Οι tόpos (ο “τόπος μου” στα ελληνικά σημαίνει το μέρος που κατάγομαι, οι ρίζες μου) είναι μια ελληνική μπάντα από το Ρέθυμνο, Κρήτης.
Το πρώτο single “tou topou” μιλάει για την Κρήτη και είναι ένα χαρούμενο και καλοκαιρινό κομμάτι. «Στον τόπο μου και πάλι θα γυρνώ…» εξιστορεί το κομμάτι και το πρώτο videoclip γυρίζεται εκεί όπου όλα άρχισαν. Στην Κρήτη την ευλογημένη! Πλάνα κινηματογραφικά και πολύ παιχνίδισμα. Αυτή η παρέα κάνει τον κόσμο άνω κάτω μέχρι να βρεθούν όλοι μαζί για να τραγουδήσουν, και έτσι να συστηθούν για πρώτη φορά στο κοινό.
Η συνέντευξη:
- Ποιος είναι ο πυρήνας του νέου σας δίσκου “Όλα σε μια θάλασσα”;
Σε αυτόν τον πρώτο μας δίσκο «Όλα σε μια θάλασσα» προσπαθήσαμε με τόσο κόπο και αγάπη να δείξουμε πόσα θαύματα μπορεί να κάνει η μουσική. Πώς μπορεί να μπλεχτεί το παλιό με το καινούριο, πώς μπορεί να συνδεθεί η παραδοσιακή μουσική με τον μοντέρνο ήχο, πώς μπορεί να «παντρευτεί» η παράδοση με το σήμερα. Δεν είναι κάτι εύκολο. Αλλά το αγαπήσαμε τόσο πολύ.
- Τι θα θέλατε να μένει σαν αίσθηση στον ακροατή;
Ο ακροατής σε ένα live συμμετέχει με πολλές από τις αισθήσεις του. Το να βλέπει ένα δέσιμο ιδιαίτερο σε μια μπάντα, το να ακούει μία μουσική που τον ταξιδεύει ή του θυμίζει κάτι συγκεκριμένο είναι όλα αυτά που προσπαθούμε να καταφέρουμε σε ένα performance. Στο δίσκο, στη μουσική ακρόαση είναι λίγο πιο χαμηλές οι προσδοκίες. Υπάρχει μόνο ήχος. Κλείνεις τα μάτια και ονειρεύεσαι. Ψιθυρίζεις τους στίχους, σιγοτραγουδάς τις μελωδίες… Αυτό θέλουμε από τον ακροατή.
- «Topos», γιατί επιλέξατε αυτό το όνομα για την μπάντα;
Ωραία ερώτηση, χωρίς να υπάρχει μια απάντηση. Χαχα. Έπεσαν πολλά ονόματα στο τραπέζι εκείνη την περίοδο. Μόνο γκάλοπ που δεν κάναμε. Στο τέλος καταλήξαμε στο όνομα topos, όπου μπορεί να χρησιμοποιείται και στα αγγλικά, αλλά προέρχεται από καθαρά ελληνική λέξη – ο τόπος μου, οι ρίζες μου, το μέρος που ανήκει η καρδιά μου. Είναι μικρή, εύηχη λέξη, και το κυριότερο ταιριάζει απόλυτα με το πρώτο μας τραγούδι «Του τόπου». Εμείς ως «τόπο» μέσα μας έχουμε την Κρήτη, το Ρέθυμνο πιο συγκεκριμένα. Εκεί γνωριστήκαμε, εκεί κάναμε την πρώτη μας συνεργασία όλοι μαζί, εκεί συναντιόμαστε όλα τα καλοκαίρια.
- Πώς συνδυάζετε την παράδοση με τη μουσική του σήμερα;
Αυτή η διαδικασία φαντάζει εύκολη, αλλά δεν είναι καθόλου. Προσπαθείς να «πειράξεις» όσο πιο διακριτικά μπορείς το παλιό, χωρίς να περάσεις τα όρια και παράλληλα βάζεις τις πινελιές τις σύγχρονες, τις μοντέρνες, τις πιο οικείες σε σένα. Αυτό κάναμε εμείς. Πήραμε παραδοσιακούς ρυθμούς από όλη την Ελλάδα, αλλά τους αποδώσαμε με ένα διαφορετικό τρόπο, ώστε να μπορούν να ταιριάξουν με τον σύγχρονο ήχο που έχουμε στη μουσική μας. Μιας και η μπάντα αποτελείται από ντραμς, ηλεκτρική κιθάρα, και πλήκτρα-μπάσο που παίζω εγώ, θελήσαμε να προσθέσουμε ακόμα αυτό το «κάτι» που θα ήταν ο συνδετικός κρίκος. Έτσι, ήρθε ο Βαγγέλης ο Μαμαλάκης, τον οποίο ευχαριστούμε για τη συμμετοχή στο δίσκο, τις ιδέες στη σύνθεση και την άψογη συνεργασία. Με τον ήχο του κρητικού λαούτου μέσα στα δικά μας σύγχρονα ηχοχρώματα νομίζω πήγαμε ακόμα παραπέρα αυτό που θέλαμε να καταφέρουμε. Δύσκολο, βέβαια, να επιτυχείς ισορροπίες σε τόσο κόντρα μουσικά όργανα, αλλά όταν κάτι θέλουμε, το πετυχαίνουμε. Και σε αυτό το σημείο, μιας και ανέφερα το ρήμα «πετυχαίνουμε», θα ήθελα να αναφέρω ότι δε θα ήταν τίποτα από όλα αυτά πραγματικότητα, αν δεν είχαμε στο πλάι μας την Μαρία Κοκολάκη, που μέρα-νύχτα ασχολείται με αυτό το δύσκολο μέρος του management και που δυστυχώς δεν είναι ορατό από τον κόσμο, η αφανής ηρωίδα των topos. Ένας δίσκος και μια μπάντα δεν είναι μόνο το δημιουργικό κομμάτι και το performance. Υπάρχουν δεκάδες άλλα πράγματα που «τρέχουν» από πίσω και τόσα άλλα βήματα που απαιτούνται. Την ευχαριστούμε για όλα όσα έχει κάνει ήδη και όσα θα κάνει.
- Ποιο τραγούδι του δίσκου ξεχωρίζετε και γιατί;
Δεν ξέρω αν μπορώ να μιλήσω εκ μέρους όλης της μπάντας, αν και πιστεύω ότι θα συμφωνούσαν τα περισσότερα παιδιά σε αυτό που θα πω. Πριν απαντήσω, βέβαια, θα ήθελα να τονίσω ότι εγώ προσωπικά σε κάθε τραγούδι έχω κάτι που αγαπάω. Μπορεί σε κάποιο να έχω αγαπημένο στίχο, μπορεί σε κάποιο να μου αρέσει η εισαγωγή, σε κάποιο άλλο να μου αρέσει η φωνή της Ματθαίας ή ένα σόλο του Αργύρη ή ένα ανατριχιαστικό παίξιμο του Βαγγέλη ή κάποιος ξεσηκωτικός ρυθμός του Φίλιππου. Όμως, το ένα τραγούδι που ξεχωρίζω, είναι το τραγούδι «Της θάλασσας». Ένα τραγούδι που νομίζω λατρέψαμε όλοι από την αρχή. Εκτός του ότι μου αρέσουν τόσο πολύ η μουσική και ο στίχος, ο λόγος που το ξεχωρίζω είναι γιατί το έχει αγαπήσει και ο κόσμος. Είναι ένα από τα τραγούδια που βλέπουμε τον κόσμο να συμμετέχει, να τραγουδάει μαζί μας σε κάθε ρεφρέν. Και αυτό συμβαίνει, κάθε φορά, όπου και να έχουμε παίξει ως τώρα. Κάνουμε μια παύση όλοι και από κάτω ακούγεται «Τα ‘ριξα στη θάλασσα». Τι πιο ωραίο από το να βλέπεις το κοινό να απολαμβάνει τη μουσική και να τραγουδάει μαζί σου!
- Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Νομίζω τώρα που έγινε το πρώτο βήμα της παρουσίασης πριν λίγες εβδομάδες – στις 5 του Μαρτίου συγκεκριμένα – έχουμε όλοι την ανυπομονησία για τα επόμενα βήματα. Live, live και άλλο live. Χαχα. Είμαστε στα σκαριά για ένα μοναδικό live στην ονειρική Παύλιανη, στο «case de papel», αλλά φυσικά υπάρχουν και στην Αθήνα διάφορα σχέδια για live σύντομα, και στη Θεσσαλονίκη. Ωστόσο ανυπομονούμε να βρεθούμε όλοι μαζί και πάλι στο Ρέθυμνο, το σημείο αναφοράς μας, μιας και τώρα έχουμε σκορπιστεί από άκρη σε άκρη. Αλλά επειδή οι δολοφόνοι επιστρέφουν πάντα στον τόπο του εγκλήματος, έτσι κι εμείς επιστρέφουμε πάντα στον τόπο μας, κι ας μην είναι τόπος καταγωγής για όλους το Ρέθυμνο. Καλοί είναι και οι διαδικτυακοί καφέδες και οι συζητήσεις μέσα από μια οθόνη, όμως πλησιάζει η στιγμή που θα ανταμώσουμε. Φυσικά σιγά σιγά προετοιμαζόμαστε για νέα τραγούδια, νέες συνθέσεις, νέες παραγωγές και νέα ταξίδια. Η αρχή έγινε και η συνέχεια έπεται. Γι ‘αυτό ζητάω από όλους εσάς να ακολουθήσετε τους topos στα social media, να κάνετε εγγραφή στο κανάλι μας στο YouTube, να μας βρείτε στη σελίδα μας στο Facebook, να μας ακούτε στο Spotify και φυσικά όταν δείτε ότι είμαστε κοντά στα μέρη σας, να έρθετε να μας ακούσετε live και να γίνουμε μια τεράστια παρέα.