«Το Άγγιγμα της Ανάστασης»

Υπάρχουν στιγμές που όλα σιωπούν.

Η ελπίδα μοιάζει μακρινή
και η καρδιά βαραίνει από ερωτήματα, πόνο, σιωπές.
Έτσι ένιωσαν κι οι μαθητές εκείνο το Σάββατο.
Όλα έμοιαζαν τελειωμένα.

Κι όμως… δεν ήταν το τέλος.
Ήταν η αρχή.

Ο Χριστός, που έσκυψε να πλύνει πόδια,
που άγγιξε λεπρούς, που έκλαψε στον τάφο του Λάζαρου,
είναι Αυτός που νίκησε τον θάνατο.
Και η νίκη Του δεν είναι μόνο δική Του.
Είναι δώρο για εμάς.

Η Ανάσταση δεν είναι μια όμορφη ιστορία.
Είναι μια νέα πραγματικότητα.
Είναι το χέρι του Θεού, απλωμένο στην πληγή μας.
Είναι το φως που τρυπάει την πιο σκοτεινή νύχτα.
Είναι το άγγιγμα που λέει:
«Δεν είσαι μόνος. Ζω. Και είμαι μαζί σου».

Πόσοι ανάμεσά μας κουβαλούν σταυρούς σιωπηλούς…
απώλειες, πένθη, απογοητεύσεις,
λόγια που πλήγωσαν, όνειρα που δεν άνθισαν.
Κι όμως, σε όλα αυτά έρχεται Εκείνος –
ο Αναστημένος –
όχι με κατηγορία, αλλά με τρυφερότητα.
Όχι με απόσταση, αλλά με αγκαλιά.

Το Πάσχα δεν είναι τελετουργία.
Είναι υπόσχεση.
Ότι η ζωή δεν τελειώνει στον θάνατο.
Ότι ο πόνος δεν θα έχει τον τελευταίο λόγο.
Ότι η αγάπη Του είναι πιο δυνατή από κάθε σταυρό.

Αυτήν την Ανάσταση
ας μην την περάσουμε βιαστικά.
Ας σταθούμε μπροστά στον άδειο τάφο με δάκρυα,
αλλά και με χαμόγελο.
Γιατί εκεί γεννήθηκε η πιο βαθιά μας ελπίδα.

Ο Χριστός ζει!
Και επειδή Εκείνος ζει,
μπορούμε κι εμείς να ξαναζήσουμε.

Χριστός Ανέστη!

Αιδ. Νικόλαος Σταμούλης

Ποιμένας της Ευαγγελικής Εκκλησίας Κατερίνης