Στις 13/1/2016 σε ανακοίνωση τους οι 3 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ στην Πιερία διαβεβαίωναν ότι δεν υπάρχει ειλημμένη απόφαση για δημιουργία – και μάλιστα άμεσα – Ανοικτού Κέντρου Φιλοξενίας Προσφύγων στην Κατερίνη και ειδικά σε στρατόπεδο της Ανδρομάχης. Οποιαδήποτε αντίθετη είδηση την καταδίκαζαν ως ψευδή, αναξιόπιστη και υποβολιμιαία και κατήγγειλαν κάθε προσπάθεια παραπληροφόρησης της κοινής γνώμης ως μικροπολιτική συμπεριφορά.
Στις 13/1/2016 σε ανακοίνωση τους οι 3 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ στην Πιερία διαβεβαίωναν ότι δεν υπάρχει ειλημμένη απόφαση για δημιουργία – και μάλιστα άμεσα – Ανοικτού Κέντρου Φιλοξενίας Προσφύγων στην Κατερίνη και ειδικά σε στρατόπεδο της Ανδρομάχης. Οποιαδήποτε αντίθετη είδηση την καταδίκαζαν ως ψευδή, αναξιόπιστη και υποβολιμιαία και κατήγγειλαν κάθε προσπάθεια παραπληροφόρησης της κοινής γνώμης ως μικροπολιτική συμπεριφορά.
Στις 8/1/2016 όμως, πέντε ημέρες νωρίτερα, ήδη η Διοικητική Επιτροπή του Ταμείου Εθνικής Άμυνας (ΤΕΘΑ), στην οποία συμμετέχουν και οι Υπουργοί κ.κ. Καμμένος και Τσακαλώτος, με απόφαση της παραχωρούσε το στρατόπεδο «Γεωργάκη Ολυμπίου» κείμενο στην Ανδρομάχη, στο Υπουργείο Εσωτερικών για την δημιουργία Κέντρου Υποδοχής – Προσωρινής Παραμονής Προσφύγων (refugees relocation camp).
Συνεπώς, το άμεσα τιθέμενο λογικό ερώτημα είναι αν όταν εξέδιδαν την ανακοίνωση τους οι 3 βουλευτές γνώριζαν την προηγηθείσα εξέλιξη, που τους εκθέτει πολλαπλώς και βαρέως. Και στις δύο περιπτώσεις, όμως, είτε δεν ήξεραν, είτε ήξεραν, η συμπεριφορά τους οδηγεί σε μείζονα προβληματισμό.
Αν δεν ήξεραν, η μη γνώση τους για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα, που ‘‘ξεσήκωσε’’ κυριολεκτικά πάνδημη την περιοχή μας, είναι επιλήψιμη, καθώς αυτοί που οφείλουν να γνωρίζουν πρώτοι απ’ όλους είναι οι εκπρόσωποι μας στο Κοινοβούλιο. Είτε, λοιπόν, η υποτιθέμενη άγνοια των Βουλευτών οφείλεται σε ‘‘ερασιτεχνική’’ και απρόσφορη προσέγγιση του ζητήματος απ’ αυτούς (που μπορεί και να αιτιολογείται από την πιθανή έλλειψη διαπροσωπικών επαφών ή ίσως από τη ‘‘ρηχή’’ τους δράση στο κρινόμενο ζήτημα), είτε οφείλεται σε σκόπιμη μη ενημέρωση από την Κεντρική Κυβέρνηση, είναι ad hoc άγνοια μη συγγνωστή. Στο δε δεύτερο ενδεχόμενο (της απόκρυψης από τους εν Αθήναις παράγοντες των αληθινών τους προθέσεων) τίθεται επιπλέον ζήτημα κατακριτέου και αντιδημοκρατικού χειρισμού του θέματος από την νυν Κυβέρνηση, καθώς αυτή όχι μόνο δεν εκδήλωσε με καθαρό και άμεσο λόγο και τρόπο τις βουλητικές στοχεύσεις της στην τοπική κοινωνία, αλλά άφησε ‘‘απληροφόρητους’’ και τους εκπροσώπους αυτής, που είναι κομματικά στελέχη του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ.
Εν πάση περιπτώσει, αν οι κ. Βουλευτές ‘‘δεν ήξεραν’’, γιατί επέλεξαν να μην τηρήσουν στάση επιφυλακτικότητας; Η προπέτεια τους και η απολυτότητα των διαβεβαιώσεων τους, δεν τους εκθέτει τώρα ανεπανόρθωτα στο λαό της Πιερίας;
Στη δεύτερη εκδοχή (αν δηλαδή ισχύει η a priori γνώση τους περί όλων των διαστάσεων του θέματος και της συγκεκριμένης μεθόδευσης του) το περιεχόμενο της ανακοίνωσης των Βουλευτών είναι αυταπόδεικτα αναληθές και αυτονόητα υποκριτικό, συνιστά δε μια άνευ προηγουμένου ‘‘αυτοπαγίδευση’’ τους.
Το ερώτημα είναι, λοιπόν, αν γνώριζαν ή όχι. Τι από όλα τα παραπάνω ισχύει; Η απάντηση πρέπει να είναι άμεση, ευθεία και προπαντός ειλικρινής, διότι η πολιτική τους αξιολόγηση εξαρτάται από την απάντηση αυτήν καθ’ αυτήν και το ουσιαστικό της σκεπτικό.
Και επειδή το ζήτημα είναι εξόχως σοβαρό και ενδιαφέρει πρωτίστως η ουσία: Στις προϋποθέσεις παραχώρησης του εν λόγω στρατοπέδου στην Υπηρεσία Πρώτης Υποδοχής του ΥΠΕΣ, όπως προκύπτει από το σώμα της απόφασης του ΤΕΘΑ, συμπεριλαμβάνεται και η υπογραφή εντός διμήνου σχετικής σύμβασης ανάμεσα στο παραχωρούν άνω νομικό πρόσωπο και την παραχωρησιούχο Υπηρεσία του άνω Υπουργείου. Σε περίπτωση που παρέλθει άπρακτη η δίμηνη προθεσμία, η ισχύς της απόφασης παραχώρησης αίρεται κατόπιν νέας απόφασης του ΤΕΘΑ.
Επομένως, το ‘‘παραθυράκι’’ για την μη πραγματοποίηση τελικώς της ειλημμένης απόφασης υφίσταται και είναι ‘‘μισάνοιχτο’’. Δεδομένης της παλλαϊκής Πιερικής αντιστράτευσης στην απόφαση του ΤΕΘΑ, τι προτίθενται, λοιπόν, να πράξουν οι τοπικοί βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, από εδώ και πέρα, μια που ούτως ή άλλως τώρα γνωρίζουν και οι δικαιολογίες τελείωσαν. Ποιες πολιτικές πρωτοβουλίες είναι έτοιμοι να αναλάβουν έτσι ώστε να σταματήσουν την υλοποίηση αυτού που σύσσωμη η τοπική κοινωνία αποκρούει; Με ποιο τρόπο και ποια επιχειρήματα στοχεύουν, αν το στοχεύουν, να παρακωλύσουν και εν τέλει αποτρέψουν την υπογραφή της άνω σύμβασης;
Σε μια Δημοκρατία και δη σε ζητήματα που αφορούν και αγγίζουν όλους η λογοδοσία, πέρα από αρετή και πράξη πολιτικού ήθους, είναι ο… ‘‘μόνος δρόμος’’. Περιμένουμε καλόπιστα απαντήσεις κ. Βουλευτές….
Κατερίνη, 20/1/2016
ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΚΟΥΓΚΟΥΡΕΛΑΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
