Μια θεοφοβούμενη φοιτήτρια αντιμετώπιζε δυσκολίες στις σχέσεις της με άλλα άτομα. Ζήτησε από έναν θεοσεβή καθηγητή της να του πει το πρόβλημά της.
του Γεωργίου Σ. Κανταρτζή
Ο καθηγητής δέχτηκε. Καθώς περπατούσαν στην αυλή τού πανεπιστημίου, του είπε τα προβλήματά της.
΄Οταν η συζήτηση έφτασε σε θέματα πίστης, του είπε: «Ξέρετε, αγαπώ τον Θεό, αλλά επιθυμία μου είναι να ξοδέψω περισσότερο χρόνο μαζί Του και την εκκλησία».
Καθηγητής : «Γιατί θέλεις να το κάνεις αυτό;».
Φοιτήτρια: «Αυτό λέει η καρδιά μου. Δεν είναι το σωστό;»
Καθηγητής: «Επιτρέψε μου να σου απαντήσω κάνοντάς σου πρώτα, μια ερώτηση: Μπορείς να θυμηθείς τώρα κάποια, με την οποία δεν έχεις καλές σχέσεις και πρέπει να της ζητήσεις συγγνώμη, επειδή την έχεις αδικήσει ή της μίλησες άσχημα;»
Φοιτήτρια: «Ναι, είναι δυο πρόσωπα με τα οποία δεν μιλώ, μάλιστα τα μισώ».
Καθηγητής: «Τότε, γιατί δεν τις τηλεφωνείς σήμερα να τις ζητήσεις συγχώρεση; Αυτό, πιστεύω, είναι η καλύτερη χρήση του χρόνου σου. Αυτό θα ευαρεστήσει περισσότερο τον Θεό. Τα άλλα θα έρθουν μόνα τους».
Ίσως η στάση τού καθηγητή χαρακτηριστεί αγενής. Όμως, ο απώτερος σκοπός του ήταν να την βοηθήσει να δει ότι η νοοτροπία της είναι λάθος. Ο καθηγητής κατάλαβε τι εννοούσε η φοιτήτρια με την απάντηση που του έδωσε, δηλ. ήθελε να ξοδέψει περισσότερο χρόνο να προσεύχεται, να μελετά τη Βίβλο, να συχνάζει σ’ όλες τις λειτουργίες και γιορτές της εκκλησίας, να κάνει με λεπτομέρεια τα θρησκευτικά της καθήκοντα κ.ά. Πίστευε, ότι αυτά θα ευχαριστούσαν τον Θεό. Ασφαλώς, τίποτα δεν είναι κακό μ’ όλα αυτά, αν μετατραπούν σε τίμια, καθαρή ζωή, σε καλές σχέσεις με τους άλλους, σε αξιοπρεπή συμπεριφορά.
Το πρόβλημα αυτό το έχουν και πολλοί θρησκευόμενοι χριστιανοί. Γεμίζουν τη ζωή τους με πολλές εκκλησιαστικές δραστηριότητες, χωρίς, όμως, όλα αυτά να έχουν ανάλογο αντίκρισμα και να μετουσιώνονται σε χρηστό χαρακτήρα.
Η θρησκευτικότητα και η σχέση μας με τον Θεό, αν περιορίζεται και ταυτίζεται μόνο μ’ αυτά και δεν εκδηλώνεται σε κάθε τομέα της ζωής μας, τότε η πίστη μας είναι άρρωστη. Η αγάπη μας στον Θεό πρέπει να βιώνεται στην καθημερινή ζωή μας, στις επαφές μας με τους συνανθρώπους μας, καθώς και με τον τρόπο αντιμετώπισης ευχάριστων και δυσάρεστων καταστάσεων στη ζωή μας. Ζούμε με κάθε λογής ανθρώπους. Τη διαφορά του ο θρήσκος χριστιανός, θα την δείξει με τον τρόπο που συμπεριφέρεται στους άλλους, τόσο με τους «επίσημους» όσο και με εκείνους που ο κόσμος θεωρεί παρακατιανούς,
Υπάρχουν πάρα πολλά χαρακτηριστικά που πρέπει έχει ο πιστός χριστιανός, που περιέχονται στη Βίβλο και είναι αποτυπωμένα στον χαρακτήρα του. Παρακάτω αναφέρουμε μερικά βασικά:
ΕΥΣΠΛΑΧΝΙΑ: Ο χριστιανός δεν μένει αδιάφορος αλλά συμπαραστέκεται στους πονεμένους.
ΕΥΓΕΝΕΙΑ: Τα λόγια του είναι χαριτωμένα και αποπνέουν λεπτότητα. Είναι ευγενικός με όλους, ακόμη και με τους αγενείς!
ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΟΣΥΝΗ: Δεν κινείται από αντιζηλία ή ματαιοδοξία, αλλά με ταπεινοφροσύνη. βλέπει τον άλλο ανώτερο από τον εαυτό του! Ο ιερός Χρυσόστομος γράφει: «Όσα και ό,τι και αν χτίσεις ή ελεημοσύνη ή προσευχές ή νηστεία ή οποιαδήποτε άλλη αρετή, αν δεν φροντίσεις να βάλεις πρώτα θεμέλιο την ταπείνωση, μάταια κοπιάζεις, γιατί όλα θα πέσουν…»
ΠΡΑΟΤΗΤΑ: Ο Ιησούς ήταν πράος. Στους εμπαιγμούς και περιφρόνηση, δεν ανταπέδιδε. Υπέμεινε τις προσβολές, με πραότητα.
ΥΠΟΜΟΝΗ: Αυτή καλλιεργεί και ωριμάζει τον χαρακτήρα μας. Δεν έχει να κάνει με το πόσο καιρό περιμένει κάποιος, αλλά πώς αντιδρά και συμπεριφέρεται όσο περιμένει.
ΑΝΟΧΗ: «Με αγάπη να ανεχόμαστε ο ένας τον άλλο» (Εφ. 4:2).
ΑΓΑΠΗ: Είναι η κορωνίδα των αρετών, το έμβλημα τού χριστιανού. Όλες οι αρετές είναι συνδεδεμένες με την αγάπη που είναι τα θεμέλιο. Η αγάπη τού Θεού βιώνεται μέσα στην ποικιλομορφία της εκκλησίας. Δείχνουμε στον κόσμο ότι η αγάπη μας για τον Χριστό ενώνει ανθρώπους απ’ όλα τα στρώματα της κοινωνίας που διαφορετικά θα ήταν χωρισμένοι.
Όταν ρώτησαν τον Χριστό ποία είναι η μεγαλύτερη εντολή, Αυτός είπε: Να αγαπούμε τον Θεό μ’ όλην την καρδιά μας και τον πλησίον μας όπως τον εαυτό μας (Ματθαίος 22:38,39). Προσευχή μας ας είναι για τη νέα χρονιά: ο Θεός να μας δώσει το φρόνημα του Χριστού, μια ανοιχτή αγκαλιά προς όλους, χωρίς διακρίσεις.