Γράφει ο Βασίλης Μόσχης
– Στο ‘πα, δε στο ‘πα!
– Πολλά μου είπες, ποιο απ’ όλα;
– θα γίνω πρόσφυγας!
– Έλα, τι μου λες! Οι Απόκριες πέρασαν, μήπως μπερδεύεσαι;
– Όχι ρε! Δεν θα ντυθώ πρόσφυγας, θα γίνω πρόσφυγας! Άλλο το ένα άλλο το άλλο!
– Γιατί; ΄
– Τι γιατί ρε; Θέλω να αγοράσω το πασχαλινό κατσικάκι και δεν δύναμαι!
– Α! Εγώ το αποφάσισα, δεν θα πάρω!
– Τι θες να πεις; Έθιμο δεκαετιών και θα το διαγράψεις;
– Άλλο οι περασμένες δεκαετίες, άλλο οι τρέχουσες! Είμαι κατά! Κρίμα δεν είναι τα ζωντανά; Τι μας φταίνε;
– Εσύ το πας αλλού! Δηλαδή έγινες βέγκαν;
– Τι είναι αυτό πάλι;
– Έγινες βέγκαν χωρίς να ξέρεις ότι είσαι;
– Άστα αυτά! Για πες για το πρόσφυγας. Πως κι έτσι; Δηλαδή άμα θα γίνεις πρόσφυγας εννοείς ότι θα έχεις λεφτά;
-Αμέ! Η ευρωπαϊκή επιτροπή στέλνει κι άλλα εκατομμύρια για τους πρόσφυγες! Και για καταλύματα και για οικονομική ενίσχυση!
– Φίλε τα μπέρδεψες τα πράγματα! Δεν είναι για εσωτερικούς πρόσφυγες, είναι για πρόσφυγες κανονικούς τα εκατομμύρια! Εσύ δεν βλέπεις δραχμή.
– Είσαι και αμετανόητος παρελθοντολόγος. Πάει η δραχμή, που τη θυμήθηκες; Τώρα έχουμε ευρώ.
-Ναι, ρε, γράψε λάθος, αλλά η έκφραση το λέει. Έμεινε από παλιά, τι να κάνουμε τώρα;
-Μου την δίνει ρε φίλε μου, να βλέπεις οι άλλοι να έχουν το χαρτζιλίκι τους και εμείς να βάζουμε όλο και πιο βαθιά το χέρι και να μην βρίσκουμε τίποτα.
– Ναι, αλλά αυτοί έχασαν τα αυγά και τα πασχάλια. Δεν είναι στη χώρα τους. Κατέφυγαν σε ξένη χώρα, δεν είναι το ίδιο!
– Τι λες που δεν είναι το ίδιο. Ίδιο και απαράλλακτο! Τι μου λες τώρα! Ίδιο πράγμα σε διαφορετική μορφή! Μια παραλλαγή του ίδιου θέματος! Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο! Και εμείς εδώ ζούμε έναν οικονομικό πόλεμο! Τίποτα δεν είναι δεδομένο και για μας! Αύριο έτσι, μεθαύριο γκιουβέτσι! Καταλαβαίνεις; Και να το σκεφτείς, αποκλείεται να είναι δικά μας λεφτά αυτά που είναι για βοήθεια των προσφύγων; Τόσα λεφτά τους δίνουμε! Τα παίρνουν από μας και τα δίνουν σε αυτούς! Α, ρε άπονη ζωή!
-…μας πέταξες στου δρόμου την άκρη/μας αδίκησες /ούτε μια στιγμή/δεν ήρθες να μας/διώξεις το δάκρυ/μας κυνήγησες/το κρίμα μας βαρύ/μας γέννησες φτωχούς/με την καρδιά πικρή/γεμάτη στεναγμούς…
