Τα ψεύτικα τα λόγια, τα μεγάλα

Είδα στο Netflix την ταινία-ντοκιμαντέρ «Η μεγάλη Κομμουνιστική ληστεία». Την ληστεία της Εθνικής Τράπεζας, της μόνης Τράπεζας της Ρουμανίας στα χρόνια του Κομμουνισμού, που έγινε στις 28 Ιουλίου 1959,την πραγματοποίησαν πέντε Εβραίοι και μια Εβραία όλοι διανοούμενοι και υψηλόβαθμα στελέχη του Κόμματος που βοήθησαν να εδραιωθεί ο Κομμουνισμός στην Ρουμανία. Ήταν απογοητευμένοι από τον τρόπο που έβλεπαν ότι εφαρμόστηκε ο Κομμουνισμός και από την διάψευση των οραμάτων τους.

του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου

Δεν υπήρχαν αντιφρονούντες και  βασίλευε ο τρόμος που επέβαλλε το κράτος στον λαό. Η ζωή τους φαινόταν ανούσια, χωρίς κανένα ενδιαφέρον και ήθελαν να φύγουν και να πάνε στο Ισραήλ. Η Ρουμανία ήταν όμως μια τεράστια φυλακή και δεν μπορούσε να μεταναστεύσει κανείς. Βλέπετε απαγορευόταν να φύγουν από τον Κομμουνιστικό «Παράδεισο».

Το 1958 η Κυβέρνηση, μετά από προπαγάνδα στην Κρατική τηλεόραση ότι κανείς καλός πολίτης της Ρουμανίας δεν θα θελήσει να φύγει από την χώρα, ήρε την απαγόρευση μετανάστευσης των Εβραίων. Τα αστυνομικά τμήματα πλημύρισαν από αιτήσεις. Περίπου 100.000 άτομα αιτήθηκαν να φύγουν για το Ισραήλ. Οι Αρχές εξοργίστηκαν, σταμάτησαν την διαδικασία και άρχισαν να διώκουν τους αιτούντες.

Συνέλαβαν τους έξι Εβραίους για την ληστεία, τους έβαλαν να είναι πρωταγωνιστές σε ταινία για τον τρόπο που έκαναν την ληστεία και φυσικά ο σκοπός ήταν δια μέσου της ταινίας όλος ο Ρουμανικός λαός να στραφεί ενάντια στους Εβραίους. Τους άφησαν να πιστεύουν ότι η συμμετοχή τους στην ταινία θα ελαφρύνει την θέση τους και όταν πλέον η ταινία τελείωσε τους εκτέλεσαν τον Φεβρουάριο του 1960 και μόνο την Εβραία επέτρεψαν να μεταναστεύσει με τα παιδιά της στο Ισραήλ.

Μου έκανε εντύπωση ο τρόπος που επικοινωνούσε το Κομμουνιστικό καθεστώς της Ρουμανίας με τους πολίτες της χώρας. Θα παραθέσω αυτούσια τα λόγια από την κρατική τηλεόραση την εποχή της δεκαετίας του 1950 : «Το σημερινό Βουκουρέστι, όπως κι ολόκληρη η χώρα είναι ένα γιγάντιο εργοτάξιο. Το όνομα της εποχής μας γράφεται με κάθε τούβλο σε αυτόν τον στέρεο τοίχο, με κάθε επίτευγμα … Μια ζωή ελεύθερη και φωτεινή, ο τίτλος του Νέου Ανθρώπου. Πρέπει τα παιδιά να καταλάβουν τον αγώνα μας ενάντια στους εχθρούς του σοσιαλιστικού μόχθου. Οι άνθρωποι που βλέπετε εδώ (έδειχνε Εβραίους) δεν αξίζουν τον τίτλο του Ανθρώπου…

Οικοδομούμε την ειρήνη και τον σοσιαλισμό.  Μυαλά που δεν έχουν γνωρίσει σκοτεινούς καιρούς, χέρια ελεύθερα από τις αλυσίδες της σκλαβιάς μαθαίνουν να γράφουν (έδειχνε εργάτες να δουλεύουν στα χωράφια και στα εργοστάσια). Μια ζωή ελεύθερη και φωτεινή, ο τίτλος του Νέου Ανθρώπου. Αυτή είναι η κληρονομιά που θα τους δοθεί (εννοεί στα παιδιά της Ρουμανίας). Αλλά για να την εκτιμήσουν πλήρως, πρέπει να καταλάβουν τον σημερινό αγώνα ενάντια στους εχθρούς του σοσιαλιστικού μόχθου, ενάντια σε όσους δικάζονται σε αίθουσες σαν αυτήν εδώ (έδειχνε δίκες Εβραίων)….

Υπερασπίζονται (οι πολίτες) τα ειρηνικά έργα και τον λαμπρό κόσμο που ο λαός μας οικοδομεί υπό την ηγεσία του Κόμματος ενάντια στους εχθρούς μας. Οι επόμενες γενιές θα πρέπει να ξέρουν πως καθένα από τα σημερινά επιτεύγματα αποτελεί προϊόν συνεχούς αγώνα. Η πολύτιμη παρακαταθήκη που αγωνιζόμαστε να αφήσουμε είναι ο τίτλος του Νέου Ανθρώπου. Του μόνου ανθρώπου που είναι ικανός να έχει μια χαρούμενη και ελεύθερη ζωή, την κομμουνιστική ζωή …».

Τα ψεύτικα τα λόγια, τα μεγάλα. «Χαρούμενη και ελεύθερη ζωή», «τίτλος του Νέου Ανθρώπου», «μια ζωή ελεύθερη και φωτεινή», «οικοδομούμε την ειρήνη και τον σοσιαλισμό» … Ποιος από εμάς δεν ξέρει ποια ήταν η πραγματικότητα ; Την φτώχια, την εξαθλίωση, την πείνα, την σκλαβιά των πολιτών κι από την άλλη τα μεγαλεία και οι απολαύσεις των υψηλόβαθμων στελεχών του Κόμματος. Θυμάστε τα παλάτια του Τσαουσέσκου. Στα φοιτητικά μου χρόνια την δεκαετία του 70-80 οι συμφοιτητές μου των αριστερών παρατάξεων με θαυμασμό μιλούσαν για την «ευτυχία» των πολιτών στις χώρες του Ανατολικού Μπλόκ. Πραγματικός Σοσιαλισμός υπήρξε στην πρώτη Εκκλησία τα χρόνια των Αποστόλων που οι Χριστιανοί είχαν όλα τα περιουσιακά τους στοιχεία κοινά και δεν υπήρχε κανείς να στερείται, αυτό όμως το έκαμναν ελεύθερα και όχι με την βία (Πραξ.4,32).

Ας θυμηθούμε και τα ψεύτικα τα λόγια, τα μεγάλα που υπήρχαν στα τραγούδια του ΕΑΜ στον εμφύλιο πόλεμο του 1946-49.  «Το ΕΑΜ μας έσωσε απ’ την πείνα θα μας σώσει και πάλι απ’ την σκλαβιά /κι έχει πρόγραμμα λαοκρατία˙ ζήτω ζήτω, ζήτω το ΕΑΜ», «Κόσμος νέος θα προβάλει, της δουλιάς, της προκοπής /Κι η ειρήνη θα στεριώσει, ως την άκρια της Γης» … Φυσικά η πραγματικότητα ήταν ότι οι ηγέτες του ΕΑΜ δεν αποδέχτηκαν την συμφωνία που έκαναν στην Γιάλτα τον Φεβρουάριο του 1945 ο Στάλιν, ο Ρούσβελτ και ο Τσώρτσιλ, η Ελλάδα να ανήκει στην σφαίρα επιρροής της Αγγλίας. Και τραγουδώντας τα ψεύτικα τα λόγια, τα μεγάλα, έχυσαν τόσο αδελφικό αίμα για να μην χάσει η Ελλάδα τον Κομμουνιστικό «Παράδεισο». Βέβαια θα πει κάποιος, εγκλήματα στον εμφύλιο έκαναν και οι δεξιοί. Ναι αλλά, έχει σημασία ποιος ξεκίνησε πρώτος την αδελφοκτόνο διαμάχη. «Τις ήρξατο χειρών αδίκων ;» ρωτούσαν πάντα οι σοφοί μας πρόγονοι.

Να αναφέρω και τα ψεύτικα τα λόγια, τα μεγάλα που είπε συνάδελφος μπροστά σε όλους τους καθηγητές του Λυκείου «δώσαμε μαθήματα Δημοκρατίας στους μαθητές». Φυσικά η πραγματικότητα ήταν ότι για να γλιτώσουν 40 καθηγητές από έναν Διευθυντή Λυκείου που τους κυνήγησε δικαστικά και πέτυχε την καταδίκη τους, χρειάστηκε να πληρώσουν ένα σωρό χρήματα σε Μεγαλοδικηγόρους. Κατά τον συνάδελφο, αυτό συνιστούσε «μάθημα Δημοκρατίας στους μαθητές» και μάλιστα τόλμησε και το είπε χωρίς κάποιος από εμάς να αντιδράσει επειδή νομίζω έχουμε συνηθίσει να ακούμε τα ψεύτικα τα λόγια, τα μεγάλα και να μην εκφράζουμε την διαφωνία μας.

Τα ψεύτικα τα λόγια, τα μεγάλα τα ακούμε συχνά και σε επικήδειους κατά την νεκρώσιμη ακολουθία. «Θα σε θυμόμαστε αιώνια», «δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ» … Φυσικά η πραγματικότητα είναι ότι μετά από λίγο καιρό στην θέση του νεκρού θα είναι κι αυτοί που θα τον θυμόντουσαν αιώνια. Όταν στην Εκκλησία μας ψέλνουμε «αιωνία η μνήμη» δεν ευχόμαστε να μην τον ξεχάσουν οι άνθρωποι, ευχόμαστε να μην τον ξεχάσει ο Θεός.

Από  τον σκοτισμό που προκαλούν τα ψεύτικα τα λόγια, τα μεγάλα,  μπορεί να μας γλιτώσει μόνο αυτός που είπε μεγάλα λόγια, αλλά αληθινά, επειδή μόνο Αυτός είναι το φως το αληθινόν : «Εγώ ειμί το φως του κόσμου, ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήσει εν τη σκοτία, αλλ’ έξει το φως της ζωής» (Ιωάν. 8,12).