Του Γιάννη Κορομήλη
Όπως λέγαμε και χθες ο Τζ. Κρισναμούρτι, ένας σύγχρονος σοφός, θέλοντας να απαντήσει στο ερώτημα τι είναι η ζωή, έδειξε στους ακροατές και θεατές του ένα σπυρί φασολιού με το φύτρο του που δημιουργήθηκε κρατώντας το στη δεξιά παλάμη για μισή ώρα(!), και είπε: «αυτό είναι η ζωή!». Τι εννοούσε; Κατά πάσα πιθανότητα ότι η ζωή είναι η ακατανόητη λογικά εκείνη δύναμη που κάνει τα φασόλια να γίνονται φασολιές που αποδίδουν πάρα πολλά νέα φασόλια. Τα μικρά βελανίδια να γίνονται τεράστιες βελανιδιές κ.λ.π. Η ίδια δύναμη που κάνει σε κάποιους αρμούς στρωμένους με πλακάκια πεζόδρομου να φυτρώνουν χόρτα ή και λουλούδια ακόμη.
Θυμάμαι ως μαθητής σε εκδρομή του Σχολείου στα Μετέωρα (Καλαμπάκας) σε έναν από τους πανύψηλους «λαξευτούς» βράχους στην κορυφή του οποίου ήταν κτισμένο ένα μοναστήρι. Ανεβαίνοντας τα στενά και δύσβατα (τότε τουλάχιστον) σκαλοπάτια για την κορυφή βλέπω ξαφνικά στη μέση περίπου του λείου ογκόλιθου ένα πανέμορφο λουλούδι. Θα υπήρχε υποθέτω κάποια ρωγμή του πετρώματος με λίγο χώμα κι εκεί η ζωή «ανέστησε» ένα λουλούδι. Δεν ξεχνώ επίσης μια επίσκεψη μου το 1988 στον κάτω Όλυμπο όπου προ μηνών είχε γίνει μια καταστροφική εκτεταμένη πυρκαγιά. Πόνος ψυχής να βλέπεις ένας υπέροχος πανέμορφος τόπος με κέδρα, έλατα λουλούδια « έκπαγλης ομορφιάς χόρτα και άλλα δενδρύλλια και μεγάλα δένδρα (καστανιές κυρίως κ.α.) να έχει καταστεί «κρανίου τόπος» μαύρος και γεμάτος αποκαΐδια.
Ξαναεπισκέφτηκα την ίδια περιοχή 4-5 χρόνια μετά. Τα ίχνη της πυρκαγιάς που προανέφερα είχαν χαθεί παντελώς. Νέα δενδρύλλια καταπράσινα, όπως και πλούσια χόρτα παντού. Ωραιότατη εικόνα που μόνο κάποιοι κορμοί μισοκαμμένων δένδρων θύμιζαν το κακό που είχε προηγηθεί. Αργότερα κι εκείνα εξαφανίστηκαν. Η φύση αποκατάστησε το πρόσωπο της με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Κάτι εντελώς αδύνατο για τα ανθρώπινα δεδομένα και τα «μεγάλα» επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας.
Η ζωή έδειξε και σ΄εκείνη τη μεγάλης έκτασης περιοχή του βουνού των Θεών τη δύναμη της. Ίσως κάποιοι πουν ότι δεν ήταν η δύναμη της ζωής αλλά η δύναμη της φύσης που έκανε αυτό το θαύμα και πολλά άλλα (όπως π.χ. τις αμυγδαλιές που ανθίζουν το καταχείμωνο). Αλλά τι είναι η φύση. Δεν είναι ένας ζωντανός οργανισμός; Ορισμένοι μάλιστα υποστηρίζουν ότι όχι μόνον είναι ζωντανός οργανισμός αλλά επιπλέον διαθέτει και τη δική της νοημοσύνη.
Όπως και νάναι η φύση είναι ζωντανή. Και ακριβώς είναι η δύναμη της ζωής που έχει που δημιουργεί το θαύμα της παλιγγενεσίας ή της ανάστασης αν προτιμάτε της κατεστραμμένης φύσης. Αλλά για τη ζωή κι την πίστη ας δώσουμε το λόγο σ΄ένα διακεκριμένο επιστήμονα, καθηγητή του Πανεπιστημίου της Πενσυλβανία, με πολλά πτυχία και πολλές διακρίσεις, του κ. Andrew Newberg, ο οποίος σε ένα από τα πολλά βιβλία του γράφει και τα εξής: «… Αν έπρεπε να διαλέξω δυο πράγματα που έμαθα- ως γιατρός, δάσκαλος, σύζυγος και πατέρας- θα έλεγα καταρχάς ότι η ζωή είναι κάτι ιερό. Πάγματι, παρασυρόμαστε κυριολεκτικά να ζήσουμε επειδή κάθε κύτταρο στο σώμα μας μάχεται για να επιβιώσει και κάθε νευρώνας στον εγκέφαλο μοχθεί για να γίνει πιο δυνατός.
Το δεύτερο πράγμα που έμαθα είναι ότι πίσω από την παρόρμηση για ζωή υπάρχει μια ακόμη δύναμη, και η λέξη που την περιγράφει καλύτερα είναι πίστη. Πίστη όχι μονάχα στον Θεό, στην επιστήμη ή στην αγάπη, αλλά κυρίως πίστη στον εαυτό μας και στους άλλους. Η πίστη στο ανθρώπινο πνεύμα είναι αυτή που μας παροτρύνει να επιβιώνουμε και να περνάμε στο χώρο του υπερβατικού. Η πίστη δίνει νόημα στη ζωή. Χωρίς ελπίδα και αισιοδοξία- συνώνυμα αυτού που εγώ αποκαλώ πίστη- ο νους εύκολα καταθλίβεται ή απελπίζεται. Η πίστη είναι ενσωματωμένη στους νευρώνες μας και στα γονίδια μας και αποτελεί μια από τις βασικότερες αρχές που πρέπει να τιμάμε στη ζωή μας…»
