Μυστήρια η συμπεριφορά των ψηφοφόρων προ της κάλπης, αναγνώστη μου, ακόμα κι όταν είναι ορθολογιστές που να θαυμάζεις την ευθυκρισία τους, όπως οι Εγγλέζοι…
Μυστήρια η συμπεριφορά των ψηφοφόρων προ της κάλπης, αναγνώστη μου, ακόμα κι όταν είναι ορθολογιστές που να θαυμάζεις την ευθυκρισία τους, όπως οι Εγγλέζοι.
Εξ ου, λοιπόν, το αλφάδιασμα στον τίτλο του εμπειροτέχνη πολιτικού αναλυτή, θείου Αφεντούλη, αφού κατά το πολυσυζητημένο δημοψήφισμα το «Brexit» ποντάρισε στο θυμικό των «πού είσαι Ριχάρδε να μας δεις» λεοντόκαρδων και κέρδισε, αφήνοντας το «Bremain» να σκέφτεται.
Έτσι και προς αποφυγή τυχόν ανεπιθύμητων καταστάσεων, χτύπα ξύλο(!), η στήλη συνιστά να ρεγουλάρεις τις «ατμόσφαιρες», εφαρμόζοντας κατά γράμμα τις προσαρμοσμένες, στο τρέχον, υπέρ του δέοντος, θερμό καλοκαίρι, οδηγίες τού θεράποντος, καθόσον ακολουθούν επικίνδυνες…
Αναμετρήσεις καταμεσής του Τάμεση.
Ναι, για, τους καύσωνες μέσα! Βλέπεις, ήταν Τετάρτη, 15 του Ιούνη, «mid June» στο πιο εγγλέζικο, τι γράφω ο γλωσσομαθής, τρομάρα μου(!), όταν τον ποταμό, που κόβει το Λονδίνο εις δύο (σ.σ. τεφαρίκι η περιφραστική απόδοση της διχοτόμησης, ε, ένα το κρατούμενο!), αναστάτωσε η προεκλογική «ναυμαχία της αρμάδας» του ξενοφοβικού κόμματος UKIP, υπό τον Νάιτζελ Φάρατζ, αναφωνούντα: «Brexit και ξερό ψωμί» με τον «στόλο» τού κοσμοπολίτη ροκ σταρ, σερ Μπομπ Γκέλντοφ, άδοντος: «Bremain, για να μην πούμε το ψωμί ψωμάκι».
Το θυμάσαι, αναγνώστη μου; Αν όχι, ο δρόμος προς την κάλπη δεν ήταν αναίμακτος, δυστυχώς, αφού την ποτάμια φιέστα διαδέχτηκε στη στεριά η ιαχή «Britain first», υπό την οποία «αληθινός Βρετανός» τραυμάτισε θανάσιμα τη βουλευτίνα των Εργατικών, Τζο Κοξ, αιωνία η μνήμη της ευρωπαΐστριας που άλλαξε τον ρου των δημοσκοπήσεων υπέρ «Bremain», κατά τις αναμεταδόσεις του διεθνούς τύπου, του εξωφύλλου του «Spiegel» με την γερμανική παράκληση «Bitte geht nicht – παρακαλούμε μη φύγετε, «please don’t go» που λέμε και στα χωριά!» προεξάρχοντος, βεβαίως – βεβαίως, και κατεβάζουμε το κρατούμενο.
Διότι, με το 51,9% των εκλογέων να επιλέγει «Brexit», την Πέμπτη, 23 του περασμένου μήνα, το Ηνωμένο Βασίλειο αποφάσισε να τραβήξει τον δικό του δρόμο, επαληθεύοντας, σε πείσμα του «Bremain» όλων, μα όλων, των Εγγλέζων δημοσκόπων, τον «εκλογομάγειρα» μικροσυνταξιούχο, «Μήτσο», που διέβλεψε νωρίς το πλήγμα στη συνοχή της Ενωμένης Ευρώπης, εκ του από τηλεοράσεως «ζυγιάσματος» της ανωτέρω «ναυμαχίας», με τον τρόπο του Μποστ, οπότε δώσε βάση.
Καταραμένοι στόλοι.
Όταν Βρετανών τα σκάφη «ναυμαχούν» μετ’ ελιγμών,
προοιωνίζονται εκπλήξεις, ψήφος άνω ποταμών.
Κι ένα ζεύγος, «sir» με «λαίδη», ευγενείας γηρατειά,
ψάχνουν έντρομοι στα πέριξ για σωτήρια στεριά,
αλλά πώς να κολυμπούν, γενναίως, πού ‘χουνε αρθριτικά;
Ζώντας ώρες αγωνίας στο ποτάμι το ζευγάρι,
περιμένανε, οι δόλιοι, των εταίρων μας τη χάρη.
Όμως, Κομισιόν βοήθεια άργησε πολύ να έλθει
και το «brexit» οργισμένο ορθολογισμούς «αλέθει».
Καταραμένοι «στόλοι», «στόλοι» των αγορών,
«μεταφορείς» των μέτρων και «κόφτες» των μισθών.
Να πέσει τιμωρία, βαριά, εξ ουρανού,
να γίνεται βαρκούλες στη στέρνα Βρετανού.
– Είναι μια ώρα δύσκολη της Γραίας Αλβιώνος,
ο πόνος ο βρετανικός είναι δικός μας πόνος,
τι όπως δείχνουν, «Μήτσε» μου, του Τάμεση οι συρράξεις,
στους φόρους τους αβάσταχτους κι εσύ θ’ αναστενάξεις,
απάντησε η μανδάμ «Μήτσαινα», αναγνώστη μου, κι όσο για το μέλλον της Ενωμένης Ευρώπης μετά τη Βρετανική αποχώρηση, όταν και άμα αυτή ολοκληρωθεί;
Κατά την ταπεινή άποψη τής στήλης, όλα είναι θέμα δόκτορος Σόιμπλε, αμ πώς!
-Ω-