Γράφει ο Βασίλης Μόσχης
– Ρε τι γίνεται σε αυτόν τν όμορφο κόσμο! Μια ομορφιά παντού!
– Κάνε και τις διευκρινίσεις σου! Μπορεί να υπάρχει μια ομορφιά παντού, αλλά δεν την βλέπουμε όλοι, διότι… ρε φίλε, γιατί να υπάρχει αυτή η αδικία σε αυτόν τον όμορφο κόσμο;
– Όμορφο ε;
– Και συγχρόνως άχαρο θα έλεγα…
– Μη μου το χαλάς τώρα… Εντάξει… η ζωή είναι ωραία!
– Για πότε αναφέρεσαι; Για τότε ή για τώρα;
– Και για τότε και για τώρα!
– Για τώρα; Τώρα… άστα… κλάφτα Χαραλάμπη…
– Ρε φίλε… Ξέρεις τι γίνεται;
– Για πες, όλο και κάτι θα ανακάλυψες εσύ…
– ο Άκης…
– Ποιος; Ο γνωστός;
– Ένας είναι ο Άκης!
– Για ρίξε τα ψάρια στο τηγάνι!
– Συνελήφθη κλέβοντας οπώρες…
– Έπεσε τόσο χαμηλά; Δεν έχει λεφτά και πήρε αμπάριζα μποστάνια και περιβόλια να ταΐσει την οικογένειά του… Α! ρε τι σου είναι η ζωή…
– Άλλο το είναι και άλλο το φαίνεσθαι!
– Δηλαδή; Τι γίνεται…
– Συνελήφθη σε πισίνα να δροσίζεται ανέμελα, και να απολαμβάνει το ελληνικό καλοκαίρι… Είναι και τα μπάνια του λαού… Μην χαθούνε, μην πάνε τζάμπα, διότι το επόμενο καλοκαίρι θα αργήσει να έρθει… Και αλίμονο όποιος το χάσει…
– Καλά, αυτός βγήκε έξω λόγω ασθενείας…
– Γιατί; Το είδες πουθενά γραμμένο ότι οι ασθενείς δεν μπορούν να κάνουν βουτιές στις πισίνες και να δίνουν συνεντεύξεις; Τι είναι; Ανάπηροι;
– Ναι, αλλά έτσι βγαίνουν από τη φυλακή λόγω ασθενείας… και φαντάζομαι δεν ήταν πονοκέφαλος ή κανένα λουμπάγκο!
– Ακόμη δεν έχουμε καταλάβει τι συμβαίνει σε αυτήν την όμορφη χώρα όπου ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα! Ρε, όλα γίνονται για να την πληρώνουμε εμείς! Το διανοείσαι αυτό; Όχι δεν το διανοείσαι! Ούτε εγώ, ούτε εσύ, ούτε κανένας μας… Όποιος προλάβει ανεβαίνει τις σκάλες και ανεβαίνει και ανεβαίνει και όλο ανεβαίνει…
– Κι άμα πέσει;
– Το έχουν κι αυτό υπόψη τους… Ξέρουν ότι η πτώση είναι μέσα στις πιθανότητες, αλλά ξέρουν κιόλας ότι κάποια στιγμή αργά ή γρήγορα έρχεται και η ανόρθωση… και μετά; Βουτιές στα νερά… Και να σου πω και κάτι… Θυμάσαι τον Σκρουτζ που έκανε βουτιές στην πισίνα του; Θυμάσαι με τι ήταν γεμάτη η πισίνα του;
– Κοίτα…
– Δεν μπορώ να κοιτάξω ακόμη… Εδώ σκοντάφτεις και πέφτεις, πέφτεις, πέφτεις… Πόσο βαθιά; Δεν θες να ξέρεις! Και πόσο μάγκας είσαι να σκαρφαλώσεις να βγεις στο φως; Διότι εδώ είναι το πρόβλημα! Άλλο να ανεβαίνεις… και άλλο να πέφτεις… Στο ξεκίνημα είναι όλη η ουσία, εκεί είναι κρυμμένο το μεδούλι της επιτυχίας! Γκέγκε;
– Γκέγκε, ρε! Γκέγκε!
