Δεν είναι όπως πρώτα, που οι μερίδες ήταν τεράστιες, χορταστικές, δεν μπορούσες να τις φας ολόκληρες και περίσσευαν.
Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
Ξεχείλιζαν οι μεγάλες πιατέλες με 25 κουτσομούρες, έτρωγες και χόρταινες, και περίσσευαν και για τις γάτες, που έρχονταν κάτω από το τραπέζι σου και σε κοιτούσαν στα μάτια, «δώσε και σε μένα». Τώρα οι μερίδες έγιναν πιο μικρές και «καλλιτεχνικές», με ένα μεγάλο πράσινο μαρουλόφυλλο για διακόσμηση, για να γεμίζει το μάτι, και λιγότερα ψάρια. Φάτε μάτια ψάρια, που λέει και η παροιμία.
Παλιά δεν κοιτούσες στον κατάλογο τις τιμές, για παράδειγμα πόσο κάνει η τσιπούρα ελευθέρας βοσκής, οι γαρίδες, οι γλώσσες, τα μπαρμπούνια και τα λαυράκια. Παράγγελνες από όλα, φέρε κι αυτό, φέρε κι εκείνο, βάλε και δυο τρεις σαλάτες, φέρε και 5-6 μερίδες πατάτες τηγανητές, και μέχρι να ετοιμαστούν όλα αυτά, φέρε και μεζέδες λακέρδα, χταποδάκια, γεμιστά καλαμαράκια, κροκέτες και αχνιστά μύδια για να ξεκινήσουμε μαζί με το τσίπουρο. Και στο τέλος σού έφερναν και επιδόρπιο δωρεάν προσφορά του καταστήματος.
Τώρα όλα αυτά είναι όνειρο και μακρινό παρελθόν. Τη βγάζουμε με γαύρο, σαρδέλα και μύδια τηγανητά. Όχι μόνο πληρώνεις τα πάντα, ακόμα και το εμφιαλωμένο νερό και το κουβέρ το ψωμί, αλλά ούτε και χορταίνεις, με τις μικρές παιδικές μερίδες σερβιρισμένες σε πιάτα, που όλο και γίνονται πιο μικρά…
