Γράφει ο Κώστας Δαλακιουρίδης
Χρόνια ολόκληρα οι πολιτικοί μας βομβάρδιζαν με τα δικαιώματα που έχουμε σαν πολίτες αλλά όχι για τις υποχρεώσεις. Τώρα μας έφεραν τον λογαριασμό: πληρώστε για τα ωραία λόγια που ακούγατε τόσο καιρό!
Μας έλεγαν για δημοκρατία, για ισότητα, για ελευθερία, για ισονομία, για το ότι είμαστε αλάνθαστοι όταν τους ψηφίζουμε και ανώριμοι όταν τους καταψηφίζουμε. Μας έλεγαν για καλύτερες μέρες. Ζωγράφιζαν ένας γαλάζιο ουρανό με ροζ συννεφάκια όπου θα κατοικούσαμε μετεκλογικά με μια άρπα ανά χείρας αφού αυτοί εννοούσαν ότι θα μας έστελναν στας αιωνίας μονάς ενώ εμείς θαρρούσαμε ότι θα πετούσαμε από την ευτυχία.
Κανείς δεν μας μίλησε για πειθαρχία, για αυτοπεριορισμό, για αυτοέλεγχο, για σεβασμό και υπακοή στους νόμους, για περιορισμό στις επιθυμίες για συνεργασία για καλύτερη εκπαίδευση. Πρώτοι αυτοί τα παραβίαζαν. Μια ή δυο φορές κάποιοι μας είπαν ότι ξοδεύουμε παραπάνω από ότι παράγουμε αλλά η φωνή τους πνίγηκε στην οχλοβοή του άκρατου καταναλωτισμού. Και τώρα που φτάσουμε στο χείλος του γκρεμού, δεν μόνοιασαν να συνεννοηθούν να βγούμε από την κρίση για να φαγωθούμε μετά με την ησυχία μας. Θέλουν να λύσουν εδώ και τώρα τις διαφορές τους κι ετοιμάζονται για μονομαχία στο Ελ Χάσου. Και ιδού ο έσχατος εξευτελισμός του συστήματος. Δύο πρώην πρωθυπουργοί, εφτά υπουργοί και ο απαραίτητος κ. Στουρνάρας κατηγορούνται ότι βούτηξαν το δάχτυλο στο μέλι.
Η κυβέρνηση φύλαγε ζηλότυπα το σκάνδαλο στο συρτάρι για να το χρησιμοποιήσει σε ώρα ανάγκης σέρνοντας όμηρο τη μείζονα αντιπολίτευση.
Δυστυχώς από αποτελεσματικότητα ισούνται με μηδέν εις το πηλίκον. Τίποτε από ό,τι επιχείρησαν δεν τους βγήκε. Κι όχι μόνο αυτό αλλά φαίνεται ότι υπάρχει μεγάλη γκαντεμιά. Εκεί που θα σκέπαζαν το μακεδονικό μας προέκυψε ο Ερντογάν να απειλεί Αιγαίο και Κύπρο και να προσπαθεί να μας απομονώσει διπλωματικά από τους γείτονες τάζοντάς τους λεία σε περίπτωση σύρραξης. Έφτασε μάλιστα στο σημείο να συμβουλεύει τα Σκόπια να μην αλλάξουν το σύνταγμά τους! Μα ποιος είναι; Ο ΟΗΕ; Πάνω στη σύγχυση οι δανειστές, μας καθυστερούν τη δόση και οι ελπίδες για καθαρή έξοδο μειώνονται.
Κι εμείς τους κοιτάμε εμβρόντητοι.
– Μωρέ τι είναι ετούτοι;
– Έχουν συναίσθηση της κατάστασης;
– Εδώ ο κόσμος καίγεται κι αυτοί φωνάζουν «σταθείτε να καψαλίσω τη γκλίτσα μου!»
Τελικά, αυτοί ή εμείς είμαστε τα κακομαθημένα παιδιά; Η μήπως λαός και πολιτικοί απονέμουν ο ένας στον άλλο τα εύσημα της ανευθυνότητας. Δεν είναι απλά η αντανάκλασή μας σε σκοτεινό καθρέφτη αλλά σε παραμορφωτικό. Τόση κομματική τύφλωση, τόση περιφρόνηση στην κοινωνία, τόσο ευτελισμό των πάντων δεν έχουμε ξανασυναντήσει. Η χειρότερη στιγμή μας, ταίριασε με τη χειρότερη στιγμή τους. Και περιμένουμε μετά να δούμε άσπρη μέρα. Και δεν λέει να χιονίσει ανάθεμα τη μοίρα μας.
Κώστας Δαλακιουρίδης
