Εις ώτα μη ακουόντων
Νεαροί κοροϊδεύαμε με αυτό το σύνθημα τους νοικοκυραίους που ήθελαν ένα σταθερό περιβάλλον για να προγραμματίσουν τη ζωή τους. Αν δεν αποκτήσει κανείς οικογένεια τότε η σταθερότητα ισοδυναμεί με θάνατο . Το ίδιο και για ένα επαναστάτη.
Να όμως που αυτό το τρίπτυχο επανήλθε στην επικαιρότητα αφού η εγκληματικότητα καλπάζει, τα πάντα είναι ρευστά και η ζωή τρέχει με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, ξένους με την ανθρώπινη φύση. Το παλιό τραγούδι «δεν σ’ αντέχω άλλο κόσμο κάνε στάση να κατέβω» τα λέει όλα.
Όμως υπάρχει και η έννοια της τάξης που προϋποθέτει οργάνωση κι εδώ γελάνε. Όταν ξεκίνησε η μηχανογράφηση καταπολεμήθηκε λυσσαλέα από τους περισσότερους που έβλεπαν καχύποπτα ότι θα τους έπιαναν με την γίδα στον ώμο. Είναι σαν να προεξοφλούσαν ότι τέρμα οι ρεμούλες και το ρεμπέτ ασκέρ. Παρόλα αυτά οργάνωση ακόμα δεν έχουμε κι αυτό φάνηκε από τον αντίκτυπο της κρίσης. Ακόμα και με τη σημερινή οικονομική κατάσταση θα μπορούσε να υπάρχει κάποια άνεση αν το κράτος μας ήταν οργανωμένο. Αλλά πολλοί είχαν μάθει στο μεγάλο φαγοπότι και δεν είναι διατεθειμένοι ν’ αφήσουν μια μπουκιά και για τους άλλους.
Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ν ο ι κ ο κ ύ ρ ε μ α και το μόνο που βλέπουμε είναι ανοργανωσιά, προχειρότητα , μπαλώματα, παχειά λόγια και μετάθεση του παράδεισου στο απώτερο μέλλον. Ένα νοικοκύρη μέσα στην κυβέρνηση δεν είδαμε. Όλοι έχουν οράματα. Αλλά εμείς να δείτε τι όνειρα βλέπουμε στον ύπνο μας, αλλά όταν ξυπνάμε τα ξεχνάμε. Αυτή είναι η διαφορά μας.
Η έννοια της τάξης είναι άγνωστη κι αυτό το βλέπουμε στην παιδεία όπου δεν ξέρει η αριστερά μας τι ποιεί η άκρα αριστερά μας. Έλεος!
Το πώς εννοούν την τάξη μερικοί το είδαμε σε μια πρόταση βουλευτών για ελεύθερη κατασκήνωση. Όποιος είναι φυσιολάτρης ξέρει τι σημαίνει αυτό. Όλη η χώρα ένας ατέλειωτο σκουπιδότοπος. Γιατί ο νεοέλληνας μπορεί να έχει το σπίτι του καθαρό και περιποιημένο όμως τους κοινόχρηστους χώρους τους έχει για να πετάει τα σκουπίδια κι αυτό το βλέπουνε σε παρατημένες αυλές, παιχνιδότοπους κι ότι άλλο θεωρούμε υπαίθριο σκουπιδοτενεκέ.
Παρεκτός κι αν διορίσουμε μισό εκατομμύριο καθαρίστριες και πάλι δεν θα φθάνουν. Αν πραγματικά ενδιαφέρονται για τον κόσμο που δεν μπορεί να πάει διακοπές ας ιδρύσουν οργανωμένους χώρους όπου ο καθένας θα στήνει τη σκηνή του ελεύθερα με μόνο ένα επιστάτη που όταν βλέπει να ρυπαίνει κανείς το περιβάλλον να τον υποχρεώνει να καθαρίζει όλο τον χώρο. Όμως τα θέλουμε όλα έτοιμα κι εμείς να κάνουνε τους γενναιόδωρους.
Δυστυχώς το ξέρουν οι πάντες, πως όλα ξεκινούν από την παιδεία όπου τα παιδιά μαθαίνουν ότι ζουν σε μια χώρα μπάχαλο, ότι είναι ελεύθερα να γράφουν στους τοίχους, να κάνουν καταλήψεις και να είναι τελείως ανεύθυνα. Αλλά τότε έχουν δίκαιο όσοι αρνούνται να μεγαλώσουν και ο νοών νοήτω.
Κώστας Δαλακιουρίδης.
