Στον πολύ τον κόσμο ήταν γνωστός με το όνομα του γλυκού του, ο «Σαμσεκερής».
Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
Το «σάμ σεκερί» λοιπόν ήταν ένα γλυκό σε ταψί, που το έκοβε σε σχήμα παραλληλόγραμμου. Ήταν μαστιχάτο, πολύ νόστιμο και κάθε κομμάτι του είχε πάνω του ένα ξεφλουδισμένο αμύγδαλο.
Το μετέφερε μαζί με το παραλληλόγραμμο ταψί, όπου το παρασκεύαζε. Είχε φροντίσει το ταψί να διαθέτει στα πλάγια του ένα χερούλι για να μεταφέρεται σαν βαλίτσα κι έτσι το μετέφερε. Επίσης για να σκεπάζεται με καπάκι που είχε παράθυρο από πλέξιγκλας, για να φαίνεται το προϊόν χωρίς να ρυπαίνεται από σκόνη ή βροχή. Το ταψί με το «σαμ σεκερί» το τοποθετούσε σε ένα πτυσσόμενο τραπεζάκι που μετέφερε πάντα μαζί του. Αργότερα χρησιμοποίησε καροτσάκι.
Το γλυκό το αποσπούσε από το ταψί με μία μικρή σπάτουλα και αφού το τοποθετούσε σε ένα μικρό κομμάτι λαδόκολλας, το πρόσφερε στον πελάτη.
Διαλαλούσε το προϊόν του φωνάζοντας : «Σαμ σεκερί!!!», «Σαμ σεκερί!!!»…
Άλλοτε φώναζε σκωπτικά : «Το βραβευθέν στην Διεθνή Έκθεση της Καπερναούμ, με το διεθνές βραβείο Λάμπουρ Λούμπουρ!!!!!».
Το «σάμ σεκερί» δεν κυκλοφορεί πλέον στην πόλη όπως παλιά, παρά μόνον τυποποιημένο στα ζαχαροπλαστεία. Πρόκειται για θαυμάσιο γλυκό. Θα μπορούσε να ονομαστεί και «Το γλυκό της Κατερίνης»!
Οι παλιότεροι που το έχουμε δοκιμάσει, θα μπορούσαμε να το συγκρίνουμε σε δημοτικότητα με τα τρίγωνα Πανοράματος, το ρεβανί Βεροίας και τον χαλβά Φαρσάλων.
Να και μια συνταγή για όσους είναι μερακλήδες στα ανατολίτικα σιροπιαστά γλυκά, με άρωμα και γεύση μαστίχας (πηγή: Elenacooks)
Σάμαλι με μαστίχα Χίου
Το Σάμαλι, όπως και ο Μπαμπάς (Şambaba) είναι γλυκά της Συρίας. Η Δαμασκός (Şam) ήταν γνωστή για τα αρωματικά τριαντάφυλλα, τα ρόδα της Δαμασκού, που έδιναν το φημισμένο ροδόνερο. Το σάμαλι μοσχοβολούσε ροδόνερο στη Συρία και δεν λεγόταν σάμαλι εκεί. Οι ταξιδευτές μετέφεραν το γλυκό στη Σμύρνη και την Πόλη, όπου πήρε το όνομα για να δηλωθεί η προέλευσή του και αρωματίστηκε με το προνομιούχο μυρωδικό του παλατιού, την μαστίχα.
Το σάμαλι γίνεται με χοντρό σιμιγδάλι. Θέλει να φουσκώσει με το γιαούρτι αρκετή ώρα, να ψηθεί σωστά για να σκάσει ο κόκκος και να μπορέσει να ρουφήξει το σιρόπι. Αυτή η απλότητα δίνει το μεγαλείο του.
Μαστίχα και ροδόνερο αρωματίζουν αυτό το γλυκό όσο δεν φαντάζεστε. Eίναι οι μυρωδιές που μας ταξιδεύουν χωρίς διαβατήριο! Είναι ένα ταξίδι λοιπόν… κλείστε τα μάτια ταξιδέψτε με αποσκευές το άρωμα και την γεύση και καλή απόλαυση!
ΥΛΙΚΑ
350 γρ γιαούρτι με όλα τα λιπαρά
1 1/2 κουτ γλ μαγειρική σόδα
200γρ ζάχαρη
350 γρ σιμιγδάλι χοντρό
150 ml νερό
1 κουτ γλυκού μαστίχα Χίου
Λίγα αμύγδαλα ασπρισμένα για γαρνίρισμα
Για το σιρόπι
3 ποτήρια νερό
2 1/2 ποτήρια ζάχαρη
3 κουτ γλυκού ροδόνερο
2 κουτ σούπας χυμό λεμονιού
1 φέτα λεμόνι
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Βάζω σε ένα μπολ το γιαούρτι με την σόδα και τα ανακατεύω. Τρίβω την μαστίχα με ένα κουταλάκι ζάχαρη στον μπλέντερ ή σε Γουδί να γίνουν σκόνη. Στο μπολ με το γιαούρτι προσθέτω το σιμιγδάλι, την υπόλοιπη ζάχαρη, τη μαστίχα και ανακατεύω με ένα σύρμα.
Τέλος ρίχνω με δόσεις το νερό δημιουργώντας ένα πηχτό χυλό.
Βάζω σε ένα ταψί 28 εκατ. και το αφήνω μια ώρα να φουσκώσει το σιμιγδάλι. Με ένα μαχαίρι χαράζω απαλά την επιφάνεια του γλυκού σε κομμάτια οριζόντια και έπειτα πλαγιά ώστε να σχηματίζω ρόμβους. Ψήνω στους 180 βαθμούς προθερμασμένο φούρνο στις αντιστάσεις στην μεσαία σχάρα. Αφού περάσουν 20 λεπτά το βγάζω και το κόβω κομμάτια εκεί που το έχω χαράξει, το βάζω στο φούρνο για αλλά 15 λεπτά περίπου μέχρι να χρυσαφίσει η επιφάνεια του. Στο μεταξύ φτιάχνω το σιρόπι.
Βάζω την ζάχαρη το νερό το χυμό λεμονιού και την φετούλα λεμονιού να βράσουν 5 λεπτά και στο τέλος προσθέτω το ροδόνερο. Έτοιμο το γλυκό – μαγεία!
Να και ένα videο από μια άλλη συνταγή: