από το βιβλίο ΚΑΝΤΑΡΤΖΗΣ, ΣΑΒΒΑΣ Ι. Νίκη χωρίς ρομφαία: Η Δαμασκός του 2Οο αιώνα, Απομνημονεύματα, Κατερίνη: Εκδόσεις Ελληνικού Κινήματος Πνευματικής Αναγεννήσεως, Τόμος Ε΄, Αριθ. 11, 1978, σ. 800-815).
«Πρόεδρος της Κοινότητας Κατερίνης το 1925 ήταν ο Θεόδωρος Κάλφας, της γνωστής πατριαρχικής οικογένειας, πρόσωπο σοβαρό και σεβάσμιο. Με τις γενικές σ’ όλη τη χώρα δημοτικές και κοινοτικές εκλογές, που έγιναν το φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς, βγήκε νέο κοινοτικό συμβούλιο, μ’ επικεφαλής τον Νικόλαο Κούλα και τον Κωνσταντίνο Κουρκουμπέτη, που με τους δύο αντιμαχόμενους συνδυασμούς τους είχαν περίπου ισοψηφήσει. Έτσι, στην αρχή για μια περίοδο πρόεδρος ήταν ο Κ. Κουρκουμπέτης και ύστερα, ως το τέλος, ο Ν. Κούλας.
Η επαρχία Πιερίας είχε δύο βουλευτές, τον γιατρό Δημήτριο Δημάδη και τον Δικηγόρο Στέφανο Βαρδάκα- και οι δύο του κόμματος των Φιλελευθέρων. Άλλοι γιατροί, φυσικά μόνο παθολόγοι, ήταν ο Φιλώτας Χατζόπουλος, ο Αντώνιος Οικονόμου, ο Βασίλειος Δάμπασης, και ο Ιωάννης Σακελλαρόπουλος. Σήμερα η Κατερίνη έχει 75 γιατρούς, που καλύπτουν τις βασικές ιατρικές ειδικότητες, 9 κλινικές και το κρατικό νοσοκομείο. Οδοντίατροι δεν υπήρχαν παρά μόνο ένας Ιωαννίδης, σήμερα φτάνουν τους 47.
Δικηγόροι ήταν εκτός από τον Στέφανο Βαρδάκα, ο Δημήτριος Τσαλόπουλος, που χρημάτισε και βουλευτής το 1920, ο Λάζαρος Λιάπης και ο επιζών γιος του Γεώργιος, ο Γεώργιος Παπαπαράσχος, που βγήκε και βουλευτής το 1926 στο Κόμμα των Ελευθεροφρόνων του Μεταξά. Υπήρχαν και δύο δικολάβοι, ο μεγαλόσωμος Κωνσταντίνος Θεοφανόπουλος και ο επιζών αντίποδάς του στις σωματικές του διαστάσεις , μικρόσωμος Γιάννης Συλλόπουλος- αμφότεροι γραφικές της εποχής φυσιογνωμίες με τις σωματικές τους αντιθέσεις. Σήμερα οι δικηγόροι της Κατερίνης φτάνουν τους 48.
Ανταποκριτής στις εφημερίδες, που τακτικά δημοσίευε τα νέα της Κατερίνης, ήταν ο Ξενοφών Ζορμπάς, που έγραφε με το ψευδώνυμο Ζεύς στα “Μακεδονικά Νέα” και Ξιφίας στη “Μακεδονία”. Ηταν γραφική κι αυτός φυσιογνωμία, αξιοποιούσε θαυμάσια το μονοπώλιο της δημοσιογραφίας στην Κατερίνη και ήταν περιζήτητος στις δημόσιες εκδηλώσεις, ιδιαίτερα στις χοροεσπερίδες για ν’ αποθανατήσει τα ονόματα των διακριθέντων και συμμετασχόντων στους χορούς…
Πρώτος πράκτορας των εφημερίδων στην Κατερίνη ήταν ο Δημήτριος Μαυροειδής. Παλαιολλαδίτης, πέρασε στρατιώτης από την Κατερίνη το 1912-13, παντρέφτηκε κόρη από το Λιβάδι και ρίζωσε στην πόλη. Το 1925 πρακτορεύοντας τις εφημερίδες Αθηνών και Θεσσαλονίκης, όπως και όλα τα περιοδικά, αντιπροσωπεύοντας και διάφορους εκδοτικούς οίκους για βιβλία, βρισκόταν στις δόξες του. Ένας από τους γιούς του, ο Κώστας συνεχίζει την παράδοση του πατέρα του, παράλληλα, με ταξιδιωτικές και εκδρομικές επιχειρήσεις.
Υποδιοικητής Χωροφυλακής της Επαρχίας Πιερίας ήταν ο μοίραρχος Εμμανουήλ Πετράκης που δοξάστηκε με την εξόντωση της ληστοσυμμορίας του Γιαγκούλα. Ο βασιλιάς αυτός των βουνών είχε γίνει ο φόβος και ο τρόμος των κατοίκων στα χωριά και στις κωμοπόλεις , ακόμα και στις πόλεις της Μακεδονίας και Θεσσαλίας. Μητροπολίτης ήταν ο Παρθένιος Βαρδάκας, που είχε υποδεχθεί στις 16 Οκτωβρίου 1012 τον ελευθερωτή ελληνικό στρατό, επί κεφαλής των Ελλήνων κατοίκων της Κατερίνης. Απέθανε το 1933 και τον διαδέχτηκε ο Κωνσταντίνος Κοϊδάκης.
Αυτά για την Κατερίνη του 1925. Το μόνο που απόμεινε, για να συμπληρωθεί κάπως η “υποανάπτυκτη” κατάστασή της, ήταν η απόλυτη εγκατάλειψη και ερημιά τής παραλίας της όλης από τη Νέα Αγαθούπολη ως τον Πλαταμώνα».
Μικροϊστορικά του Αντώνη Κάλφα
antoniskalfas@yahoo.gr
