Εις ώτα μη ακουόντων
Άρχισαν οι αιτήσεις για το «κοινωνικό επίδομα» το βοήθημα τέλος πάντων για να κάνουν γιορτές μερικοί γιατί δεν μας αφορά όλους. Έτσι αποκλείονται όσοι έχουν εισόδημα πάνω από ένα δεκαχίλιαρο αφού θεωρούνται έχοντες ενώ αν χουν μικρότερο απαραίτητη προϋπόθεση είναι να συμπεριλαμβάνονται στους κατέχοντες όσον αφορά την κατοικία.
Το θέμα όμως είναι ότι πρέπει να κάνεις αίτηση. Διότι αυτό το κράτος δεν δίνει σε όσους έχουν τις προϋποθέσεις, αλλά σε όσους ικετεύουν καθότι Έλληνας και αξιοπρεπής δεν γίνεται. Το λέει και το Ευαγγέλιο. «Ζητείτε και ευρήσητε. Κρούεται κι ανοιγήσητε.» Όσοι περιμένουν να πέσει το βοήθημα ως μάννα εξ ουρανού θα περιμένουν τουλάχιστον μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία.
«Και γιατί», θα πει κάποιος αφελής, «δεν τα δίνει απ’ ευθείας σε όσους πληρούν τα κριτήρια;»
Η απάντηση είναι απλουστάτη: Γιατί δεν τους ξέρει! Και πως προϋπολογίζει; Μα στο περίπου!
Όλα σ’ αυτό το κράτος γίνονται στο περίπου. Πόσους πρόσφυγες έχουμε, πόσα ανασφάλιστα αυτοκίνητα, πόσους δημόσιους υπαλλήλους, όλα στο περίπου.
Παλιότερα ασχολούμασταν με την πληροφορική και γνωρίζουμε ότι μια πληροφορία μπαίνει μια φορά στο σύστημα. Από εκεί και πέρα τα αρχεία που την αφορούν την αποκτούν αυτόματα. Έτσι όταν είχαμε βγάλει καινούργια ταυτότητα ήταν για μας αυτονόητο ότι το γνώριζαν όλες οι υπηρεσίες. Αμ δε! Κάθε υπηρεσία έχει δικό της κράτος και φυλάει ζηλότυπα τα αρχεία της ώστε στο σύνολο της η πολιτεία να μη γνωρίζει η αριστερά της τι ποιεί η δεξιά. (αυτό είναι το πλέον βέβαιο).
Όταν πήγαμε στη εφορία για κάποια υπόθεση και δείξαμε την νέα ταυτότητα υποχρεωθήκαμε να κάνουμε αίτηση για αλλαγή στοιχείων, που έπρεπε να πάει στο πρωτόκολλο να γυρίσει και να καθίσει να ωριμάσει (όχι όμως και να σαπίσει όπως τα αντιπλημμυρικά) για να γίνει μια απλούστατη διαδικασία.
Έτσι τις υπηρεσίες αναλαμβάνει να τις ενημερώσει ο πολίτης και πολλές φορές να τρέχει από τη μια στην άλλη γιατί για κάποιο απαιτούμενο πιστοποιητικό, έπρεπε να σου δώσει η άλλη δικό της πιστοποιητικό που όμως είχε σαν προϋπόθεση την έκδοση του πρώτου. Μύλος δηλαδή γι’ αυτό οι περισσότεροι λογιστές και ασχολούμενοι με τα γραφειοκρατικά είναι φαλακροί!
Αλλά ας επανέλθουμε στο βοήθημα που κανείς δεν είναι σίγουρος έστω και στο περίπου από πού προέκυψε. Από την πάταξη της φοροδιαφυγής λένε οι μεν (εδώ γελάνε), από τη υπερφορολόγησε λεν άλλοι (εδώ κλαίνε). Τελικά βγήκε κάποιος και απέδειξε ότι προήρθε από τη μείωση των κοινωνικών παροχών!!!
Καλά είμαστε σοβαροί; Εδώ θα πείτε ολόκληρη στατιστική υπηρεσία αναγκάστηκε να αναδιοργανωθεί κατόπιν απαιτήσεως των δανειστών γιατί τα αποτελέσματα που έδινε ήταν στο περίπου και δεν ήξεραν ούτε το έλλειμμα. Ή μάλλον το ήξεραν στο περίπου αφού ανάλογα με το ποιος το ζητούσε ήταν από 8 μέχρι 12 τοις εκατό!
Πλάκα έχει η συζήτηση για τα εξοπλιστικά. Κανείς δεν ξέρει πόσα θα πουλούσαμε σε ποιον θα πήγαιναν τελικά, αν υπήρχε μεσάζων, γιατί δεν τα δώσαμε, κι εδώ ο καθένας θα παρουσιάζει κι από ένα έγγραφο ώστε να έχουν όλοι δίκαιο και συγχρόνως άδικο!
Και μετά αναρωτιούνται μερικοί γιατί φεύγουν οι νέοι….
Κώστας Δαλακιουρίδης
