Του Γιάννη Κορομήλη
Σαν σήμερα, πριν 586 χρόνια (το 1431 δηλ.), στην παλιά αγορά της γαλλικής πόλης Ρουέν, κάηκε ζωντανή μια 19χρονη κοπέλα. Την απόφαση αυτή πήρε το εκκλησιαστικό δικαστήριο, που όρισε το πανεπιστήμιο του Παρισιού το οποίο ενεργούσε σύμφωνα με τις διαταγές των Άγγλων. Βρισκόμαστε στη διάρκεια του Εκατονταετή Πολέμου Γαλλίας- Αγγλίας. Το όνομα αυτής της, με ιδιαίτερα και σπάνια γνωρίσματα νεαράς, Ιωάννα της Λωραίνης ή Ζαν ντ΄Αρκ. Γνωστή επίσης και ως Παρθένου της Ορλεάνης.
Η Ζαν ντ΄Αρκ εμφανίζεται στο προσκήνιο της Ιστορίας το 1425. Δεκατριών μόλις χρόνων είδε- όπως είπε ευθαρσώς δήλωσε η ίδια- στον κήπο του πατρικού της σπιτιού το πρώτο της όραμα (ακολούθησα κι άλλα). Σ΄ αυτό της παρουσιάστηκαν ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, η Αγία Μαργαρίτα και η Αγία Αικατερίνη και την καλούσαν να αγωνισθεί προκειμένου να απαλλάξει τη Γαλλία από την ταπείνωση που της είχαν επιβάλλει οι Άγγλοι με τη Συνθήκη του Τρουά, στην πιο κρίσιμη φάση του πολέμου. Την κάλεσαν επίσης να βοηθήσει τον διάδοχο του γαλλικού θρόνου Κάρολο Ζ΄ να επανακτήσει το στέμμα.
Η έφηβη έκανε κάθε προσπάθεια να υλοποιήσει τα όσα της ζήτησαν κάτω από εξαιρετικά δύσκολες για αυτήν συνθήκες. Τελικά, μετά τέσσερα χρόνια, το 1429, κατόρθωσε να γίνει δεκτή από τον Κάρολο και να πάρει την έγκριση του να ηγηθεί μιας, μικρής σχετικά, στρατιωτικής δύναμης που είχε συγκροτηθεί για να ενισχύσει την Ορλεάνη, μια από τις λίγες πόλεις που είχαν μείνει πιστές στον Κάρολο, την οποία πολιορκούσαν οι Άγγλοι. Μετά την απελευθέρωση της η Ζαν ντ΄Αρκ συνόδευσε τον διάδοχο στις επιχειρήσεις που ακολούθησαν (Τουρ, Οσέρ, Τρουά) ως την είσοδο στη Ρενς όπου ο Κάρολος στέφθηκε κι επίσημα βασιλιάς της Γαλλίας (17-7-1429).
Η Ιωάννα συνέχισε τον πόλεμο. Τραυματίστηκε κάτω από τα τείχη του Παρισιού, αιχμαλωτίστηκε σε μια επιχείρηση κοντά στην Κομπιένη από άνδρες του δούκα της Βουργουνδίας (Μάιος του 1430) και ο δούκας την παρέδωσε στους Άγγλους. Καταδικάστηκε από εκκλησιαστικό δικαστήριο με τις κατηγορίες, που αναγράφτηκαν πάνω σ΄ένα τεράστιο σκούφο που της τον φόρεσαν υποχρεωτικά (και μ΄αυτόν ανέβηκε στο ικρίωμα: Αιρετική, ιδιότροπη, αποστάτισσα, ειδωλολάτρισσα!). Αιρετική γιατί «ισχυριζόταν πως για όσα έκανε για την πατρίδα της ήταν υπόλογη απευθείας στο Θεό». Την ώρα που καιγόταν ζήτησε να σηκώσουν το Σταυρό για να μπορεί να τον δει μέσα από τις φλόγες. Κατά την εκτέλεση της μόνο ένας Άγγλος στρατιώτης τόλμησε να φωνάξει: « Χαθήκαμε, κάψαμε μια αγία».
Είκοσι πέντε χρόνια αργότερα, όταν η Γαλλία είχε κερδίσει τον πόλεμο, αναγνώρισε τη συμβολή της Ζαν ντ΄Αρκ στους νικηφόρους αγώνες, ένα νέο εκκλησιαστικό δικαστήριο αναγνώρισε την τιμή της Παρθένου της Ορλεάνης η οποία, πολύ αργότερα, στις 16 Μαΐου του 1920 ανακηρύχτηκε αγία από την Καθολική Εκκλησία, ενώ ανακηρύχθηκε Αγία και προστάτιδα της Γαλλίας.
Τα παραπάνω αναφέρθηκαν ως ελάχιστος φόρος τιμής σε μια σπάνια περίπτωση νεαράς κοπέλας που έδειξε πρωτοφανές θάρρος στις πολεμικές επιχειρήσεις, μεγάλη πίστη στη θρησκεία των γονέων της και στο Χριστό και αφοσίωση στην πατρίδα της που κινδύνευσε από ξένους κατακτητές. Από τις περιπέτειες της και το μαρτυρικό θάνατο της βγαίνουν και ορισμένα διδακτικά συμπεράσματα:
Ο πόλεμος, κάθε πόλεμος, και ιδιαίτερα ένας «εμφύλιος» πόλεμος είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να διαπράξουν οι λαοί και οι άνθρωποι. Το εμφύλιος σε εισαγωγικά γιατί με τη στενή έννοια ο Εκατονταετής Αγγλογαλλικός πόλεμος δεν ήταν μεταξύ λαών της ίδιας φυλής. Από μια ωστόσο ευρύτερη σκοπιά ιδομένος ήταν δυο ευρωπαϊκοί λαοί που αλληλοεξοντωνόταν, «αδελφοί» λαοί. Και βέβαια δεν ήταν ο πρώτος ούτε ο τελευταίος στη γηραιά ήπειρο μας. Ούτε κι ο πλέον πολυαίμακτος. Ακολούθησαν κι άλλοι, πολύ χειρότεροι, από κάθε άποψη.
Το εγχείρημα της πραγματικά Ενωμένης Ευρώπης επιβάλλεται να επιτύχει και γι αυτό το λόγο- για να σταματήσει δηλ. για πάντα να χύνεται «αδελφικό» αίμα-. Οφείλουμε οι ηγέτες μας πρώτα και όλοι οι Ευρωπαίοι μαζί τους να δώσουμε σάρκα και οστά σε μια πραγματικά Ενωμένη, αδελφωμένη, ειρηνική, Ευρωπαϊκή Ένωση. Όχι μόνο στα λόγια .
Συνεχίζεται
