Του Γιάννη Κορομήλη
Το μυστικό των μεγάλων επιτυχιών του Γ. Γκρέτσκι εδράζεται στη φαντασία. Όταν έμπαινε στο όποιο γήπεδο (λίγο πριν τον αγώνα), εξέταζε το γήπεδο και μάλιστα κοντά στη μικρή περιοχή της αντίπαλης (κάθε φορά) ομάδας, έκανε τις εκτιμήσεις του, με τα μάτια και το μυαλό του, και μετά αναλάμβανε η φαντασία του. Δεν πήγαινε επί τόπου, όπως λέμε, στο σημείο που θα ήθελε να μπει ο σκληρός λαστιχένιος δίσκος στην εστία, ούτε στο σημείο από το οποίο θα έπρεπε να σουτάρει. Εξάλλου και τα δυο αυτά σημεία επακριβώς δεν προκαθορίζονται, αλλά με τη φαντασία του «έβλεπε» από πού, περίπου έπρεπε να σουτάρει και πού, περίπου, να σκοράρει (που θα μπει ο δίσκος στην εστία). Ασφαλώς και παίζουν ρόλο τα δεδομένα: Ο συγκεκριμένος χώρος του αντιπάλου, το έδαφος κ.λ.π. Όμως μεγαλύτερος είναι σίγουρα ο ρόλος της φαντασίας.
Ο Αλβέρτος Αϊνστάιν, το μεγαλύτερο πνεύμα του 20ου αιώνα, έγραψε: «Η φαντασία είναι πιο σημαντική από τη γνώση», Όπως ο ίδιος ομολόγησε, η διάσημη εξίσωση της ισοδυναμίας μάζας (ύλης) και ενέργειας (Ενεργ.=Μάζα × C 2, C η ταχύτητα του φωτός (δηλ. 300.000 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο!) ξεκίνησε σαν ένα φανταστικό κοσμικό ταξίδι πάνω σε μια ακτίνα φωτός! Εξάλλου έχει αποδειχθεί επιστημονικά (πειραματικά) ότι αυτοί που επιτυγχάνουν τους στόχους τους ή τα άτομα υψηλών επιδόσεων (σε όλους τους τομείς) είναι ικανά να φανταστούν ή να βιώσουν νοητικά τα επιτεύγματα τους, πολλές φορές αρκετό χρόνο πριν αυτά αποδώσουν καρπούς.
Αυτό πιθανότατα το γνώριζε ο πανέξυπνος και εργασιομανής Ιρλανδός συγγραφέας, Τζώρτζ Μέιναρντ Σο (1856-1950) όταν έγραψε: « Βλέπεις πράγματα (πολέμους, αδικίες, έργα, θανάτους) και λες: “Γιατί;”. “Ονειρεύομαι πράγματα και λέω: “Γιατί όχι;”» Είναι επίσης γεγονός ότι η φαντασία είναι μα φυσική ικανότητα σε παγκόσμιο επίπεδο. Όλοι μας διαθέτουμε την ικανότητα να σχηματίζουμε νοερές εικόνες ή να συλλαμβάνουμε ιδέες με τη φαντασία μας. Αυτή η ικανότητα μας είναι κοινή στους ανθρώπους και από εμάς εξαρτάται αν τη χρησιμοποιούμε για το καλό ή το κακό, το δικό μας ή των άλλων. Αστείρευτη και μεγάλη φαντασία διέθετε ο Αϊνστάιν για το καλό της επιστήμης και της ανθρωπότητας. Μεγάλη φαντασία επίσης είχε και ο Αλ Καπόνε, ο μεγάλος μαφιόζος. Τη χρησιμοποιούσε όμως για το κακό. Έκανε του κόσμου τα εγκλήματα (μεταξύ αυτών και πολλούς φόνους) όμως όλη η Αστυνομία και οι υπηρεσίες ασφαλείας των ΗΠΑ δεν μπορούσαν να στοιχειοθετήσουν μεγάλο αδίκημα (κακούργημα) σε βάρος του.
Κάποτε βέβαια συνελήφθη και φυλακίστηκε. Όχι όμως για φόνο ή παράνομες εγκληματικές δραστηριότητες, αλλά για … φοροδιαφυγή. Η φαντασία στην υπηρεσία του κακού. Είναι μεγάλο κρίμα, για την πατρίδα μας και για όλους μας, που οι πολιτικοί μας, όλοι και κυρίως οι της σημερινής κυβερνητικής πλειοψηφίας, δεν χρησιμοποιούν την όποια φαντασία και το μυαλό που διαθέτουν για το καλό μας. Παρά όταν τα χρησιμοποιούν το κάνουν για το… καλό τους (όπως αυτοί το αντιλαμβάνονται) ή, το και χειρότερο: για το κακό της πατρίδας και του λαού. Γιατί στην κατάντια που φτάσαμε και δεν μπορούν να σταματήσουν (αντίθετα την επαυξάνουν καθημερινά) αυτοί φέρουν την μεγάλη, την πρώτη ευθύνη. Φταίει βεβαίως κι ένα, ικανό, τμήμα του λαού που δεν ξέρει τι ψηφίζει ή που διαπλέκεται με μύριους τρόπους με τους κυβερνώντες, αλλά η ευθύνη τους μπροστά στα δικά τους «εγκλήματα», πολιτικά, κι όχι μόνο, δεν είναι παρά ένας «κόκκος σινάπεως».
Δείτε πώς αποποιούνται την μεγάλη τους ευθύνη και πώς προστατεύουν τον εαυτό τους. Πρώτα με τον πρώτο, τον ανώτερο νόμο της χώρας, το Σύνταγμα. Εκεί, άρθρο 86, προβλέπεται η σύντομη παραγραφή των όποιων αδικημάτων υπουργών (πρωθυπουργού φυσικά), ή βουλευτική ασυλία ακόμα και για τροχαίες παραβάσεις(!), η αποψίλωση των προνομίων του προέδρου της Δημοκρατίας υπέρ του πρωθυπουργό (αναθεώρηση Συντάγματος 1985-86). Αν και, κατά το Σύνταγμα, το πολίτευμα της χώρας μας, είναι προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, καθόλου προεδρική δεν είναι, αλλά Πρωθυπουργοκεντρική.
Μ΄όλα ταύτα είναι καιρός- δεν πάει άλλο- να θυμηθούμε τον Τζ. Μπ. Σο: «…Ονειρεύομαι πράγματα και λέω: “Γιατί όχι”». Εμείς τι θα μπορούσαμε να ονειρευτούμε;
Συνεχίζεται
