Εις ώτα μη ακουόντων
Είναι παρατηρημένο ότι όσοι ανεβαίνουν στα ύπατα αξιώματα και προπάντων στην αρχηγία ενός κράτους θέλουν να αφήσουν εποχή. Συνήθως αφήνουν καταστροφή. Γιατί για να πετύχουν κάτι το εξαιρετικό πρέπει να το πάρουν από κάποιον άλλο κι αυτός δεν είναι έτοιμος να το δώσει αμαχητί. Να ρίξουμε μια ματιά γύρω μας κι ας αγνοήσουμε τον φαιδρό πρόεδρο (πιόνι της Κίνας) Κιμ. Ο πολύς κ. Τραμπ πάει να παραστήσει τον δυναμικό ηγέτη. Ο Θεός να μας φυλάξει από κάποια εμπλοκή. Ας δει με πόση προσοχή αντιμετωπίζει ο κ. Πούτιν το θέμα.
Τώρα ο δικός μας ο Αλέξης θέλει να μείνει στην ιστορία σαν αυτός που μας γλίτωσε από τα μνημόνια και ταπείνωσε τους δανειστές μας μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις. Μέχρι τώρα το μόνο που κατάφερε είναι να μας φορτώσει και νέα.
Τελικά αυτοί που κάτι αφήνουν είναι όσοι είναι οργανωτικοί και νοικοκυρεύουν τον τόπο τους. Βέβαια και με εξαίρεση τους βόρειους λαούς (παράδειγμα η υπερψήφιση της κ. Μέρκελ) οι νότιοι γρήγορα κουραζόμαστε από την προσπάθεια και ψηφίζουμε όποιον θα μας τα φέρει έτοιμα κι εμείς θα καθόοομαστε!
Αλλά έχουμε και ένα άλλο κουσούρι. Μας αρέσει η βόλτα στα σύννεφα κατά προτίμηση ροζ (μην πάει το μυαλό σας στο πονηρό). Απλά μιλάμε για μια ευχάριστη συννεφάδα (κατά το βαρκάδα). Για να γίνει αυτό θεμελιώνουμε πάνω στη φαντασία και χτίζουμε ανώγεια και κατώγεια. Όταν συμβεί αυτό δεν υπάρχει γιατρειά. Έχουμε προσβληθεί από τον ιό της αυταπάτης και της ανέξοδης ευμάρειας. Τα θέλουμε να έρθουν σύμφωνα με τις επιθυμίες μας και όποιος πονηρός τις βοηθά και τις υπερακοντίζει είναι ο εκλεκτός της καρδιά μας.
Γιατί νομίζετε ότι οι μύθοι και οι θρησκείες έχουν τόση αντοχή. Γιατί είναι θεμελιωμένες στο άλογο (όχι βρε την φοράδα). Το άλογο όμως μπορεί να είναι υπέρλογο ή παράλογο. Κι αλίμονο όταν συμβαίνει το δεύτερο.
Αλίμονο λοιπόν στον ηγέτη, που θα παρασυρθεί και θα ανέβει στα σύννεφα. Και σ’ αυτόν αλλά κυρίως τον λαό που τον εμπιστεύτηκε. Γι’ αυτό φωνάζουμε και διαρρηγνύουμε τα ιμάτιά μας για τον Σύ.ρι.ζα. Προσωπικά και σε σχέση με άλλους δεν μας έκανε κάτι κακό. Μάλιστα μας δίνει θέματα να γράφουμε. Φανταστείτε μια κυβέρνηση που δουλεύει αφανώς και αποτελεσματικά (για τον Λάο Τσε καλύτερη κυβέρνηση είναι αυτή που δεν ξέρει ο λαός ότι υπάρχει). Τι θα γράφαμε όμως για μια παρόμοια;
Μάλιστα στον Σύριζα έχουν ένα ακόμη χούι. Όλοι θέλουν να αφήσουν εποχή έστω κι αν αυτό το όνειρο συγκρούεται με εκείνο του πρωθυπουργού. Στα όνειρα βέβαια όλα μπορούν να γίνουν. Στην πραγματικότητα όμως κάποιος πρέπει να υποχωρήσει. Και ώ του θαύματος δεν υποχωρεί κανένας. Θαύμα; Όχι απλώς μπερδεύουν το όνειρο και τις επιθυμίες με την πραγματικότητα.
Δεν ξέρουμε πως θα εξελιχθεί η επίσκεψη του Γάλλου προέδρου. Όμως αν κρίνουμε από τη στάση του Αλέξη στη συνάντησή του με τον Ομπάμα (μόνο τις πυτζάμες του δεν έφερε) δεν ελπίζουμε πολλά πράματα. Το μόνο που τον νοιάζει είναι να έχει ένα νέο αφήγημα να μας εξιστορήσει με εκείνο το απαράμιλλο ταλέντο να ζωντανεύει τα πιο τρελά μας όνειρα.
Εμείς όμως θέλουμε κι αυτός και οι υπουργοί του να πάρουν κάτι από τον ρεαλισμό και την προσαρμογή στην πραγματικότητα. Γιατί όποιος θέλει την πραγματικότητα να έρθει στα μέτρα του δεν θα ζήσει για να το απολαύσει.
Γι’ αυτό ορυόμαστε: «Κατεβείτε από τα σύννεφα βρε!» Και για μερικούς δοκησίσοφους: «Αφιππεύσατε (από το καλάμι)» Έτσι ίσως κι όπως λέει το τραγούδι «θα ‘ρθει άσπρη μέρα και για μας».
Κώστας Δαλακιουρίδης
