Του Γιάννη Κορομήλη
Ο Ιησούς ως Θεάνθρωπος μας δίδαξε να μην προβάλλουμε αντίσταση στο κακό. Να απαντούμε στο κακό που μας κάνουν οι συνάνθρωποι μας με καλό. Έτσι αν κάποιος μας χτυπήσει στο ένα μάγουλο εμείς όχι μόνο δεν πρέπει να χειροδικήσουμε αλλά αντιθέτως να προσφέρουμε και το άλλο. Αν επιδιώξει δικαστικά να μας πάρει (άδικα βεβαίως) το πουκάμισο να του δώσουμε και το πανωφόρι μας. Αν μας αγγαρέψει να πάμε μαζί του ένα μίλι εμείς να πάμε μαζί του δύο κ.λ.π.
Εμείς βεβαίως – οι περισσότεροι από μας τουλάχιστον – δεν συμφωνούμε μ΄αυτή την άποψη. Δεν τη θεωρούμε «αντρική», «περήφανη» «αξιοπρεπή». Κι όχι μόνο αυτό αλλά ενώ ο Ιησούς μας δίδαξε την καλοσύνη, την χωρίς όρους ενεργητική αγάπη, την ειρήνη, τη δικαιοσύνη κ.λ.π., εμείς οι περισσότεροι – δεν κάνουμε τίποτα απ΄αυτά, αλλά συνήθως τα αντίθετα τους.
Αν ρίξουμε μια ματιά γύρω μας θα δούμε ότι, από όλες τις πλευρές φτάνουν συνεχώς ειδήσεις για τα άσχημα και άδικα που γίνονται στον κόσμο μας. Τα μέσα ενημέρωσης εξάλλου μας δημιουργούν την εντύπωση, ότι στον κόσμο μας κυριαρχεί ο κακό. Από τις ειδήσεις που παρουσιάζουν στις 100 π.χ. είναι πιθανότερο να είναι και οι 100 κακές και πολύ σπάνια να τύχει και κάποια καλή.
Παρά τις διδασκαλίες του Χριστού, εμείς οι άνθρωποι δείχνουμε αποφασισμένοι να αλληλοεξοντωνόμαστε με ολοένα και πιο βίαιους, πιο μαζικούς τρόπους. Από πολλούς ακούγεται η άποψη ότι έχει ανατραπεί η τάξη στον κόσμο μας, το κακό βασιλεύει κι η τρομοκρατία είναι πλέον ένας τρόπος ζωής. Παντού απανθρωπιά ανθρώπου προς άνθρωπο, παντού μίσος, αδικία. Κι άλλα πολλά που δεν έχουν τελειωμό. Γνωστά σε όλους μας, ώστε περιττεύει η αναφορά σ΄αυτά.
Εύλογα αναρωτιόμαστε: Μα γιατί φτάσαμε εδώ; Γιατί οι μεγάλες δυνάμεις ( αλλά και μικρότερες) έχουν πλέον πυρηνικά όπλα που μπορούν με το πάτημα κάποιων κουμπιών να εξαφανίσουν την ανθρωπότητα ολόκληρη; Σε τελική ανάλυση πότε επιτέλους εμείς οι άνθρωποι θα γίνουμε άνθρωποι; Ο Θεός έστειλε προφήτες, έστειλε ακόμα το γιο του το μοναδικό να μας πει την αλήθεια και να μας δείξει το δρόμο, κι εμείς δεν ακούμε τίποτα.
Γεννιέται ακόμα και το βλάσφημο ερώτημα: Μήπως … έκανε λάθος ο Χριστός όταν μας δίδασκε το « μη αντιστήναι το πονηρώ»’’, π.χ. ή όταν αδιαμαρτύρητα υπέμεινε (ως άνθρωπος) τα μύρια όσα με κορύφωση τη σταύρωση για μας τους αμαρτωλούς κι αδύναμους ανθρώπους. Αναστήθηκε βεβαίως (ως Θεός). Όμως ως άνθρωπος γνώρισε την μεγαλύτερη δυνατή αχαριστία από μέρους μας. Γιατί άραγε όλα αυτά; Βέβηλο ασφαλώς το ερώτημα. Από ψευδοπροφήτες – όπως μας είχε προειδοποιήσει (Ματθαίος ζ΄, 15-19)- σαν τον Μαρξ, τον Λένιν, τον Στάλιν, τον Χ’ίτλερ και άλλους μικρότερους. Κυρίως μετά την παντελώς ανεύθυνη και αβάσιμη κραυγή του Νίτσε: «Ο Θεός πέθανε» «πήραν αέρα» και κατάργησαν (έτσι νόμισαν) το Θεό. Τα αποτελέσματα τα είδαμε.
Ζούμε στην εποχή της ψυχρής λογικής και της θεοποίησης της επιστήμης και της τεχνολογίας. Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε και τα ζούμε. Εξαιτίας τους έχουμε καταστρέψει τη γή, έχουμε μολύνει το νερό που πίνουμε και τον αέρα που αναπνέουμε. Έχουμε πάρει το δρόμο της καταστροφή σίγουρα του πλανήτη μας. Ψάχνουμε μανιωδώς για ζωή σε γειτονικούς πλανήτες όπου πιθανώς να σκέφτονται να καταφύγουν, όταν η ζωή γίνει αβίωτη, οι πάμπλουτοι και οι ισχυροί. Κι όλα τούτα γιατί;
Ας σκεφτούμε προς στιγμή πώς θα ήταν η ζωή στη γη, αν εφαρμοζόταν από τους ανθρώπους η διδασκαλία του Ιησού Χριστού; Πώς θα ήταν η ζωή όλων ανθρώπων (και ημών των Ελλήνων); Θα ήταν παράδεισος. Ενώ η, μακριά από το θεό ζωή που ζούμε, μοιάζει πολύ με κόλαση. Με την πικρή γεύση της «νοσταλγίας του απόλυτου», όπως γράφει ο Τζωρτζ Στάινερ.
Συνεχίζεται
