Του Γιάννη Κορομήλη
Κατά τη διάρκεια της Δυναστείας των Τσου (1045-256 πΧ) – που διαδέχθηκε τη δυναστεία των Σανγκ κι εκείνη των Ξία – και μετά το 800 π.Χ το βασίλειο της Κίνας διασπάστηκε σε μικρότερα κρατίδια τα οποία βρισκόταν συχνά σε πόλεμο μεταξύ τους όσο και σε εμφυλίους στο εσωτερικό τους ( όπως πάντα για την εξουσία).
Σ΄ ένα λοιπόν, από τα κρατίδια αυτά ένας από τους πολέμαρχους, ανέτρεψε το βασιλιά και ανακήρυξε βασιλιά τον εαυτό του. Σκότωσε τον προκάτοχο του και διέταξε να εξορισθούν οι πέντε γιοι του σε ξένο βασίλειο. Τα αδέλφια πήραν το δρόμο του εκπατρισμού. Χωρίς να τους επιτραπεί να χρησιμοποιήσουν ζώα για το ταξίδι τους, ούτε να πάρουν μαζί τους τρόφιμα παρά μόνο ένα ξύλινο δοχείο με νερό. Όταν, σύμφωνα με την γραπτή ιστορία των περιστατικών (αρχαία κινέζικη γραφή έχει ραδιοχρονολογηθεί μέχρι και το 1500 π. Χ επί δυναστείας Σανγκ), βάδιζαν σε κάποιο δάσος όταν, το νερό τους τελείωσε. Τότε ο μεγάλος αδελφός έστειλε το μικρό με το υδροδοχείο να φέρει νερό από μια λίμνη που βρισκόταν σε μικρή, σχετικά, απόσταση.
Ο μικρός φτάνοντας στη λίμνη επιχείρησε να γεμίσει το δοχείο, όταν μια φωνή από τα βάθη της του λέει: «θα πάρεις απ΄το νερό μου μόνο αν απαντήσεις σωστά στην ερώτηση που θα σου υποβάλλω. Αν απαντήσεις λάθος θα πεθάνεις εδώ δίπλα μου». Το πνεύμα της λίμνης, λέει η ιστοριούλα, τον ρωτάει: Ποιο είναι το κοινό χαρακτηριστικό γνώρισμα των ανθρώπων στη γη; Ο νεαρός απαντάει: Το ότι έχουν όλοι μυαλό. Και πέφτει νεκρός. Είχε προφανώς απαντήσει λάθος.
Τα άλλα τέσσερα αδέλφια βλέποντας ότι άργησε να επιστρέψει στέλνουν τον τέταρτο να τον βρει. Συμβαίνουν και μ΄αυτόν τα ίδια. Στη συνέχεια πήγε ο τρίτος, μετά ο δεύτερος και μη δίνοντας τη σωστή απάντηση πέθαναν κι εκείνοι δίπλα στη λίμνη. Ο τελευταίος και μεγαλύτερος σε ηλικία τρέχει στη λίμνη, βρίσκει τα αδέλφια του πεθαμένα και το δοχείο άδειο και ακούει την ίδια φωνή να του λέει: «Απάντησε, αν μπορείς, ποιο είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα όλων των ανθρώπων στη γη; Αν απαντήσεις λάθος θα πεθάνεις κι εσύ όπως τα αδέλφια σου. Αν απαντήσεις σωστά και νερό θα πάρεις, αλλά και τα τέσσερα αδέλφια σου θα αναστηθούν».
- Μα είναι πολύ εύκολη η ερώτηση σου, απάντησε ο πρίγκιπας. Το χαρακτηριστικό γνώρισμα των ανθρώπων είναι ότι δεν αλλάζουν ποτέ. «Πολύ σωστά απάντησε το πνεύμα της λίμνης, αναστήθηκαν τα νεκρά αδέλφια, ήπιαν όσο νερό ήθελαν, γέμισαν το δοχείο τους και συνέχισαν το δρόμο για τον τόπο της εξορίας τους.
Ήρθε στο νου μου συνειρμικά αυτή η ιστορία καθώς αναζητούσα πιθανές απαντήσεις στο ερώτημα: Αναμφίβολα μπλέξαμε με τους σημερινούς κυβερνώντες. Πώς θα μπορούσαμε άραγε να ξεμπλέξουμε; Η προφανής, θα έλεγε κανείς λύση, είναι: αναλογιζόμενοι οι κ. Τσίπρας και Καμμένος, που μας κυβερνούν μαζί με τις «παρέες» τους, το κακό που η παραμονή τους στην εξουσία προκαλεί στο λαό και στη χώρα, να παραιτηθούν αι να διεξαχθούν νέες εκλογές. Να δοθεί δηλαδή η ευκαιρία στους πολίτες να επιλέξουν αυτούς που κρίνουν καταλληλότερους για την διακυβέρνηση της χώρας ώστε να βγούμε επιτέλους από το τέλμα που μας έριξαν. Αυτή η λύση όμως απορρίπτεται και από τους δυο. Γιατί δεν σκέφτονται το λαό και την πατρίδα όσο σκέφτονται τον εαυτό τους και τα όσα η εξουσία τους προσφέρει.
Κατά συνέπεια πρέπει να εξαναγκαστούν σε παραίτηση, μια και οι κ. Α. Παπανδρέου και Β. Βενιζέλος έδωσαν σχεδόν απεριόριστες εξουσίες στον εκάστοτε πρωθυπουργό (Σύνταγμα 1986). Το έργο αυτό πρέπει να το αναλάβουν τα υπόλοιπα κόμματα ή ο λαός ή αμφότερα. Αλλά για να γίνει αυτό πρέπει να αλλάξουν οι άνθρωποι που τα απαρτίζουν. Είναι όμως δυνατόν να αλλάξουν οι άνθρωποι; Η κινέζικη σοφία μας λέει πως τουλάχιστον τα μεγάλα σύνολα ανθρώπων δεν αλλάζουν. Είναι άραγε σωστή ή λαθεμένη αυτή η άποψη;
Συνεχίζεται
