Ποιο είναι αυτό; Να ψηφίζω αυτόν που μπορεί να με βοηθήσει ή αυτόν που αν χρειαστώ ποτέ κάτι, μπορεί να με βολέψει…Το ατομικό συμφέρον δηλαδή! Και ας μην αξίζει αυτός που θα ψηφίσουμε, και ας είναι ανήθικος, αρκεί να γίνει η δουλειά μας.
Να ψηφίσουμε έστω για μια φορά με αυτό που λέει η καρδιά! Η καρδιά μας δε κάνει λάθος. Κατά βάθος (και ούτε καν), ξέρουμε ότι αυτό που ψηφίζουμε δεν αξίζει, παρόλα αυτά κάνω αυτό που έμαθα από μικρός (οικογενειακή παράδοση) ή μου υπαγόρευσαν άλλοι να κάνω.
Επιτέλους, μια φορά να ψηφίσουμε με γνώμονα το κοινό καλό, το καλό του τόπου…
Ποιου τόπου? Αυτού, που όλοι ανεξαιρέτως οι πολίτες αυτής της χώρας, είτε δεξιοί είτε αριστεροί είτε κομμουνιστές είτε από οποιουδήποτε άλλου χώρου μπορεί να ανήκει ο καθένας από εμάς, κοινώς ομολογούμε ένα πράγμα : Ότι αυτός ο τόπος χάλασε και πάμε από το κακό στο χειρότερο! Και ποιος φταίει για αυτή τη κατάντια του τόπου μας ; Όλοι ανεξαιρέτως. Κυβερνώντες και πολίτες. Οι κυβερνώντες γιατί νοµιµοποίησαν τη διαφθορά, εισήγαγαν έναν τρόπο ζωής ξένο προς τα ήθη της ελληνικής κοινωνίας και κατάργησαν παραδοσιακές αξίες που χαρακτήριζαν τον ελληνικό λαό, αλλά και εμείς που ψηφίζουμε όλους αυτούς και τους επιτρέπουμε πολλές φορές χωρίς καμιά αντίδραση να μας επιβάλλουν και να περνούν ως φυσιολογικά όλα αυτά τα απίστευτα μέτρα που είδαν τα μάτια μας τα τελευταία χρόνια. Γι΄ αυτήν, λοιπόν, την οδυνηρή κατάσταση ευθύνονται όλοι, από την κορυφή µέχρι τη βάση της πολιτικής και κοινωνικής πυραµίδας. Όλοι εµείς που ανεχτήκαµε και επιτρέψαµε να κυριαρχήσει η φαυλότητα, η ανοµία, η αναξιοκρατία και η ατιµωρησία , η ανάρρηση σε αξιώµατα φαύλων και ανάξιων ανθρώπων με αποτέλεσμα την κοινωνική αναρχία και αποσάρθρωση, την κοινωνική διαφθορά και ανισότητα, την εξαθλίωση του δηµόσιου βίου.
Χάθηκαν οι αξίες!
Τα νέα ήθη που η εποχή του διαδικτύου και της τηλεόρασης έχει επιβάλλει εισήγαγαν έναν τρόπο ζωής ξένο προς τα ήθη της ελληνικής κοινωνίας και κατάργησαν παραδοσιακές αξίες που χαρακτήριζαν τον ελληνικό λαό, όπως η αγάπη για την Πατρίδα και η Πίστη στο Θεό. Η Πατρίδα απειλείται διττώς: από εκφύλιση (διάλυση κοινωνικού ιστού, κατάλυση κράτους δικαίου, αλληλοφάγωμα) αλλά και από δημογραφικό αφανισμό. Η ελληνική οικογένεια παρά την πίεση της καθημερινότητας και τις πάση φύσεως δυσκολίες της εποχής, αγωνίζεται να παραμείνει συμπαγής και προσπαθεί να διατηρήσει ζωντανές τις αξίες της. Τα πρότυπα αλλάξανε ,οι νέοι καταλήγουν ολοένα και πιο πολύ χωρίς προσανατολισμό με κύρια χαρακτηριστικά την αποξένωση και τη χαυνότητα, αφού καθημερινά παιδιά και ενήλικες δεχόμαστε καταιγισμό αμέτρητων άχρηστων ειδήσεων και εικόνων καταλήγοντας θύματα της εποχής, ανήμποροι να αντιδράσουμε.
Τι είδαμε συν τοις άλλοις τα τελευταία χρόνια; Αλαζονεία , απολυταρχισμός , τιμωρία και περιθωριοποίηση σε όσους δεν υπακούν και πάει λέγοντας. Οποιοσδήποτε έχει αντίθετη άποψη απ’ ότι οι καιροί επιτάσσουν, θεωρείται ‘’κολλημένο μυαλό, οπισθοδρομικός’’ και δείχνεται με το δάχτυλο. Φυσικά, οι κυβερνώντες στο απυρόβλητο. Αυτοί δεν φταίνε ποτέ! Πάντα φταίει κάποιος άλλος! Αντικειμενική πολιτική (αν)ευθύνη…! Είτε αυτός λέγεται δάσκαλος που δεν θέλει να αξιολογηθεί όχι από φόβο αλλά από αγάπη για το δημόσιο σχολείο, είτε νοσοκομειακός που δε θέλει να εμβολιαστεί, είτε οποιοσδήποτε που τελοσπάντων δεν συμφωνεί με την κυβέρνηση.
Δεν έχει αυτό το δικαίωμα. !Τι έπεται; Στοχοποίηση, κατηγοριοποίηση, τσουβάλιασμα ! Δημόσια απειλή, ψεκασμένοι, τεμπέληδες, φανατικοί, θρησκόληπτοι. Το σύστημα αδηφάγο, κόβει το κεφάλι σε οποιονδήποτε έχει αντίθετη άποψη. Κάπου εδώ εμφανίζονται και τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ να παίξουν κι αυτά το ρόλο τους, είτε με την στοχευμένη διακωμώδηση είτε με τη λασπολογία.
Την Ελλάδα, όσο κι αν κάποιοι προσπαθούν με τρόπο δόλιο και πονηρό να σβήσουν ότι μας συνδέει με το ένδοξο παρελθόν μας, στις δύσκολες στιγμές τι ήταν αυτό που μας κράτησε; Ακριβώς οι ίδιες αξίες που θέλουν τώρα να μας τις παρουσιάσουν ως ξεπερασμένες, παλαιομοδίτικες, άλλων εποχών. Ο δεσμός με την θρησκευτική και ιστορική μας παράδοση, ο επαναπροσδιορισμός κάποιων αξιών δεν συνιστά απλά αλυσίδα που δένει, αλλά ομφάλιο λώρο που τρέφει ζωογονεί, εμπνέει.
Τα τελευταία χρόνια η ψήφο μας έχει καταλήξει αρνητική! Θα ψηφίσω το λιγότερο κακό. Θα ψηφίσω αυτόν για να μη βγει o άλλος. Βγαίνει ο άλλος , θα ξαναψηφίσω τον προηγούμενο καθώς ούτε από αυτόν έμεινα ευχαριστημένος…Και πάει λέγοντας… Ένας ατελείωτος φαύλος κύκλος. Το ‘’Όλοι το ίδιο είναι’’ ακούγεται ολοένα και συνεχώς ,χωρίς να απέχει και πολύ από την πραγματικότητα.
Ας είναι η ψήφο μας θετική αυτή τη φορά…
Και ερχόμαστε στο δύσκολο ερώτημα. Τι ψηφίζουμε; Δεν υπάρχει τίποτα. Θα μου πεις, ποιον ? Όλοι το ίδιο είναι, δεν θα πάω καθόλου να ψηφίσω. Αυτό είναι ένα πολύ δύσκολο ερώτημα , μα πραγματικά δύσκολο… Σου λέει ο άλλος ψηφίζοντας ένα μικρό κόμμα που μπορεί να μη μπει στην βουλή , είναι σαν να μην ψηφίζεις, μιας και στηρίζεις το πρώτο κόμμα. Οπότε πάλι καταλήγεις να ψηφίζεις είτε με το τρόπο που ανέφερα παραπάνω (αρνητική ψήφος), ή απέχεις ή με ψήφο αγανάκτησης, μεθερμηνευόμενων ένα πολιτικό κόμμα με θολά νερά και με ακραίες προεκτάσεις μόνο και μόνο να μπει στη Βουλή για να εκφραστεί η αγανάκτησή μας. Μετά όμως τι; Αλλάζει κάτι; Όχι. Ο θυμός και η αγανάκτηση σίγουρα δεν είναι καλός σύμβουλος στη ζωή μας σε οτιδήποτε, πόσο μάλλον όταν πάμε να ψηφίσουμε.
Η ψήφος έχει δύναμη…
Προσωπικά θα στηρίξω ένα κόμμα που κατεβαίνει για πρώτη φορά στις εκλογές με νέα πρόσωπα κάποιων εκ των οποίων γνωρίζω προσωπικά και εκτιμώ πολύ. Με ήθος, αξίες και Πιστεύω. Για να αλλάξει ο τόπος, χρειάζονται ριζικές αλλαγές…Η Ελλάδα είναι σαν ένα τρένο το οποίο κινείται πάνω σε δύο ράγες, οι οποίες ράγες είναι η Πίστη στο Θεό και η Αγάπη για την Πατρίδα. Αφαιρώντας μία εκ των δύο, το τρένο που λέγεται Ελλάδα τείνει να εκτροχιαστεί.
Κάποτε ρώτησαν τον Κολοκοτρώνη:
- Εσύ στρατηγέ, είσαι αγγλόφιλος;
- Όχι, αποκρίθηκε εκείνος.
- Είσαι τότε γαλλόφιλος;
- Ούτε.
- Ε, θα ΄σαι φαίνεται ρωσόφιλος.
- Όχι βέβαια.
- Μα τι είσαι τελοσπάντων;
- Κι ο γέρος του Μωριά με τη συνηθισμένη θυμοσοφία του απάντησε:
- Εγώ είμαι Θεόφιλος.
Κάπως έτσι λοιπόν να απαντήσουμε κι εμείς σε όλους εκείνους που µε αναίδεια προσπαθούν να διασύρουν την πατρίδα µας και προσπαθούν «να κάνουν στάχτη έναν λαό ̟που είναι αιώνια φλόγα», όπως έγραψε ο Κώστας Βάρναλης.
Εμείς είμαστε και με τον Θεό και με την Ελλάδα.
Εμπρός για την νίκη με την Νίκη λοιπόν!
Καλή φώτιση και καλή ψήφο για το καλό του Έθνους και όχι του προσωπικού συμφέροντος.
Σωκράτης Π., δάσκαλος
