Του Κώστα Δαλακιουρίδη
Νιώσαμε μεγάλη έκπληξη μελετώντας τον Κορνήλιο Καστοριάδη. Ο φιλόσοφος αυτός σκεφτόταν πραγματικά ελεύθερα γι’ αυτό και είναι άγνωστος στην χώρα μας όπου η σκέψη αυτή σπανίζει. Στη Γαλλία ήταν μεγάλη προσωπικότητα και με τι περιοδικό «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» ήταν πρωτεργάτης του Μάη του 68.
Ποτέ του δεν διανοήθηκε να ακολουθήσει τον δρόμο «σοσιαλισμός και βαρβαρότητα» όπως πολλοί ημέτεροι. Όμως το μαρξιστικό σύστημα το θεωρούσε μέρος της καπιταλιστικής κουλτούρας κι όχι σοσιαλισμό.
Ο Καστοριάδης έκανε μια σημαντική διάκριση για τις αστικές δημοκρατίες που ακολουθούν τον καπιταλισμό. Τις χαρακτήριζε «φιλελεύθερες ολιγαρχίες» τίτλος απόλυτα πετυχημένος. Η ελευθερία όμως που έχουν δεν προερχόταν από τον καπιταλισμό. Αυτός θα ήταν ικανός να μας δέσει χειροπόδαρα και να μας βάζει να δουλεύουμε για ένα κομμάτι ψωμί.
Η ελευθερία προερχόταν από τον διαφωτισμό και την άνοδο της αστικής τάξης και τις έπαιρναν οι άνθρωποι κομμάτι –κομμάτι από τα χέρια των ηγεμόνων που κυβερνούσαν «ελέω Θεού» και μόνο Θεό δεν είχαν.
Αυτή την ελευθερία λοιπόν κυνηγούν όλοι οι φασισμοί κόκκινοι και μαύροι και πολλοί από εμάς τους ακολουθούμε! Είναι τραγικό η Ευρώπη να διολισθαίνει σε ανελεύθερες καταστάσεις με τους τραπεζίτες να υποβάλουν τους όρους της ένωσης. Το πιο περίεργο είναι ότι όλοι την κατηγορούν κι όλοι σ’ αυτή θέλουν να ζουν. Οι άνθρωποι δεν ξέρουν τι θέλουν! Η μάλλον ο καθένας την θέλει στα μέτρα του. Τελικά οι λεγόμενοι ευρωσκεπτικιστές είναι ικανοί στο όνομα της ελευθερίας να την τινάξουν στον αέρα και να ξαναρχίσουμε τους πολέμους. Μιλάμε για παράνοια.
Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να υποκύψουμε σε μια γερμανική Ευρώπη. Κι αυτό θα προκύψει με περισσότερη συνεργασία μεταξύ των χωρών. Η Γερμανία είναι αυτή που δεν θέλει την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση γιατί τότε δεν θα υποβάλλει τους όρους της. Αλλά και οι ΗΠΑ δεν το θέλουν γιατί θα έχουν σοβαρό ανταγωνιστή. Η κίνηση των Βρετανών με το δημοψήφισμα μάλλον έχει υποκινητή με όνομα.
Κι εμείς; Εμείς νομίζουμε ότι είμαστε ο ομφαλός της γης και δεν καταλαβαίνουμε ότι γίναμε μέρος της διαμάχης Γερμανών – Αμερικανών. Έτσι όταν μια κυβέρνηση πλησιάζει την Γερμανία (γερμανοτσολιάδες) την τελειώνουν οι Γιάνκηδες κι όταν πάει μ’ αυτούς (αμερικανόδουλοι) την τελειώνουν οι Φρίτσηδες. Και διαιρούμαστε για να μας τελειώνουν πιο εύκολα. Αυτό γίνεται γιατί μιλούμε με το συναίσθημα κι όχι με την λογική και μάλιστα την τετράγωνη. Είναι μυστήριο πως ένας λαός που ανέδειξε τη λογική σ’ ένα σκαλί πριν το ύψιστο αγαθό, δεν την χρησιμοποιεί παρά ελάχιστα και από ελάχιστους.
Όλοι πολεμούν όλους κι όταν όλοι μαλώνουν αυτός που θα ωφεληθεί δεν θα είναι κάποιος από τους αντιμαχόμενους αλλά μάλλον κάποιος κακός γείτονας. Έχουμε την εντύπωση ότι ο μόνος λογικός αυτή τη στιγμή είναι ο κ. Λεβέντης.