Γράφει ο Βασίλης Μόσχης
– Τι ήταν χτες;
– Τι ήταν χτες;
– Εγώ ρωτάω!
– Ναι, αλλά τι ήταν χτες;
– Και εγώ αυτό θέλω να μάθω! Τι ήταν χτες; Τι μας ενδιαφέρει; Αν ήταν Κυριακή, αν ήταν γιορτή, αν…
– Πρωτομηνιά δεν ήταν;
– Α, ναι καλά λες, ρε! Πρωτομηνιά!
– Και τι πρωτομηνιά! Πρωταπριλιά!
-Δεν σε πιστεύω! Ούτε καν το κατάλαβα! Πως μου ξέφυγε έτσι; Δεν έκανα καμιά πλάκα σε κανένα. Αλλά εδώ που τα λέμε, δεν μου ‘κανε και κανένας! Ξέφυγε από όλους η ημερομηνία; Όλοι το ξέχασαν;
– Πρέπει να το ερευνήσουμε! Το θέμα θέλει επιστημονική ανάλυση!
– Όχι να μην θέλει και εξέταση DNA!
– Γιατί όχι; Ένα DNA δεν το θέλει; Να δούμε πώς πάνε τα ψέματα; Έπαθαν καμιά μετάλλαξη ή συνεχίζουν και είναι τα ίδια και απαράλλακτα; Διότι το ψέμα είναι κάτι που καλά κρατεί, αλλά ψέμα με ψέμα έχει διαφορά! Υπάρχουν ψέματα μικρά, ψέματα αθώα, ψέματα κατ’ ανάγκη, ψέματα χοντρά, ψέματα που βγάζουν μάτι…
-Τελικά από όλα έχει ο ντουνιάς! Διαλέγεις και παίρνεις! Κανείς παραπονεμένος!
– Το θέμα είναι γιατί ξέφτισε αυτό το έθιμο των ψεμάτων της Πρωταπριλιάς;
-Έλα μου ντε!
– Δεν πάει πουθενά το μυαλό σου;
– Δηλαδή;
– Λέμε και ακούμε τόσα πολλά που δεν μας κάνει μάλλον καμιά αίσθηση να τα εφαρμόσουμε και κατ’ έθιμο! Δηλαδή γίνεται ακριβώς το αντίθετο! Την Πρωταπριλιά κάνουμε …αποτοξίνωση!
– Αλλάζουν οι εποχές! Τρέχει, τρέχει, κατρακυλάει ο χρόνος και παθαίνουν μετάλλαξη όλα!
– Παλιά, για παράδειγμα τρώγαμε κρέας κάθε Κυριακή! Που κρεατικό μέσα στην εβδομάδα, άντε κανένα κεφτεδάκι! Τώρα χωρίς κρέας φαγητό δεν λογίζεται για φαγητό! Σε μεγάλο βαθμό! Οπότε καταλαβαίνεις τι ήταν η Τσικνοπέμπτη! Εξόρμηση! Τώρα έχασε και η Τσικνοπέμπτη τη χάρη της…
-Που πήγες και τη θυμήθηκες την Τσικνοπέμπτη;
– Εγώ τη θυμήθηκα; Αυτή ήρθε και μου χτύπησε την πόρτα!
