– Τον καλωσόρισες;
– Ποιον; Δεν είχα κανένα να καλωσορίσω. Δεν περιμένω και κανένα. Ποιος ήρθε;
– Ο Ζαν Κλωντ!
– Δεν μου λέει τίποτα το όνομα!
– Καλά τώρα! Ο Αφεντούλης έχει γράψει τόσα και τόσα. Δεν τον παρακολουθείς; Δεν τον διαβάζεις;
– Τον καλωσόρισες;
– Ποιον; Δεν είχα κανένα να καλωσορίσω. Δεν περιμένω και κανένα. Ποιος ήρθε;
– Ο Ζαν Κλωντ!
– Δεν μου λέει τίποτα το όνομα!
– Καλά τώρα! Ο Αφεντούλης έχει γράψει τόσα και τόσα. Δεν τον παρακολουθείς; Δεν τον διαβάζεις;
– Τς…
– Ήρθε το παλικάρι, αγκαλιές, φιλιά, αγάπες… Γλυκόλογα… λόγια αγάπης και συμπόνιας…
– Τι μου λες; Τέτοια πράγματα! Και τι είπε δηλαδή;
– Εξήρε πάλι την υπομονή μας, θαύμασε το κουράγιο μας… ειδικά, λέει των φτωχών…
– Γιατί; Υπάρχουν και πλούσιοι;
– Δεν θα υπάρχουν; Εσύ τι λες;
– Τι να πω; Ο καθένας κοιτάει τον κώλο του! Πάντως οι φτωχοί είναι οι περισσότεροι! Χώρια αυτούς που φαίνονται πλούσιοι αλλά στην πραγματικότητα είναι φτωχοί! Περνιούνται στα χαρτιά για πλούσιοι! Αλλά… όσα ξέρει ο νοικοκύρης δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος!
– Εμ, σου λέει, τόσα και τόσα τραβάν οι άνθρωποι και όμως κάθονται υπομονετικά και στήνονται στις ουρές να καταβάλλουν τον …οβολό τους! Τέτοια υπομονή οι άνθρωποι! Σου λέει αυτός ο λαός είναι διαφορετικός από όλους τους άλλους. Δύσκολα μπορείς να τους ψυχολογήσεις! Είναι από μόνοι τους ειδική περίπτωση! Ακόμη και η επιστήμη έχει σηκώσει ψηλά τα χέρια! Βρισκόμαστε όμως στο σωστό δρόμο!
– Στο σωστό;
– Ναι, ρε το πάμε καλά! Δεν είμαστε ξεστρατισμένοι τώρα! Ακολουθούμε περήφανοι το δρόμο της ελευθερίας…
– Της ελευθερίας; Δηλαδή ήμασταν σκλάβοι τόσο καιρό;
– Και αυτό! Απαλλαγήκαμε από το σύνδρομο της κατανάλωσης! Καταναλωτικά σύνδρομα τέλος! Σπάσαμε τα δεσμά της καταναλωτικής μας σκλαβιάς!
– Λες; Για αυτό μειώθηκαν σύνταξες και μισθοί! Δίκιο έχεις! Πως αλλιώς να μειωθεί η καταναλωτική μας μανία; Δεν έχεις; Δεν αγοράζεις! Αν είχες γεμάτη τσέπη δεν θα ήσουν ακόμη στην αγορά μέχρι …τελικής πτώσης; Να και τούτο, να και το άλλο! Πάρε κι αυτό, ωραίο δεν είναι, μπορεί να χρειαστεί… Ενώ τώρα;
– Τώρα…, πείνα μέχρι …τελικής πτώσης!