Γράφει ο Βασίλης Μόσχης
– Και ο χορός καλά κρατεί!
– Ποιος χορεύει, ρε;
– Πάρτι ρε! Μουσικές, τραγούδια, χοροί, αλαλαγμοί! Νταούλια και ζουρνάδες!
– Αμάν ρε! Αυτό δεν είναι πάρτι είναι πανηγύρι! Πλησιάζει και ο δεκαπενταύγουστος. Μου φαίνεται από αυτό είσαι επηρεασμένος και βλέπεις χορούς και πανηγύρια!
– Μπα δεν έχει σχέση ο δεκαπενταύγουστος! Το πανηγύρι κρατάει εδώ και χρόνια! Θυμάσαι κάποτε, δεν μπορεί θα το θυμάσαι, δεν είσαι και τόσο νέος. Θυμάσαι που περνούσε ο γύφτος με την αρκούδα και έπαιζε το ντέφι και να σου η αρκούδα αρχινούσε τα τσαλίμια και τις τούμπες και να κόσμος και ντουνιάς τριγύρω να απολαύσει το θέαμα!
– Αυτό τώρα πως…
– Αυτό είναι τα προεόρτια… Στη συνέχεια είναι το πανηγύρι μετά το φαγοπότι … και είμαστε ακόμη εκεί! Στο φαγοπότι!
– Κάτι θες να μου πεις!
– Ναι, αυτό που γράφουν οι ξένες εφημερίδες ότι οι χώρες που χτυπιούνται και ξαναχτυπιούνται και οδύρονται και κλαίνε γεμίζουν το στομάχι τους και ακόμη το γεμίζουν… Να φανταστείς ακόμη κανείς δεν ζήτησε σόδα προς χώνεψη… Φαντάσου πόσα χωράει το στομάχι τους!
– Καλά, αυτό το ξέραμε και πριν… πώς κι έτσι το ξαναβγάζουν στην επιφάνεια;
– Είναι οι εκλογές στη μέση ρε!
– Τις γερμανικές εννοείς!
– Όχι του γείτονα! Αυτές φυσικά! Πώς θα αποδείξουν στους ψηφοφόρους τους ότι η χώρα είναι ωφελημένη από τους τεμπέληδες Έλληνες;
– Παλιότερα περνούσαν τη γραμμή ότι λόγω των τεμπέληδων της εύφορης κοιλάδας έπρεπε να κάνουν κι αυτοί κάποιες περικοπές.
– Καλά, δεν τους ξέρεις τους πολιτικούς! Ό,τι θέλουν λένε, όποτε θέλουν και όπως θέλουν. Σήμερα μπορεί να είναι μαύρο και αύριο, ως δια μαγείας γίνεται άσπρο! Τώρα τους συμφέρει να λένε ότι αυτή η ιστορία είναι προς όφελος της δικής τους χώρας και πρέπει να καμαρώνουν που έχουν τέτοιους πολιτικούς και για αυτό πρέπει να τους ξαναψηφίσουν!
– Και τα παλιά;
– Οι ψηφοφόροι, ρε, είναι παντού οι ίδιοι! Έχουν επιλεκτική μνήμη!
