Του Γιάννη Κορομήλη
«Το μέλλον ανήκει στους σοφούς», μας λένε οι ειδικοί μελλοντολόγοι. Και δεν είναι οι πρώτοι που το λεν. Ο λαός μας, πριν από αυτούς, έλεγε την παροιμία «κάνε με σοφό να σε κάνω πλούσιο». Δεν είναι ακριβώς το ίδιο. Όμως, όπως πάει η ανθρωπότητα, το πρώτο ζητούμενο, το πρώτο πλεονέκτημα στην εποχή μας είναι ο πλούτος, το χρήμα, η μονέδα (ένα από τα τρία πανίσχυρα μι). Είναι γνωστό εξάλλου το : «το χρήμα κυβερνάει τον κόσμο». Κι εμάς, ως χώρα και ως λαό, αυτό που μας λείπει είναι το χρήμα. Χρωστάμε. Πάρα πολλά μάλιστα. Κοντά στα 400 δις. ευρώ, δηλ. πάνω από δυο ετήσια ΑΕΠ .
Μας έφεραν το ΔΝΤ και τους θεσμούς. Υπόγραψαν οι κυβερνήσεις μας- όλες ανεξαιρέτως, των επτά τελευταίων ετών- μνημόνια. Ακόμη κι η σημερινή των ορκισμένων αντιμνημονιακών (!) ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Με μέτρα λιτότητας και εξαθλίωσης. Και συμβαίνει τούτο το παράδοξο: ο λαός συνεχώς πληρώνει και πληρώνει για τα «ρυθμισμένα» χρέη στους «θεσμούς». Οι φόροι πληθύνονται και αυξάνονται ποσοτικά και – ω, του θαύματος- το συνολικό χρέος αντί να μειωθεί… αυξάνεται!!! Μόνο πέρσι ο κ. Τσίπρας υπόγραψε το τρίτο κατά σειρά μνημόνιο που αυξάνει το χρέος κατά 86 δις ευρώ! Ο ίδιος πρόπερσι, ως αντιπολίτευση, καταδίκαζε τον τότε Υπ. Οικονομικών γιατί με e-mail (το γνωστό) που έστειλε δεχόταν να χρεωθεί η Ελλάδα κάτι λιγότερο από ένα (1) δις ευρώ. Κατηγορούσε, κατήγγειλε και καταδίκαζε υβριστικά σχεδόν αυτόν που θα αύξανε το χρέος κατά 1 δις και μετά από μερικούς μήνες ο ίδιος ο κ.Τσίπρας, ως πρωθυπουργός, το αύξησε κατά 86 δις…
Αυτό κι αν είναι λαϊκισμός, ανευθυνότητα, εμπαιγμός, για τη νοημοσύνη του «περήφανου» ελληνικού λαού. Και το παραμύθι συνεχίζεται με «καλούς» που οι «κακοί» τους αναγκάζουν ενώ εκείνοι δεν θέλουν να γίνονται κι αυτοί «κακοί». Και να γδέρνουν το λαό με «πόνο ψυχής», όπως ξεδιάντροπα δικαιολογούνται. Όλα αυτά βέβαια είναι γνωστά ( τα δείχνουν κι οι δημοσκοπήσεις). Και όλοι πλέον, με ελάχιστες εξαιρέσεις που συνεχώς μειώνονται, κατάλαβαν, πόσο μεγάλο ήταν το λάθος αυτόν που ανέδειξαν πρόπερσι πρώτο κόμμα το ΣΥΡΙΖΑ. Και τώρα το πληρώνουμε πανάκριβα όλοι. Ψηφίσαντες και μη ψηφίσαντες.
Τώρα πλέον κατάλαβαν ότι την «πάτησαν» όπως οι ΗΠΑ στο Βιετνάμ. Για τους οποίους στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1960 ο Νικήτα Κρούτσεφ είχε προφητεύεσει: «Καλά το ανέβασαν το γαϊδούρι στα κεραμίδια, ας δούμε πως θα κατεβεί;» Το ίδιο ακριβώς πάθαμε κι εμείς, με τους Συριζαίους κι ας αυτοχαρακτηριζόμαστε ως … σοφός λαός!. Μας αρέσει. Κι όχι μόνο εμάς. Όμως, ενώ εμείς κι άλλοι λαοί πιστεύουν, πως ως λαός σοφών κάνουμε αλάνθαστες επιλογές, βγήκε έρευνα στη Μεγάλη Βρετανία που αποδεικνύει ότι ο λαός (κάθε λαός) είναι λίγο μπερδεμένος.
Από την άλλη πλευρά ζούμε, ο δυτικός κόσμος, κι όχι μόνο, μια νέα εποχή. Στην τελευταία φάση της νεωτερικότητας, τον μεταμοντερνισμό. Οι παλιότερες εποχές έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί.. Σήμερα είναι πλέον (από το τελευταίο τέταρτο του προηγούμενου αιώνα) η εποχή της πληροφορίας. Της αλματώδους και συνεχούς ανάπτυξης της τεχνολογίας και της επιστήμης. Και θα επιβιώσουν οι λαοί που θα επενδύσουν ακριβώς σ΄αυτούς τους τομείς. Ο Ομπάμα το ήξερε αυτό. Έτσι μόλις εκδηλώθηκε η κρίση στις ΗΠΑ, το 2008 με την πτώχευση της Λίμαν Μπράδερς, αύξησε κατά 700 δις δολάρια τα κονδύλια για την Παιδεία. Πολύ σωστά. Η εποχή της πληροφορίας και της γνώσης- της σοφίας αύριο- απαιτεί μορφωμένους πολίτες, σοφούς ει δυνατόν. Και πόσο μορφωμένος είναι ένας λαός εξαρτάται βέβαια, ως ένα βαθμό, από τις «κληρονομιές» του αλλά κυρίως από την παιδεία που παρέχεται στα παιδιά του. Κι εμείς, οι δήθεν έξυπνοι, διαλύουμε την παιδεία αντί να τη βελτιώσουμε. Η σημερινή μάλιστα κυβέρνηση, λόγω ιδεοληψιών της, έχει αναδειχθεί πρωταθλήτρια της καταστροφής των δυο βασικών πυλώνων τη ανάπτυξης: της Παιδείας και των επενδύσεων. Ούτε σχολεία της προκοπής έχουμε (αντίθετα κάθε μέρα γίνονται χειρότερα με την προς τα κάτω ισοπέδωση) ούτε κάποια επένδυση βλέπουμε να γίνεται. Η κυβέρνηση μας κάνει, όπως έκανε και ως αντιπολίτευση, ό,τι χειρότερο μπορεί κατά των επενδύσεων. Γιατί; Μα διότι δεν πιστεύει στην ιδιωτική πρωτοβουλία (την έχει ρημάξει).
Πιστεύει στον κρατισμό. Όταν μάλιστα καμιά χώρα στον κόσμο (εκτός βέβαια από τη Β. Κορέα και κάποιες της Λατινικής Αμερικής) δεν τρέφει τέτοιου είδους αυταπάτες. Κι από πάνω… υπόσχονται πως σύντομα θα βγούμε στις αγορές! Με ποια προσόντα;
Συνεχίζεται
