Του Γιάννη Κορομήλη
Ο Νικόλα Χρουστσώφ (Κρούτσεφ), Α΄ Γραμματέας του ΚΚΣΕ και αρχηγός της Σοβιετικής Ένωσης, κατά τις αρχές της δεκαετίας του 1960, επισκέφτηκε την Τουρκία. Στην Άγκυρα οι δημοσιογράφοι ζήτησαν τη γνώμη του για την εμπλοκή των ΗΠΑ στον πόλεμο του Βιετνάμ. Εκείνος απάντησε: «Εδώ στην Τουρκία εσείς έχετε μια παροιμία που λέει: Καλά, ανεβάζουμε ένα γαϊδούρι στα κεραμίδια, πώς όμως θα κατέβει;» Δεν γνωρίζω αν υπάρχει όντως ή όχι τέτοια παροιμία στα τούρκικα. Πάντως το νόημα της είναι σαφές. Είπε, με δυο λόγια ο Κρούτσεφ: Οι Αμερικανοί πήγαν στο Βιετνάμ πώς όμως θα φύγουν; Η απάντηση δόθηκε μετά χρόνια αργότερα. Και ήταν καταστροφική, τραγική για τις ΗΠΑ .
Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, εδώ σ΄εμάς, κατέλαβαν με τον τρόπο που κατέλαβαν, την εξουσία. Οδήγησαν τη χώρα και το λαό στα αδιέξοδα που όλοι γνωρίζουμε. Κι η μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας, που ζει σε συνθήκες εξαθλίωσης και μόνιμης αβεβαιότητας κι αναρωτιέται: Μπλέξαμε άσχημα με τους «μαθητευόμενους μάγους». Πώς άραγε θα ξεμπλέξουμε; Μία η, προφανής όπως λέγαμε και χθες, λύση θα ήταν να παραιτηθεί η Κυβέρνηση και να γίνουν εκλογές. Αυτό μάλλον θα πρέπει να αποκλειστεί. Διότι για να γίνει, κατά το ισχύον Σύνταγμα, θα πρέπει: 1) Να παραιτηθεί αυτοβούλως ο πρωθυπουργός. Αυτός όμως δεν δείχνει καμία τέτοια πρόθεση. Λέει πως είναι αριστερός. Θαυμαστής μάλιστα του Λένιν και του Βελουχιώτη. Οι οποίοι δίδαξαν: Αν πάρεις τα όπλα ή την εξουσία δεν τα παραδίδεις. Κι εξάλλου γιατί να παραιτηθεί. Πιστεύει αυταπατάται είναι η λέξη που προτιμάει- ότι η Ελλάδα υπό την καθοδήγηση του πάει πολύ καλά!!!
2) Να χάσει τη μικρή πλειοψηφία των τριών βουλευτών στη Βουλή. Είτε δηλ. να αποχωρήσει ο κ. Καμμένος με τους δικούς του. Αυτός όμως δήλωσε και μόνος τα θα μείνει με τον Τσίπρα. Μόνος να μείνει ( οπότε θα έπεφτε η κυβέρνηση) μάλλον δεν φαίνεται πιθανό. Είτε να φύγουν τρεις τουλάχιστον βουλευτές από τους 145 του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά και αυτό φαίνεται απίθανο. Αφού θα σήμαινε ότι στην ουσία δεν θα ξαναδούν έδρα στη Βουλή.
3) Να παραιτηθεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, εκφράζοντας την αντίθεση του με τα αντιλαϊκές αποφάσεις της κυβέρνησης (τέτοιες υπάρχουν πολλές). Όμως ο κ. Παυλόπουλος δεν είναι από το «ύφασμα» που απαιτούν τέτοιες ενέργειες. Άσε που θεωρεί τον εαυτό του υποχρεωμένο στον κ. Τσίπρα γιατί τον επέλεξε, τον υπέδειξε και τον εξέλεξε Πρόεδρο.
Τέταρτη λύση, στα πλαίσια του Συντάγματος δεν υπάρχει παρά μόνο η παραίτηση στη λήξη της τετραετίας. Αλλά αυτή δεν ξέρουμε αν την αντέξει η κυβέρνηση. Η χώρα πάντως κι η συντριπτική πλειοψηφία του λαού, όπως πάμε, δεν θα την αντέξει. Αν λοιπόν δεν γίνει καμία από τις τρεις προαναφερθείσες εκδοχές τότε μπαίνουμε σε «αχαρτογράφητα νερά». Σε λύσεις δηλαδή που κινούνται σις παρυφές του Συντάγματος ή και πέρα από αυτές. Λύσεις του είδους δεν μπορεί, προτείνει (άρα ούτε να γράψει) κανείς νουνεχής δημοκράτης, αναλυτής ή δημοσιογράφος. Μπορεί ενδεχομένως μόνο να αναφερθεί σ΄αυτές ως «υποθέσεις εργασίας» ή σε θεωρητικές καθαρά αναλύσεις δεδομένων.
Σε θεωρητικό επίπεδο για παράδειγμα, θα μπορούσε να κανείς να υπενθυμίσει την περίπτωση της έλευσης και ανάληψης της εξουσίας το 1909 από τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Ένα ιστορικό καθαρά γεγονός.
Ή να αναφερθεί στις όποιες δυνατότητες διαθέτει ο λαός μας και σε τι μπορεί να πιθανολογηθεί. Αν π.χ μπορεί (ο λαός) να μιμηθεί το στρείδι που κάνει με τον κόκκο άμμου ένα υπέροχο διαμάντι. Αν δηλαδή, όπως το στρείδι, μπορεί να απομονώσει τους αδικοπραγούντες «εκχύοντας» από το δικό του «μανδύα» κάποια απομονωτική και συγχρόνως θαυματουργή «ουσία». Αλλά σ΄αυτό το ενδεχόμενο καθώς και στο ερώτημα αν αλλάζουν ή όχι οι άνθρωποι, θα αναφερθούμε στο επόμενο φύλλο.
