Γράφει ο Κώστας Δαλακιουρίδης
Δεν υπάρχει περίπτωση να μας αφήσουν να ησυχάσουμε καλοκαιριάτικα και δεν σέβονται ούτε τα «μπάνια του λαού» (στον ιδρώτα εννοείται). Όπως είναι γνωστό και στα νήπια ακόμα, τους νόμους τους ψηφίζει η βουλή και τους εφαρμόζει η δικαιοσύνη. Τώρα έχει ανοίξει μια συζήτηση σε όλο τον κόσμο κατά πόσον η δικαιοσύνη ασχολείται μόνο με τους νόμους ή λαμβάνει υπ’ όψη και το κοινωνικό περιβάλλον οπότε κατά κάποιο τρόπο νομοθετεί έμμεσα.
Όμως εν προκειμένω στην κόντρα κυβέρνησης – δικαιοσύνης θεωρείται εκ των προτέρων δεδομένο ότι η δικαιοσύνη νομοθετεί, διαφορετικά δεν υπήρχε θέμα αντιδικίας. Το μόνο κόμμα που βάζει τα πράγματα στη θέση του είναι το ΚΚΕ. Οι νόμοι αντανακλούν τους παλιότερους κοινωνικούς και πολιτικούς συσχετισμούς οπότε είναι ταξικοί. Κάλλιστα η κυβέρνηση εκεί που ψηφίζει τόσα μνημόνια θα μπορούσε να νομοθετήσει και μερικούς νόμους που νομίζει ότι δεν ανταποκρίνονται στα σημερινά δεδομένα. Φυσικά πρέπει να αλλάξει πρώτα το σύνταγμα γιατί διαφορετικά οι νόμοι θα βγαίνουν αντισυνταγματικοί κι εδώ είναι τα κουμπιά της Αλέξαινας. Παρόλα αυτά το κάνει αν αυτό προωθεί τους αντικειμενικούς της σκοπούς όπως ήταν ο έλεγχος των τηλεοπτικών σταθμών.
Όμως και η σημερινή κατάσταση την βολεύει γιατί χρειάζεται επειγόντως εχθρούς που δεν την αφήνουν να κυβερνήσει. Ο κ. Σόιμπλε και η κ. Μέρκελ έγιναν πλέον αξιοσέβαστοι και άλλος πρόχειρος εχθρός δεν υπάρχει. Μετά υπάρχει και το άλλο. Η αριστερά είχε αλώσει τα πανεπιστήμια κι εγκατέστησε εκεί μονοκρατορία. Γιατί να μην αλώσει και τη δικαιοσύνη. Αρχικά σημείωσε μερικές επιτυχίες αφού και οι δικαστές σαν άνθρωποι είχαν αγανακτήσει με τη διαφθορά.
Όσο όμως περνούσε ο καιρός έβγαινε στη φόρα ότι κι ετούτοι εδώ Δαναοί είναι κι είναι γνωστή η ρήση «φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες». Έτσι κράτησαν αποστάσεις πράγμα που δεν βολεύει καμία κυβέρνηση. «Ο μη μεθ’ ημών καθ’ υμών». Τουτέστιν όποιος δεν πάει με τα νερά μας είναι εχθρός μας. Έτσι το ερμήνευσαν στου Μαξίμου.
Εμείς θα περιμέναμε μια επίθεση εναντίον των παλιών πολιτικών που προωθούσαν τους σημερινούς νόμους. Αλλά στην περίπτωση εκείνη θα υπήρχε συζήτηση στη βουλή ενώ οι δικαστές συνήθως δεν μιλούν. Συνεπώς ζούμε μια άρρωστη κατάσταση. Δεν νομίζουμε ότι θα βγει τίποτα από αυτό το νταβαντούρι παρά μόνο το γενικό ξέφτισμα των θεσμών.
Τώρα όσο αφορά την περίπτωση της Ηριάνας που είναι μια αριστούχος που ξεκινά το διδακτορικό της, περιμέναμε μεγαλύτερη επιείκεια αλλά φυσικά δεν ξέρουμε τίποτε για την υπόθεση. Εξάλλου στη σημερινή εποχή καλύτερα να είσαι υπηρεσιακός γιατί ότι και να κάνεις θα κατηγορηθείς.
Όλα αυτά όμως δεν δίνουν σε κανένα το δικαίωμα να καταστρέφει ξένες περιουσίες στο όνομα μιας κατά της γνώμη τους αδικίας. Γιατί αυτό που βγαίνει από αυτή την αντίδραση είναι ότι η Ηριάνα πράγματι ήταν συντρόφισσα γιατί διαφορετικά τι τους ένοιαζε. Φυσικά δεν νομίζουμε ότι νοιάστηκαν ιδιαίτερα για την κοπέλα αλλά έψαχναν αφορμή νε εκτονωθούν και να προπονηθούν για τις μέρες που θα έλθουν.
Είναι κρίμα να βρισκόμαστε είκοσι χρόνια πίσω και στον αναρχικό λεγόμενο χώρο. Ο κ. Πολάκης το τοποθετεί στα δεκαπέντε αφού το 2002 εκπαιδεύονταν στην Βαρκελώνη στο αντάρτικο πόλης! Έστω όμως κι έτσι φαίνεται ότι για μερικά χρόνια ακόμα δεν θα υπάρχουν τζαμαρίες. Παρεκτός κι αν μερικοί αποφασίσουν ότι οι νόμοι είναι για να εφαρμόζονται.
Κώστας Δαλακιουρίδης
