Γράφει, ο Θόδωρος Δημητριάδης
Τον Σεπτέμβριο του 2000 μια νεαρή Γερμανίδα φοιτήτρια της ιατρικής πήρε την καλοκαιρινή της άδεια και ήλθε για διακοπές ένα μήνα στην Ελλάδα. Είχε κάνει όνειρα και σχέδια πώς θα περάσει όμορφα, ηλιόλουστα, και ξέγνοιαστα στα ελληνικά νησιά, ανάμεσα σ’ αυτά και την Κω, το νησί του Ιπποκράτη, του αρχαίου Έλληνα πατέρα της Ιατρικής, για τον οποίο είχε διαβάσει τόσα πολλά στη σχολή που σπούδαζε.
Επιβιβάστηκε στον Πειραιά στο πλοίο ΕΞΠΡΕΣ ΣΑΜΙΝΑ, που θα έκανε το δρομολόγιο Πειραιάς – Πάρος – Ικαρία – Σάμος. Μόλις το πλοίο βγήκε στο ανοιχτό πέλαγος συνάντησε μεγάλη φουρτούνα με ανέμους 8 μποφόρ και λίγες ώρες αργότερα καθώς προσέγγιζε την Πάρο 2 μίλια έξω από το λιμάνι προσέκρουσε σε ύφαλο, υπέστη μεγάλο ρήγμα τριών μέτρων, πήρε κλίση, τα νερά το κατέκλυσαν και μέσα σε 25 λεπτά βυθίστηκε.
Ήταν νύχτα, υπήρχε συσκότιση στο πλοίο λόγω ηλεκτρικής βλάβης και οι επιβάτες πανικόβλητοι μέσα στο σκοτάδι άρχισαν να πηδούν στη θάλασσα για να σωθούν μέσα στα μανιασμένα τεράστια κύματα και το σκοτάδι.
Από τους 533 επιβάτες 81 ανασύρθηκαν νεκροί. Τους υπόλοιπους τους έσωσαν οι ψαράδες από την Πάρο, που ήταν οι πρώτοι που έτρεξαν αμέσως, και στη συνέχεια το λιμενικό.
Ανάμεσα σ’ αυτούς που σώθηκαν ήταν και η Γερμανίδα φοιτήτρια. Γύρισε στην πατρίδα της, ολοκλήρωσε τις σπουδές της, έκανε οικογένεια και παιδιά, αλλά ποτέ δεν ξέχασε τους σωτήρες της, τους καλούς εκείνους Έλληνες ψαράδες που της χάρισαν τη ζωή. Στην τελετή απονομής του πτυχίου της ως παθολόγος στο πανεπιστήμιο με συγκίνηση έδωσε τον όρκο του Ιπποκράτη. Κι έκανε τάμα να ξανάλθει στην Ελλάδα να ανταποδώσει. Αποφάσισε να έλθει ως εθελοντής και να προσφέρει τις ιατρικές της υπηρεσίες σε απλούς Έλληνες που ήταν άποροι και είχαν μεγάλη ανάγκη.
Ρώτησε και έμαθε για την Εθελοντική Ομάδα Δράσης νομού Πιερίας στην Κατερίνη, για το Κοινωνικό Ιατρείο που είχαν δημιουργήσει μαζί με τους Γιατρούς του Κόσμου στον Καπνικό Σταθμό δίπλα από τα δικαστήρια, για το Κοινωνικό Φαρμακείο, για τις υπηρεσίες προς τους πρόσφυγες και τις άλλες δράσεις της Ομάδας. Επί ένα χρόνο παρακολούθησε ταχύρρυθμα τμήματα εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας στη Γερμανία, για να καταλαβαίνει τους ασθενείς της, όσο θα ήταν στην Κατερίνη. Και πέρσι θυσίασε τη δουλειά της στη Γερμανία, το σπίτι της, την οικογένεια και τα παιδιά της, ήλθε στην πόλη μας και με αγάπη και ευγνωμοσύνη προσέφερε τις ιατρικές της υπηρεσίες πολλούς μήνες, μέχρι προχτές που επέστρεψε στην πατρίδα της.
Οι εθελοντές της Κατερίνης, με δικά τους έξοδα όπως πάντα, οργάνωσαν μια αποχαιρετιστήρια γιορτούλα για αυτήν και το σύζυγο της που παραβρέθηκε στον Καπνικό Σταθμό, εκεί όπου η κυρία Ίνες Μπένετ είχε προσφέρει τις υπηρεσίες της. Της χάρισαν διάφορα ελληνικά αναμνηστικά δώρα, ανάμεσα σ’ αυτά και μια ελιά. Ένας από τους εθελοντές, που συνεργάστηκε ιδιαίτερα μαζί της, ο Μανώλης Βρέντζος, υπεύθυνος λειτουργίας του Κοινωνικού Φαρμακείου, εκπροσωπώντας την Εθελοντική Ομάδα Δράσης Ν. Πιερίας, ευχαρίστησε την κ. Ίνες εκ μέρους όλων. Στη σχετική αποχαιρετιστήρια προσφώνηση είπε:
“…Σαν μια μικρή αναγνώριση και προσπάθεια ανταπόδοσης αυτής της ευγενικής και γενναιόδωρης πράξης σας, κυρία Ίνες, θέλουμε να σου προσφέρουμε ένα μικρό συμβολικό δώρο, όλοι εμείς, και εκ μέρους όλων των απόντων εκατοντάδων συμπολιτών μας που ευεργετήθηκαν από την παρουσία σου κοντά μας. Ένα δώρο ασήμαντο από την άποψη της αγοράς, αλλά σημαντικό για εμάς από την άποψη του συμβολισμού και του μύθου που φέρει.
Είναι μια μικρή ελιά, το δένδρο που έχει συνδεθεί με την πορεία του λαού μας ανά τις εποχές που έχομε κατοικήσει αυτό τον όμορφο βράχο που πάνω του σκάει ακατάπαυστα η Μεσόγειος, κουβαλώντας στα κύματα και στους ανέμους της την ανάσα της ανατολής και της δύσης. Ήταν το δένδρο – δώρο που οι Αθηναίοι επέλεξαν να πάρουν από τη θεά Αθηνά, τοποθετώντας το πάνω από το απαραίτητο για τη ζωή νερό που τους πρόσφερε ο Ποσειδώνας. Είναι το δέντρο που τα κλαδιά του στεφάνωσαν του αρχαίους ολυμπιονίκες. Είναι το λάδι που χρησιμοποιήθηκε πάντα ως ίαμα. Το λάδι που συμμετέχει στις ιερές τελετές και στα μυστήρια. Το λάδι που μέσα του φιλοξενεί την ειρήνη, την πραότητα, τη γαλήνη, τη συμπόνια, την ανοχή, την θεραπεία το φως, την ζωή.
Ευχόμαστε να σε συντροφεύει πάντα η ευλογία της ελιάς και του καρπού της.
Σ’ ευχαριστούμε θερμά. Είναι τιμή για εμάς η παρουσία σου εδώ και είμαστε ευγνώμονες για την προσφορά σου κατά την παραμονή σου κοντά μας. Θέλουμε να ξέρεις, ότι η πόρτα μας θα είναι πάντα ανοιχτή για εσένα και τους ανθρώπους σου. Όποτε θελήσεις να μας επισκεφθείς στο μέλλον, θα έχεις πάντα να συναντήσεις εδώ φίλους που θα σε υποδεχθούν με εκτίμηση και με αγάπη.
Καλή επιστροφή”!
