Γράφει ο Βασίλης Μόσχης
– Πρώτα ήρθε στην Ελλάδα επίσκεψη! Χειραψίες, χαμόγελα, αγκαλιές, ασπασμοί, φιλικά χτυπήματα στην πλάτη… Μα τόσος έρωτας πια; Μα πόση αγάπη μπορεί να κρύβει ένας άνθρωπος και να ξεχειλίζει… Είπαμε κι εμείς αρχίζει μια καινούρια εποχή σχέσεων… τι να πεις… Συμπάθησε μάλλον τον Αλέξη, σου λέει θα τα βρούμε με τον τύπο αυτόν, προς όφελος αμφοτέρων των πλευρών, άσε μην πω άλλα, θα κουραστώ, και όλα μέλι γάλα! Και θυμάσαι δεν πρόλαβε να φύγει, ακόμη δεν είχαμε κατεβάσει το χέρι που κρατούσε καλαματιανό μαντίλι και τον ξεπροβοδούσαμε…
– Ναι, άρχισαν οι δηλώσεις και οι εχθρικές βλέψεις…, και έτσι εμείς, και θα σας δείξουμε εμείς, χοντροκέφαλοι Έλληνες, καλά, άλλο είπε, εγώ το λέω πιο μαλακά, και πάρε και δώσε, και να έτσι και να αλλιώς, ας ρίξουμε και καμιά σύλληψη στα σύνορα, έτσι για να έχουμε καμιά καβάτζα, μπας και χρειαστεί και πάρουμε τους δικούς μας πίσω, όσο να πεις μπορεί να χρειαστεί καμιά ανταλλαγή…
– Βρε, πως τα λες! Ούτε εγώ έτσι… Και τώρα, μάλλον ξύπνησε στραβά να πω, ξύπνησε ορεξάτος να πω, πέρασε καλά το προηγούμενο βράδυ να πω, είδε κανένα καλό όνειρο να πω; Δε λέω τίποτα από όλα αυτά! Άλλαξε δρόμο, άλλαξε σενάριο, άλλαξε το βλέμμα το βλοσυρό και άρχισε πάλι τα σορόπια!
– Για πες! Για πες!
– Σιρόπια, κανταΐφια, και μπακλαβάδες τα λόγια του! Αυτή η σχέση είναι καρμική με τους γείτονες μας, υποβόσκει μια ένα αίσθημα αγάπης και μίσους που κανείς δεν μπορεί να καταλάβει και να μελετήσει. Κάτι σαν σκωτσέζικο ντους, κάτι σαν, τρελός είμαι ότι θέλω κάνω και λέω…
– Αυτοί οι πολιτικοί είναι από μόνοι τους μοναδικό αντικείμενο μελέτης. Τη μια έτσι, την άλλη γκιουβέτσι! Και είναι τόσο πειστικοί, που λες για κοίτα τον ρε, πως τα λέει, δίκιο έχει! Εμείς αγαπάμε την Ελλάδα, θέλουμε να έχουμε καλές σχέσεις με τους γείτονες μας…
– Κρατάτε με ρε, κρατάτε με…
– Και πόσα λάθη κάναμε… Ζούσαν χιλιάδες χιλιάδων ρωμιοί εδώ και έφυγαν από λάθος… Κάναμε πολλά λάθη..
– Ναι, ξύπνησαν μια μέρα και είπαν δεν τα μαζεύουμε από δω να πάμε στην ψωροκώσταινα; Δεν αφήνουμε εδώ όλα τα καλούδια μας για να πάμε πίσω στην μητέρα πατρίδα;
– Ρε, τα λεξοτανίλ δεν μου κάνουν τίποτα! Δεν έχεις κάτι πιο βαρύ; Δεν την βγάζω καθαρή!
