Γράφει ο Βασίλης Μόσχης
– Ρε, δεν πρόκειται να αλλάξουμε με τίποτα!
– Τι αλλαγή θες πάλι;
– Να αλλάξουμε, ρε! Να αλλάξουμε μυαλά, φιλοσοφία, νοοτροπία
– Και εγώ νόμιζα το πήγαινες στις εκπτώσεις! Είπα κι εγώ!
– Να μη λες τίποτα! Εδώ και τώρα!
– Εκεί και τότε!
– Εσαεί!
– Δηλαδή;
– Εις τους αιώνες των αιώνων αμήν!
– Ούτε η Πυθία τέτοια! Έχεις εξελιχθεί! Ανέβηκες μερικά επίπεδα!
– Ρε, ξες ότι από τα βόρεια προάστια του κλεινού άστεως αναχωρούν κάθε τόσο λεωφορεία για το καζίνο των Σκοπίων;
– Και τι σε νοιάζει; Δικά τους τα λεφτά!
– Αν μην ανοίξουμε συζήτηση για το ποιανού είναι τα λεφτά! Θα νυχτώσουμε, θα μας βρει το ξημέρωμα και δεν θα έχουμε καταλήξει. Άστο καλύτερα! Δύσκολο να το καταλάβει κάποιος!
– Τι θες να πεις; Ότι είμαι χοντροκέφαλος;
– Να είσαι κι ο μόνος… Με δόλωμα 70 ευρώ έχεις δωμάτιο, και φαί για τέσσερις μέρες, με την προϋπόθεση να ξοδέψουν στο καζίνο το λιγότερο 50 ευρώ! Καταλαβαίνεις δηλαδή… Ποιος εθισμένος στον τζόγο θα παίξει 50 ευρώ μόνο; Πάει το χρήμα! Έφυγε! Και καταλαβαίνεις πόσα εκατομμύρια ελληνικά ευρώ μπαίνουν στη χώρα! Και μετά μου λες… Α να μην το ξεχάσω, είναι και το όνομα που εμφανίστηκε και πάλι στον ορίζοντα. Πότε ξαναενεφανίσθη το θέμα, πότε θα τελειώσει, δεν θα το πάρουμε χαμπάρι! Θα μας μείνουν μόνο μερικές μέρες τηλεοπτικών αναμετρήσεων, καυγάδων, τάχα ύβρεων και στο τέλος όλα μέλι γάλα!
– Τελικά τι να πρωτοθαυμάσει κανείς; Την ονομασία; Την αξιολόγηση; Το χρήμα που ρουφιέται εις την αλλοδαπήν; Το χρήμα που κυνηγιέται με την καραμπίνα, άσε που δεν είναι και κυνηγετική περίοδος, και δεν ξέρεις που να πρωτοδώσεις; Τις όμορφες τραπεζούλες και το Δημόσιο που αναμένουν όπου υπάρχει στενό και γωνία για να σε βουτήξουν από το γιακά; Δεν νιώθεις στο πετσί σου ότι κάτι και τίποτα, κάπου και πουθενά, κάποιος και κανένας έχει βάλει στόχο να σε εκδικηθεί;
– Εκδικηθεί; Για ποιο λόγο;
– Γιατί η Πυθία μας έλεγε ασυναρτησίες!
