Γράφει η Δέσποινα Χαρ. Ποικιλίδου
Και ξαφνικά ένα πρωί ανοίγω την τηλεόραση ν’ακούσω τα νέα της ημέρας,και η οθόνη μαύρη σαν το έρεβος της νύχτας,ούτε φωνή ούτε,ούτε ακρόαση. Πήγα στο διπλανό δωμάτιο ν’ανοίξω μια μικρότερη,αλλά κι εκεί έγραφε στην οθόνη «δεν υπάρχει σήμα»,«δεν διατίθενται πληροφορίες»,και ούτε ήχος ούτε εικόνα.
Βρέθηκα σε απόγνωση,φίλε μου,και δεν ήξερα πως να περάσω τη βραδιά μου. Επίσης κατάλαβα πόσο αξιόλογος είναι αυτός ο τομέας των σπουδών,στον οποίο επέλεξε να σπουδάσει ο εγγονός μου,”ήχος και εικόνα”. Βέβαια ,μέσα στην τόση πρόοδο που επιτεύχθηκε στον τηλεπικοινωνιακό τομέα έχουν βρεθεί εναλλακτικοί τρόποι ενημέρωσης και ψυχαγωγίας,όπως το ίντερνετ,το τάμπλετ,το κινητό,αλλά η τηλεόραση έχει πρωτεύοντα ρόλο.
Και μόνο με την σκέψη αυτή,ο νους μου,μου προκάλεσε ένα συνειρμό που μ’έκανε και χαμογέλασα. Θυμήθηκα έναν αδερφικό φίλο του πατέρα μου,που ήταν γιατρός,και εγώ ένοιωθα μεγάλο σεβασμό και οικειότητα απέναντι σε έναν τόσο αξιόλογο άνθρωπο,τον οποίο μάλιστα αποκαλούσα “θείο”,ο οποίος έλεγε θυμοσοφικά: “Και το καθιστό καλό είναι,αλλά σαν το ξαπλωτό δεν είναι”…
Το ίδιο μπορώ να πω κι εγώ για το σύνολο των μέσων τηλεπικοινωνίας,πως όλα είναι καλά,αλλά σαν την TV δεν είναι,παρ’όλα τα fake news και την παραπληροφόρηση πολλές φορές,που όμως ακόμη και αυτή οξύνει το νου μας και αναπτύσσει την κρίση μας,ώστε να μπορούμε να ξεχωρίζουμε το καλό από το κακό. Αυτό ισχύει για όλα τα μέσα πληροφόρησης και επικοινωνίας.
Για φαντάσου,φίλε μου,να έχεις ένα κινητό και την ώρα που κοιμάσαι,εκείνη η εκείνος δίπλα σου να λαμβάνει ένα ύποπτο sms,κι εσύ να κοιμάσαι τον ύπνο του δικαίου. Τι έχουν δει τα όμορφα ματάκια μας και τι έχουν ακούσει τα άμοιρα αυτιά μας!… Δεν είναι και τόσο ευχάριστα αυτά που γράφει σήμερα η πένα μου,το ξέρω καλά,μα είναι αναγκαίο κακό,για να αφυπνισθούν συνειδήσεις. Από την άλλη όταν μου είπε ο γιος μου σήμερα,επειδή εξέφρασα την δυσφορία μου για την βλάβη της τηλεόρασης,γιατί μάνα δυσανασχετείς; Πως περνούσε η γιαγιά χωρίς τηλεόραση;
Έτσι ακριβώς συνέβαινε,μόνο που εκείνοι είχαν το παρακάθ’ ,πότε στο σπίτι του ενός ή του άλλου. Και λέγανε τις ιστορίες και τις αναμνήσεις τους,άλλοτε γελούσαν και άλλοτε έκλαιγαν. Βιώματα ζωντανά και αξέχαστα. Δεν βαριόντουσαν ποτέ. Ήταν και οι δουλειές στους κήπους και στα χωράφια που προϋπέθεταν πολλή κούραση και ιδρώτα,και δεν έβλεπες την ώρα να πέσεις στο κρεββάτι σου για ξεκούραση και μόνο,χωρίς κινητά και “sms”. Αργότερα ήρθε το ραδιόφωνο και ακούγαμε την εκπομπή “η Κύπρος μας”. Και όλοι έτρεχαν να προλάβουν. Ακολούθησε το τηλέφωνο και πήγαιναν όλοι στον γείτονα να τηλεφωνήσουν και ακούγαμε κάποια υπονοούμενα,κάτι σαν τα σημερινά “sms”. Και διερωτώμαι,γιατί οι άνθρωποι να είναι τόσο κακοί και ανόητοι.
Γιατί ο Θεός αφού έδωσε σοφία στον άνθρωπο να ξεχωρίζει το καλό από το κακό,γιατί αυτός επιλέγει να ερωτοτροπεί πάντα με το κακό. Και η σοφία; Που είναι η σοφία; “Εγώ η σοφία,κατοικώ μετά της φρονήσεως,και εφευρίσκω γνώσιν συνετών βουλευμάτων”!!!… Παροιμίες η’ 12. Άκου! Εφευρίσκω γνώσιν συνετών βουλευμάτων.
Και αφού είναι έτσι γιατί ο άνθρωπος επιλέγει πάντα το κακό; Πόσο ο αντίδικος μας διάβολος, “ως λέων ωρυόμενος περιέρχεται ζωνών τίνα να καταπίει”.
Να το πάλι,φίλε μου,εξ αφορμής της βλάβης της τηλεόρασης,έγραψε η πένα αυτό το άρθρο. Είθε να “εφηύρε γνώσιν συνετών βουλευμάτων” για να μείνει κάτι ωφέλιμο στη μνήμη μας. Όσο για τον αντίδικό μας,αν δεν του δώσουμε κάποιο νεύμα,θα φύγει από εμάς και θα πάει πίσω μας,όπως έκανε πάλαι ποτέ με τον Κύριό μας.
Εύχομαι αυτή η συντροφιά του κάθε μοναχικού,στο εξής να αποκτήσει γνώση συνετών βουλευμάτων και να συμβάλει στην άνοδο του βιοτικού και πολιτιστικού του επιπέδου.
Δέσποινα Χαρ. Ποικιλίδου
Ζωγράφος -Λογοτέχνης