Η Έδεσσα βέβαια δεν ήταν χωριό, αλλά ο κόσμος εκεί δεν ήταν ακόμα συνηθισμένοι και ρωτάνε.
Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
Στην Αθήνα κανείς δεν ρωτάει. Όλοι ξέρουν ότι με τον Γιώργο “είχε σχέση”. Γι’ αυτό αισθάνθηκε άβολα όταν έπρεπε να τον συστήσει:
– Από εδώ ο Γιώργος.
– Δηλαδή;
– Είναι το αίσθημα μου…
Ακολούθησε μια αμήχανη σιωπή.
– Και ο Θανάσης;
– Ποιος Θανάσης;
– Που είχατε έλθει μαζί τα Χριστούγεννα…
Ο Θανάσης ήταν η προηγούμενη σχέση. Το προηγούμενο αίσθημα.
– Σού το έλεγα εγώ να μείνουμε στο ξενοδοχείο, αλλά δεν με άκουσες, τής παραπονέθηκε ο Γιώργος.
Τότε θυμήθηκε την ιστορία με τη γιαγιά της, που την είχε κλέψει ο παππούς της. Το προξενιό δεν είχε πετύχει και δεν έγινε ούτε αρραβώνας. Οπότε δεν υπήρχε άλλος τρόπος για να έχουν “σχέση”. Κατευθείαν γάμος.
Κεραυνοβόλος έρωτας. Σαν τον καταρράκτη!
