Ακολουθήστε το Ολύμπιο Βήμα στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις με καθημερινή ενημέρωσηΤου Γιάννη Κορομήλη
Αξίζει πραγματικά να δούμε τι ακριβώς συνέβη στη Σύνοδο την ηγετών των χωρών- μελών του ΝΑΤΟ στο «Παλάτι του λαού», στο Βουκουρέστι, την Άνοιξη του 2008. Σημειώνουμε, εισαγωγικά, ότι ο Έλληνας Πρωθυπουργός με αρκετά ανοιχτά μέτωπα στο εσωτερικό εκείνη την περίοδο, είχε αποφασίσει εγκαίρως, ότι δεν ήταν δυνατόν να συναινέσει σ΄αυτό που οι Αμερικανοί του ζητούσαν πιεστικά και σε κάθε ευκαιρία: να δεχθεί να ενταχθούν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ ως FYROM χωρίς να λυθούν το ονοματολογικό, ο αλυτρωτισμός και άλλα συναφή που προέκυπταν από το Σύνταγμα του κρατιδίου αλλά και από τις ανιστόρητες πράξεις των κυβερνήσεων Γκρουέφσκι.
Ο τότε Πρόεδρος Μπους (ο νεώτερος) ήδη με την ανάληψη της Προεδρίας των ΗΠΑ είχε καταστήσει σαφείς τις προθέσεις του σε ό,τι αφορά τα Σκόπια. Αιφνιδιαστικά τον Νοέμβριο του 2004- λίγους μήνες μετά το σχηματισμό της Κυβέρνησης Κώστα Καραμανλή- αναγνώρισε τα Σκόπια ως… Δημοκρατία της Μακεδονίας. Και σαν να μην έφτανε αυτό στην έναρξη του δείπνου των ηγετών, λίγο πριν τις οκτώ μμ (τοπική ώρα) της 2ας Απριλίου 2008, ο Τζωρτζ Μπους καλωσόρισε αλαζονικά… τα τρία νέα μέλη της Συμμαχίας: Την Κροατία, την Αλβανία και την… Μακεδονία!. Έτσι ακριβώς τα ανέφερε.
Αμέσως ζήτησε το λόγο ο Κώστας Καραμανλής λέγοντας(σ.σ, και μπράβο του): «Αυτό δεν θα συμβεί επ΄ουδενί λόγο!. Τα Σκόπια δεν πληρούν το κριτήριο της καλής γειτονίας». Και παραπέμπει στους φακέλους που είχε ήδη διανείμει η ελληνική αντιπροσωπεία προς ενημέρωση των ηγετών ότι δεν πρόκειται για ένα… καπρίτσιο της Ελλάδας, αλλά για ουσιαστική διαφορά. Για την ιστορία σημειώνουμε ότι τον κ. Καραμανλή συνόδευαν οι υπουργοί Εξωτερικών και Άμυνας κα Ντ. Μπακογιάννη και Β. Μειμαράκης των οποίων, οφείλουμε να σημειώσουμε, η στάση υπήρξε πολιτικά και εθνικά άψογη. Τον συνόδευαν επίσης και οι απαραίτητοι για την περίσταση υπηρεσιακοί παράγοντες.
Τα υπόλοιπα είναι γνωστά. Με τη στήριξη της Γαλλίας αλλά και της Ισπανίας και της Ιταλίας, τα Σκόπια δεν ενάχθηκαν τότε. Το επιχειρούν τώρα ξανά. Με άλλον πρωθυπουργό και τα Σκόπια και η Ελλάδα. Να πούμε μόνο ότι όταν ολοκληρώθηκε το επίσημο δείπνο των ηγετών ο πρόεδρος Μπους αποχαιρέτησε τον Κ. Καραμανλή με ένα χτύπημα στην πλάτη. Φιλοφρόνηση; Μάλλον όχι. Με προειδοποίηση έμοιαζε. Μετά από ένα χρόνο και πέντε μήνες ο Κ. Καραμανλής παραιτείται από την πρωθυπουργία. Γίνονται εκλογές και εκλέγεται πανηγυρικά ο Γ.Α Παπανδρέου (ο Γιωργάκης όπως τον λέει πολύς κόσμος). Και ακολούθησαν τα επιδόματα , το μνημόνιο, το ΔΝΤ, η Τρόικα, η λιτότητα και η σταδιακή εξαθλίωση του λαού που συνεχίζεται μέχρι σήμερα και άγνωστο ακόμη για πόσα χρόνια.
Δέκα χρόνια μετά το Βουκουρέστι και το Σκοπιανό (Το Μακεδονικό θα ήταν πιο ακριβής όρος) επανήλθε (ή μήπως επαναφέρθηκε;) δριμύτερο. Τώρα όμως δεν είναι πρωθυπουργός ο Κ. Καραμανλής (όπως) τα 2008, αλλά ο Αλ. Τσίπρας. Αριστερός και συνεπώς διεθνιστής. Που θα πει ότι ούτε η θρησκεία ούτε η οικογένεια αλλά ούτε και η πατρίδα δεν έχουν την ίδια βαρύτητα που είχαν παλιότερα. Ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας δεν παντρεύτηκε την κα Μπαζιάνα ούτε καν με πολιτικό γάμο . Ένα σύμφωνο συμβίωσης υπόγραψε. Δεν βάφτισε χριστιανικά τα παιδιά του (γερά να΄ναι). Τα έδωσε και επαναστατικά ονόματα (Ερνέστο π.χ, όπως έλεγαν τον Τσε Γκεβάρα). Κι ο ίδιος δήλωσε επισήμως άθεος όπως και οι περισσότεροι των υπουργών του κ.λ.π. Οι αριστεροί εξάλλου είναι, λόγω ιδεολογίας, διεθνιστές.
Συνεχίζεται
