Ουδέν σχόλιον ! Γράφει ο Βασίλης Μόσχης
– Ρε αυτό είναι! Αυτό φταίει! Για αυτό δεν πάμε μπροστά!
– Πάλι κάτι πας να πεις!
– Εγώ δε λέω τίποτα. Απλά, όλοι προσπαθούν να με εκνευρίσουν με αυτά που λένε! Απλά εκνευρίζομαι ότι ο καθένας προσπαθεί να πει τα δικά του και φυσικά έχει την απαίτηση ο καθένας, να το δεχτούμε σα λογικό και επομένως αποδεκτό. Ο καθένας με τις …βλακείες του!
– Για πες για κανένα!
– Ο φίλος σου ο Σόιμπλε!
– Τι είπε πάλι;
– Σωστά! Τι είπε πάλι! Ότι πρέπει να σταματήσουμε να μιλάμε για το χρέος, αυτό μια χαρά είναι. Άλλο είναι το πρόβλημα!
– Και εμείς γιατί χτυπιόμαστε για το χρέος; Τζάμπα χτυπιόμαστε; Τζάμπα πεινάμε; Θεέ και Κύριε! Και βρήκε τη λύση;
– Ε! Βέβαια!
– Καλά, πόσο βλάκες μπορεί να είμαστε; Γιατί δεν τον ρωτούσαμε να μας κάνει μια ανάλυση και να γλυτώναμε από όλα αυτά τα πάθη του Χριστού;
– Και να μειωθεί το χρέος δεν πρόκειται να βοηθήσει καθόλου την κατάσταση.
– Ο Σόιμπλε αυτά;
– Ναι , ρε για αυτόν δεν μιλάμε; Είναι εναντίον της μείωσης του χρέους. Αυτά όλα είναι παραμύθια. Χρέος και κουραφέξαλα! Άμα γίνει αυτό πάνε κατά διαόλου οι μεταρρυθμίσεις, πάει κατά διαόλου και η ανταγωνιστικότητα. Θα βαλτώσει το πράγμα.
– Δεν θα φταίμε κι εμείς ως Έλληνες! Η πραγματικότητα θα είναι αυτή που θα απαιτήσει λίγο λάσκα το σχοινί. Αυτό δεν θέλει αυτός!
– Η έλλειψη ανταγωνιστικότητας είναι το πρόβλημα. Η λύση είναι να υπάρχει ανταγωνιστικότητα! Και επί πλέον μια λειτουργική διοίκηση!
– Καλά, και την ανταγωνιστικότητα που θα την βρούμε; Η αγορά…
– Ποια αγορά; Κυκλοφορεί ακόμη αυτό το είδος; Το χρήμα ανακυκλώνεται για να σκαλώσει κάπου στην ανταγωνιστικότητα; Από θεωρίες έχουμε χορτάσει… Να, κάτι κοιλιές… Ξετιναχτήκαμε…
– Είπα κι εγώ! Σε είδα κάπως… Και λέω καλά τα πας… Δεν σου λείπουν τα γκιουμέκια!
– Τι θες τώρα; Να ανταγωνιστούμε με τις κοιλιές μας;
– Α! όλα κι όλα! Εγώ ακολουθώ το γερμανικό μοντέλο! Η δικιά μου είναι …μπυροκοιλιά!
