Εις ώτα μη ακουόντων
Ο πρόεδρος του νησιού Δομίνικα κατάλαβε ότι το νησί του ήταν στο έλεος του τυφώνα. «Οι άνεμοι είναι ανελέητοι. Θα επιζήσουμε με τη χάρη του Θεού». Τελικά ο αέρας του πήρε τη στέγη, το σπίτι του πλημμύρισε αλλά τελικά διασώθηκε. Τώρα ζητά βοήθεια από τα φιλικά έθνη και τους διεθνείς οργανισμούς.
Δεν ξέρουμε αν τον βοήθησε η χάρη του Θεού να σωθεί αλλά στο τέλος στράφηκες στα σίγουρα καθότι άγνωστες οι βουλές του Υψίστου. Όμως πώς τον σκέπτονται όλοι αυτοί τον Θεό και του ζητούν να τους βοηθήσει αφού υποτίθεται ότι ο ίδιος προκαλεί όλα τα φυσικά φαινόμενα; Η πιο έξυπνη εκδοχή είναι ότι αυτός ο κόσμος είναι στο έλεος του βελζεβούλη αλλιώς η χάρη του Θεού δεν έχει νόημα.
Φυσικά ο Θεός στα χέρια των πολιτικών κακοπαθαίνει και ιδίως σ’ εκείνα των προέδρων των ΗΠΑ. «In God we trust» δηλαδή εμπιστευόμαστε στο Θεό γράφουν στο δολάριο και καραφλιάζουν οι άθεοι όταν μετρούν χαρτονομίσματα. Βασικά περισσότερο από όλα τα έθνη οι ΗΠΑ εμπιστεύονται τον Θεό και είναι σίγουροι ότι βρίσκουν ανταπόκριση. Όμως τότε τι το θέλουν αυτό το τρομερό οπλοστάσιο και γιατί να ισοπεδώσουν την Βόρειο Κορέα; Προφανώς γιατί εκείνοι σαν κομουνιστές δεν έχουν τον Θεό τους και συνεπώς για να μη κουραστεί ο Ύψιστος να τους ρίξει φωτιά από τον ουρανό θα αναλάβουν οι Αμερικανοί αυτό το θεάρεστο έργο.
Τελικά δεν υπάρχουν ούτε δύο άνθρωποι που να έχουν την ίδια ιδέα για τον Θεό γιατί ο καθένας τον βιώνει προσωπικά και υποκειμενικά. Άλλωστε αιώνες προσπαθούν οι πιστοί να βρουν μια λογική απόδειξη για την ύπαρξη του Θεού και οι άθεοι για την ανυπαρξία του αλλά εκεί που όλοι σκοντάφτουν είναι ο ορισμός του.
«Θεός είναι η ηχώ της κραυγής του ανθρώπου προς το άγνωστο» γράφει ένα σοφός χωρίς να μας κάνει σοφότερους. Σύμφωνα με τους θεολόγους ο Θεός είναι πέρα από οποιαδήποτε νόηση ή δυνατότητα νόησης και πέρα από τη λογική μας. Δεν είναι προσιτός παρά μόνο στους μυστικιστές αλλά κι αυτούς τους παρέλαβαν οι νευροφυσιολόγοι και τους έβγαλαν λειψούς.
Αλλά τότε προς τι το μίσος κι αλληλοσπαραγμός; Απλά γιατί μερικοί επιμένουν ότι σ’ αυτούς αποκλειστικά φανερώθηκε ο Θεός ή του έστειλε ένα άγγελο να τους υπαγορεύσει τις θελήσεις Του.
Τελικά πόσο προοδέψαμε από την εποχή που το κάθε έθνος είχε τους θεούς του που θα το βοηθούσαν να νικήσει τους αντιπάλους του; Τουναντίον χειροτερέψαμε γιατί ζητάμε πολλές φορές από τον ίδιο Θεό που πιστεύουν κι οι εχθροί μας να βοηθήσει εμάς!
Όποιος παρακολουθεί έστω εγκυκλοπαιδικά τις νέες θεωρίες της κοσμολογίας καταλαβαίνει ότι δεν υπάρχει κάτι θετικό να πιαστεί κανείς, ο κόσμος είναι φαινομενικός όπως και τα εκατομμύρια άλλων κόσμων και είμαστε μάρτυρες σε ένα κοσμικό παιγνίδι που δεν μπορούμε να καταλάβουμε το σκοπό του.
Ούτως εχόντων των πραγμάτων μια υπερβατική πίστη δίνει μια άγκυρα σε κάποιον που την έχει ανάγκη και μια ψυχική ισορροπία. Όποιος νομίζει ότι είναι τόσο ανδρείος να ζει με τόσες αβεβαιότητες μπορεί να μην πιστεύει αλλά δεν έχει δικαίωμα να ζητά το ίδιο από τους άλλους. Άλλωστε η ανθρωπότητα είναι σε βρεφική ηλικία και χρειάζεται κάποιον προστάτη. Κι αυτός δεν μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε κ. Τραμπ.
Κώστας Δαλακιουρίδης
