Του Δημητρίου Δημηνά, Δικηγόρου
Στην βαθειά οικονομική κρίση, που μαστίζει εδώ και έξι χρόνια την χώρα μας με την πτώχεια, την ανεργία και την γενικότερη απόγνωση των κατοίκων ήρθε να προστεθεί τελευταία και η κρίση του απρόσμενου προσφυγικού και μεταναστευτικού προβλήματος.
Οι θλιβερές εικόνες των αναξιοπαθούντων προσφύγων, που διαχέονται ολημερίς από τα τηλεοπτικά κανάλια, επαυξάνουν την θλίψη και τον ανθρώπινο πόνο, που βιώνουμε οι περισσότεροι στην μετά κρίση εποχή.
Οι ατέλειωτες ορδές με τους ξεριζωμένους νοικοκυραίους, που έφθασαν στην πατρίδα μας με υπαρκτό τον κίνδυνο της ζωής τους και των αθώων μικρών παιδιών τους , αναζητώντας λύτρωση από την κόλαση της φωτιάς του εμφυλίου πολέμου, στοιβάζονται κυριολεκτικά κατά χιλιάδες στα λασπόνερα της Ειδομένης κάτω από απάνθρωπες συνθήκες αναμένοντας με λαχτάρα πότε οι γείτονες Σκοπιανοί θα ανοίξουν τα σύνορα για περάσουν στον υποτιθέμενο παράδεισο της βόρειας Ευρώπης.
Μιας στυγνής αισθημάτων και αφιλόξενης «γηραιάς ηπείρου», που φρόντισε εγκαίρως να αποκλείσει την υποδοχή στις ευημερούσες χώρες της των εξαθλιωμένων συνανθρώπων μας, σηματοδοτώντας με την απαράδεκτη συμπεριφορά της το κρατούν σήμερα ήθος και τις αξίες της πάλαι ποτέ χριστιανικής και πεφωτισμένης Ευρώπης.
Όμως η γενναία και φιλότιμη Ελληνική ψυχή δείχνει το μεγαλείο της στους χιλιάδες εγκλωβισμένους πρόσφυγες προσφέροντας από το υστέρημα της ό,τι μπορεί για την ανακούφιση του αβάστακτου μαρτυρίου τους.
Σαφώς τα στίφη των προσφύγων και μεταναστών που καθημερινά διογκώνονται δεν έχουν προορισμό να παραμείνουν στην καθημαγμένη χώρα μας, στην οποία η ανεργία, η ανέχεια και η μετανάστευση των νέων μας διαρκώς επαυξάνεται. Τι μέλλει γενέσθαι όμως αν οι πύλες εξόδου των από την χώρα μας μείνουν ερμητικά κλειστές όπως δείχνουν τα πράγματα; Θα αναγκασθούν να επιστρέψουν στην κόλαση των πατρίδων τους ή θα παραμείνουν έστω και με στερήσεις στην χώρα μας; Μάλλον το δεύτερο.
Και από το σημείο αυτό και μετά αρχίζει το μεγάλο πρόβλημα για την Ελλάδα. Στην γειτονική Τουρκία είναι στοιβαγμένοι πάνω από τρία εκατομμύρια πρόσφυγες. Ένα μέρος από αυτούς θα εισρεύσει όπως γίνεται μέχρι σήμερα στη χώρα μας. Ερωτάται, θα μπορέσουν να παραμείνουν και να επιβιώσουν όλα αυτά τα αλλοεθνή και αλλόθρησκα πλήθη στην καταρρέουσα οικονομικά πατρίδα μας, παρά τα όποια ψίχουλα βοήθειας υπόσχονται οι φιλάνθρωποι εταίροι μας για να έχουν φυλαγμένα τα νώτα τους;
Κάποιοι υποστηρίζουν αφελώς ότι με την ενσωμάτωση των προσφύγων θα λύσουμε το δημογραφικό μας πρόβλημα και περαιτέρω με την φοίτηση των παιδιών στα Ελληνικά σχολεία με την πάροδο του χρόνου θα αποκτήσουν ελληνική συνείδηση, όπως συνέβη με το πλήθος των Αλβανών και Βουλγάρων που παλιότερα εισέβαλλαν στη χώρα μας.
Αγνοούν προφανώς το γεγονός ότι το Αραβικό Ισλάμ με τις φατρίες των φανατικών σουνιτών και σιιτών, καθώς και των εμφιλοχωρούντων στις τάξεις τους αδίστακτων τζιχαντιστών αποτελούν σκληροπυρηνικές ομάδες, που όχι μόνο δεν πρόκειται να αφ ομοιωθούν με τον εγχώριο πληθυσμό, αλλά θα εγείρουν απαιτήσεις για δημιουργία δικών τους σχολείων και τεμενών προς διατήρηση της πολιτιστικής τους κληρονομιάς.
Περαιτέρω θα είναι πάντοτε υπαρκτός ο κίνδυνος διαπράξεως αντικοινωνικών πράξεων, εξεγέρσεων και δολιοφθορών, όταν εγκλωβισμένοι στην επικράτεια μας αρχίσουν να υφίστανται στερήσεις αγαθών και υπηρεσιών, καθώς θα έχουν εξαντληθεί τα όρια αλληλεγγύης και προσφοράς εκ μέρους των φιλανθρώπων Ελλήνων.
Υπάρχει λοιπόν άμεση και επιτακτική ανάγκη συνειδητοποίησης του προ θύρας σοβαρότατου εθνικού προβλήματος από την πολιτική και εκκλησιαστική ηγεσία του τόπου προς λήψη των ενδεικνυομένων μέτρων πριν είναι αργά.
