Ουδέν σχόλιον ! Γράφει ο Βασίλης Μόσχη
– Πόσο να κρατήσω την αναπνοή μου;
– Γιατί; Θες να μελανιάσεις; Άσε ρε μην έχουμε τίποτα επικίνδυνα! Κόψε τις βλακείες!
– Δεν κόβω τίποτα! Είμαι πλέον στην τελική αναγνώριση!
– Καλά! Καλά ό,τι πεις! Εγώ σε αναγνωρίζω!
– Μπράβο καλά κάνεις!
– Καταλαβαίνεις τώρα ότι συζητάμε κάτι με ολίγην από θέατρο του παραλόγου!
– Αρχίζεις και με μαθαίνεις!
– Για λέγε λοιπόν!
– Ο Ομπάμα γιατί έρχεται μεθαύριο;
– Για να μας δει, για να τον δούμε… Επισκέψεις… Αβρότητες…
– Κανένα λικεράκι, κανένα σοκολατάκι… Από αυτά τα γυμνά, τις μαργαρίτες ντε! Όπως παλιά! Εποχή πενήντα… εξήντα…!
– Γιατί ρε; Υπάρχουν τόσο ωραία…
– Όχι όχι! Ή όλοι έχουμε επιστρέψει πίσω ή κανένας! Και οι επισκέπτες πρέπει να αντιληφθούν ότι σαν συνεπείς πολίτες αυτής της χώρας γυρίσαμε αρκετές δεκαετίες πίσω…
– Καλά, ό,τι πεις! Αλλά δε μου λες…
– Θα σου πω! Θα έρθει και θα μας στηρίξει! Αυτό δεν θες να μάθεις;
– Το στήριγμα τι σόι πράμα θα είναι όμως; Λεκτικό ή πρακτικό;
– Κοίτα να σου πω! Το ΔΝΤ από τη μια ζητά ελάφρυνση, αλλά τώρα τα βρήκε με τους Ευρωπαίους…
– Και;
– Άμα σου πω ότι ούτε αυτοί ξέρουν ούτε εμείς θα σου πω αλήθεια;
– Εμένα ρωτάς;
– Με σένα μιλάω!
– Καλά και το ΔΝΤ τι σχέση έχει με τον Ομπάμα;
– Δεν κοιμάσαι καλά τώρα τελευταία… αντιλαμβάνομαι! Να το προσέξεις αυτό!
– Έτσι κι αλλιώς άλλαξε ο Πρόεδρος. Έγινε ο άλλος!
– Ρε, μπορεί τα πρόσωπα να αλλάζουν αλλά η γραμμή που ακολουθούν είναι η ίδια! Δεν είναι σαν τους δικούς μας που έχουν μπερδέψει …τις γραμμές τους. Εδώ κάθε κυβέρνηση κάνει τα δικά της.
– Εμ, λογικό δεν είναι; Τα δικά της θα κάνει!
– Αυτό μας έφαγε! Μετά από κάθε καμένη γη τι μπορεί να κάνει ο άλλος; Ενώ στο Αμέρικα! Κύριοι, ρε! Τζέντλεμεν! Φεύγει ο ένας, έρχεται ο άλλος, βλέπεις καμιά διαφορά, καμιά αλλαγή; Ίδια γραμμή! Ίδιο τροπάριο!
– Τι τροπάριο;
– Πάντως όχι της Κασσιανής! Αυτό είναι ειδικότης μας!
