Ουδέν σχόλιον ! Γράφει ο Βασίλης Μόσχης
– Ας βρεθεί ένας! Ένας ας βρεθεί, ένας! Δεν χρειάζονται περισσότεροι!
– Εγώ δε σου κάνω δηλαδή; Εγώ ένας είμαι!
– Εσύ δε μετράς!
– Και γιατί παρακαλώ;
– Εσύ είσαι δικός μου! Να είναι ένας ξένος, ένας άγνωστος και κατά προτίμηση εκ του εξωτερικού ορμώμενος…
– Και τις θες να τον κάνεις ρε;
– Να δούμε, θα μας βεβαιώσει κι αυτός ότι είμαστε στο πάγκο του εργαστηρίου που οι επιστήμονες μάς έχουν καλωδιωμένους και καταμετρούν τις αντιδράσεις και τις αντοχές μας;
-Αφού είναι γνωστό τοις πάσι, ρε! Τι θες να τον ρωτήσεις; Σε δουλειά να βρισκόμαστε; Είμαστε τα δικά τους, κατάδικα τους ινδικά χοιρίδια! Μπαμ και κάτω! Πάμε για άλλα! Το έχω ακούσει από πολλούς. Όχι δικούς μας μόνο! Από κάθε …καρυδιάς καρύδι του εξωτερικού! Διότι ο σκοπός είναι ένας! Η πλήρης διάλυσις! Σου λέει τόσοι αιώνες, τόσος χρόνος και δεν έχουν πάθει τίποτα. Δεν γίνεται πρέπει να το ερευνήσουμε το θέμα! Ας το ξεψαχνίσουμε μέχρι τελευταίας ρανίδας. Τώρα είναι η ευκαιρία. Πότε άλλοτε θα τους δοθεί η ευκαιρία;
– Κοίτα να σου πω… Είναι σε καλό δρόμο πάντως… Από τη μια οι μεταρρυθμίσεις, αργά αλλά σταθερά είναι σε καλό δρόμο άσχετα με τις γκρίνιες που ακούγονται… και από την άλλη ο Έλληνας αρχίζει σιγά σιγά και στρίβει την στρόφιγγα… διότι το χρήμα γίνεται ένας άυλος στοχασμός για κάθε ρημαδοέλληνα!
-Και να σε συνεχίσω εγώ τώρα!
-Όχι, θα σε προλάβω… Πώς γίνεται να πέφτει συνέχεια και συνέχεια ο πέλεκυς από τη μία και από την άλλη να θέλει, να θέλουμε, να θέλετε να γεμίζουν τα κρατικά ταμεία από λεφτά.. όταν η μισή Ελλάδα χρωστάει; Αφού πάμε με μαθηματική ακρίβεια στο αντίθετο αποτέλεσμα από ό,τι υποτίθεται ότι θα τα καταφέρουμε να γίνει.
– Και αυτό το καταφέρουμε που αναφέρεται;
– Δεν πιστεύω να νομίζεις ότι αναφέρεται σε μας τους Έλληνες! Εμείς να καταφέρουμε αυτό που θέλουν αυτοί. Εκ των πραγμάτων δεν μπορούμε να καταφέρουμε κάτι για μας, έστω και το ελάχιστο…
– Τότε;
– Περιμένουμε να δούμε αυτή η ταλαιπωρία που θα καταλήξει… Όταν βαρεθούν πια, αυτήν την ελληνική μονόπολυ!
