– Ξύπνησα το πρωί ..σκόρπιος!
– Σκόρπιος; Τι εννοείς; Όχι σκορπιός;
– Καλά, είσαι; Μη μου λες μπανταλά και κουκουρούκου μανταλάκια! Λες να άλλαξα ζώδιο;
– Όχι, ρε, δεν εννοώ αυτό, λέω μπας και ξύπνησες με επιθετικές διαθέσεις, να σε φυλάξω μπας και σου ξεφύγει καμιά σταγόνα δηλητήριο…
– Να σου ρίξω μια…
– Και εγώ άλλη μια!
– Ρε, αυτή την εντύπωση έχεις για τον φίλο σου; Όπου βρεθεί και όπου σταθεί στάζει δηλητήριο; Φτου σου ρε, α πάγαινε από δω!
– Χίλια συγνώμη, δεν εννοούσα αυτό, παρανόησες, δεν κατάλαβες καλά, άκου να σου πω!
– Για λέγε, γιατί ακόμη βρίσκομαι σε διάθεση να συγχωρήσω, δεν ξέρω όμως τι μπορεί να μου συμβεί στα επέμενα λεπτά!
– Ναι, φίλε μου, αφού ξέρεις πόσο σε αγαπώ, σε θαυμάζω και συντρέχω μαζί σου, με παρεξήγησες…
– Καλά… τα είπαμε αυτά! Συνέχα…
– Ρε, είναι δυνατόν να έχω εγώ τέτοια εντύπωση για σένα, τον φίλο μου τον κολλητό μου…
– Καλά, καλά σε πιστεύω, καλά… άστο τώρα…
– Για πες μου όμως τι εννοείς …σκόρπιος;
– Κομμάτια…, χέρια, πόδια, κόκκαλά, μύες έτοιμα όλα να καταρρεύσουν!
– Δηλαδή;
– Δεν μπορούσα να κουνηθώ, σηκώθηκα με κόπο, στάθηκα με κόπο όρθιος, περπάτησα με ορθοπεδικά προβλήματα, βρε… έτοιμος για χειρουργείο…
– Άντε…, πήγες στο γιατρό;
– Όχι!
– Μην το αφήνεις έτσι!
– Δεν χρειάστηκε! Σε δυο ώρες ήμουνα περδίκι! Νιάτο καμαρωτό!
– Έλα!
– Ναι!
– Και τι ήταν τελικά;
– Υποφέρω από την υγρασία! Τουλάχιστον δυο μέρες πριν εμφανιστεί! Μη σου πω ότι λειτουργώ σαν κινούμενο μετεωρολογικό δελτίο! Και όταν η υγρασία πιάνει κορυφή, άστα…
– Κατάλαβα… Φταίει η πόλη! Δεν έπρεπε να χτιστεί εδώ η Κατερίνη! Λίγο πιο πάνω, λίγο πιο ψηλά, μη σου πω και λίγο πιο πέρα, προς Όλυμπο μεριά, περιοχή Λιτοχώρου να πούμε, για να έχουμε την υγειά μας. Διότι όταν με ταλαιπωρεί δεν μπορώ να κάνω τίποτα, δεν μπορώ να δουλέψω με όρεξη, δεν μπορώ να σκεφτώ, πως εξάλλου με βαρύ κεφάλι…
– Ναι η πόλη μας το έχει αυτό! Είναι πασίγνωστή για την υγρασία της, αν και δεν είναι η μόνη στον Ελλαδικό χώρο!
Ουδέν Σχόλιον! – Γράφει ο Βασίλης Μόσχης
